قضیه از آنجا آغاز شد که بعد از هدف قرار گرفتن و سقوط هواپیمای اوکراینی در اثر یک اشتباه دردناک نظامی در ایران، کنفدراسیون فوتبال آسیا، با ارسال نامه‌ای به فدراسیون فوتبال رسما اعلام کرد که به خاطر بروز شرایط امنیتی جدید، نمایندگان ایران در لیگ قهرمانان آسیا، حق میزبانی از رقابت‌های خود در داخل خاک ایران را ندارند!  باز هم همان چالش و معمای همیشگی در عرصه داخلی ایران ایجاد شد؛ چرا که از طرفی نمی شد زیر بار حرف زور و ظلم مقامات یک سازمان جهانی رفت و از طرف دیگر علایق میلیون‌ها هوادار ایرانی و البته جریمه‌ها و محرومیت‌های ناشی از نادیده گرفتن رأی این سازمان قابل چشم پوشی نبود. به همین خاطر، رایزنی‌های مقامات وزارت ورزش و فدراسیون با AFC و فیفا شروع شد. البته مثل همیشه کار از نشست‌های رسانه‌ای، تعریف خط قرمزها و خط و نشان کشیدن‌ها شروع شد که محال است تیم‌های ایران خارج از خانه بازی کنند و با تهدید تحریم بازی‌ها در صورت پافشاری AFC بر تصمیم خود ادامه یافت، اما در نهایت با معامله کوالالامپور  همه این سر و صداها تمام و قرار بر این شد که تیم‌های ایرانی مسابقات رفت خود را در کشورهای ثالث برگزار کنند و میزبانی در سه دیدار پایانی مرحله گروهی منوط به بررسی شرایط آن زمان به این تیم‌ها واگذار شود. هر چند کنفدراسیون فوتبال آسیا...