چابهار و سوءمدیریت
ایرج گلشنی
دیرزمانی است که مساله چابهار مطرح است و به رغم دید وبازدیدهای مسئولان، تکانی نمی خورد. رو به جلو نمی رود. آن قدر کند است که چشم انداز راه اندازی آن مانند متروی پرند و آزادراه شمال دارد به تاریخ می پیوندد. چرا از یک سو شعار اشتغال آفرینی مطرح می شود از سوی دیگر، جایی مانند چابهار که می تواند معدن اشتغال آفرینی باشد، با مشکلات عدیده مواجه است؟ مشکلاتی که هیچ ربطی به تحریم یا فشار خارجی یا حتا ارز خارجی ندارد. مثلا: برق لازمه هر توسعه است. زیرساخت که می گویند، یکی از آن زیرساخت ها برق است. پس چرا باید در چابهار برق نباشد که جرثقیل هندی ها را روشن کند؟ هندی ها یک جرثقیل را با مکافات از یک کشور ثالث خریداری می کنند؛ به دلیل تحریم ها امکان حمل یک باره آن را ندارند، تکه تکه اش می کنند و در تکه های متعدد به چابهار می رسانند و سپس آن جا آن را سر هم می کنند. نوبت که استارت کار که می رسد می بینند برق لازم برای روشن کردن جرثقیل را ندارند!! این مشکل از کجاست؟ جز از سوءمدیریت چیزی می توان به عنوان پاسخ نوشت؟ما که از نظر برق وضعیت خوبی داریم تا حد صادرات. چگونه است که بندر چابهار برق فشار قوی نیست؟ این ضعف ها که نمونه آن را مثال زدیم، متعدد است و از همه دردناک تر این که کسی پاسخگو نیست! شورای توسعه مکُران به مدیریت دکتر دهقان، در سایت مربوطه دو شماره تلفن گذاشته که هر بار زنگ می زنی، فقط بوق خالی می شنوی و کسی آن طرف سیم نیست که یک الو تحویل بدهد!باقی مسئولان مگر این که ضیافتی باشد و باند و روبانی که آفتابی شوند و حرفی بزنند؛ در حالیکه افکار عمومی گفت و شنود دقیق می خواهد. افکار عمومی می خواهد بداند چرا چابهار راه نمی رود؟ چرا بندر آزاد چابهار به دریا راه ندارد! عجیب نیست؟ می خواهد بداند که چرا بندر کلانتری تعرفه ندارد، کمی این طرف تر بندر شهید بهشتی تعرفه دارد! چرا آن جزء بندر آزاد است و این نیست! چه استراتژی خاصی هست که این دو بندر چابهاری را از هم این همه متفاوت می کند؟ وقتی می دانیم که بندر شهید بهشتی که راه بیفتد، چابهار جان می گیرد، چرا تعرفه هایش را بر نمی داریم؟ چند سال است که این موضوع بین دولت و مجلس در جریان است و چرا حل نمی شود واقعا جای سوال است!چاربهار همچنان چشم انتظار است تا ببیند این هایی که به نام مسئول از آب و نانش می خورند، کی می خواهند کاری اساسی و انقلابی بکنند. کی می خواهند حرکت جهادی را به نمایش بگذارند. این طورکه پیش برود، بندر چابهار تا ده سال دیگر راه نمی افتد. با این فرسایش، بندر گوادر به کجا می رسد؟ آیا وقتی گوادر به هاب منطقه تبدیل شد، دیگر توسعه چابهار اهمیتی دارد؟ دیگر سرمایه گذاری در چابهار ارزش اقتصادی خواهد داشت؟ وقتی رقبا آن قدر جلو بروند که با دویدن هم نتوان به آن ها رسید، امروز و فردا کردن مسئولان برای چیست؟ چابهار واقعا چشم انتظار است و چشم انتظاریش به نمایندگی از تمام مردم ایران و به ویژه مردم سیستان و بلوچستان است. همه مردم ایران خواهان یک اقدام انقلابی و یک حرکت جهادی در چابهار هستند.
دیرزمانی است که مساله چابهار مطرح است و به رغم دید وبازدیدهای مسئولان، تکانی نمی خورد. رو به جلو نمی رود. آن قدر کند است که چشم انداز راه اندازی آن مانند متروی پرند و آزادراه شمال دارد به تاریخ می پیوندد. چرا از یک سو شعار اشتغال آفرینی مطرح می شود از سوی دیگر، جایی مانند چابهار که می تواند معدن اشتغال آفرینی باشد، با مشکلات عدیده مواجه است؟ مشکلاتی که هیچ ربطی به تحریم یا فشار خارجی یا حتا ارز خارجی ندارد. مثلا: برق لازمه هر توسعه است. زیرساخت که می گویند، یکی از آن زیرساخت ها برق است. پس چرا باید در چابهار برق نباشد که جرثقیل هندی ها را روشن کند؟ هندی ها یک جرثقیل را با مکافات از یک کشور ثالث خریداری می کنند؛ به دلیل تحریم ها امکان حمل یک باره آن را ندارند، تکه تکه اش می کنند و در تکه های متعدد به چابهار می رسانند و سپس آن جا آن را سر هم می کنند. نوبت که استارت کار که می رسد می بینند برق لازم برای روشن کردن جرثقیل را ندارند!! این مشکل از کجاست؟ جز از سوءمدیریت چیزی می توان به عنوان پاسخ نوشت؟ما که از نظر برق وضعیت خوبی داریم تا حد صادرات. چگونه است که بندر چابهار برق فشار قوی نیست؟ این ضعف ها که نمونه آن را مثال زدیم، متعدد است و از همه دردناک تر این که کسی پاسخگو نیست! شورای توسعه مکُران به مدیریت دکتر دهقان، در سایت مربوطه دو شماره تلفن گذاشته که هر بار زنگ می زنی، فقط بوق خالی می شنوی و کسی آن طرف سیم نیست که یک الو تحویل بدهد!باقی مسئولان مگر این که ضیافتی باشد و باند و روبانی که آفتابی شوند و حرفی بزنند؛ در حالیکه افکار عمومی گفت و شنود دقیق می خواهد. افکار عمومی می خواهد بداند چرا چابهار راه نمی رود؟ چرا بندر آزاد چابهار به دریا راه ندارد! عجیب نیست؟ می خواهد بداند که چرا بندر کلانتری تعرفه ندارد، کمی این طرف تر بندر شهید بهشتی تعرفه دارد! چرا آن جزء بندر آزاد است و این نیست! چه استراتژی خاصی هست که این دو بندر چابهاری را از هم این همه متفاوت می کند؟ وقتی می دانیم که بندر شهید بهشتی که راه بیفتد، چابهار جان می گیرد، چرا تعرفه هایش را بر نمی داریم؟ چند سال است که این موضوع بین دولت و مجلس در جریان است و چرا حل نمی شود واقعا جای سوال است!چاربهار همچنان چشم انتظار است تا ببیند این هایی که به نام مسئول از آب و نانش می خورند، کی می خواهند کاری اساسی و انقلابی بکنند. کی می خواهند حرکت جهادی را به نمایش بگذارند. این طورکه پیش برود، بندر چابهار تا ده سال دیگر راه نمی افتد. با این فرسایش، بندر گوادر به کجا می رسد؟ آیا وقتی گوادر به هاب منطقه تبدیل شد، دیگر توسعه چابهار اهمیتی دارد؟ دیگر سرمایه گذاری در چابهار ارزش اقتصادی خواهد داشت؟ وقتی رقبا آن قدر جلو بروند که با دویدن هم نتوان به آن ها رسید، امروز و فردا کردن مسئولان برای چیست؟ چابهار واقعا چشم انتظار است و چشم انتظاریش به نمایندگی از تمام مردم ایران و به ویژه مردم سیستان و بلوچستان است. همه مردم ایران خواهان یک اقدام انقلابی و یک حرکت جهادی در چابهار هستند.