بندر انزلی رو به افول؛« اقتصادسرآمد» تحلیل می کند
مصائبی که بر سر بندر انزلی آوار می شود
گروه بنادر و دریانوردی- امید متین - خبرها می رسد از بندر انزلی. بندری که یکی از خاطره انگیزترین بنادر ایران است و اغلب ایرانی ها در گردش های خود، خاطره خوبی از این بندر دارند.خبرها حکایت های ناخوشایندی دارند. وضعیت بندر انزلی رو به بحران نیست؛ بلکه رو به فاجعه است. فاجعه ای غیر قابل بازگشت و خسارتی غیر قابل جبران. روزگاری وقتی می گفتیم بندر انزلی، دریایی از نشاط و شادی و زیبایی به ذهن متبادر می شد؛ اکنون نام بندر انزلی مرا یاد واقعه اسفبار دریاچه ارومیه می اندازد! تخریب را می شود دید. خشکی را می شود احساس کرد و فاجعه زیست محیطی و زیان ملی اقتصادی را می شود برداشت کرد.نگاهی گذرا به مجموع خبرهای رسیده و گزارش خبرنگاران روزنامه دریایی اقتصاد سرآمد - خبر از مصائبی می دهد که قرار است بر سر بندر انزلی آوار شود. مواردی را بر می شمریم به امید که مسئولان ذیربط، جوابیه ای با خبرهای خوش برای ما داشته باشند تا به مخاطبان ارجمند عرضه بداریم:
مصیبت زیست محیطی:
اولین نکته ای که مایلم به آن اشاره و تاکید کنم و نکاتی در باره آن بنویسم، مساله زیست محیطی بندر انزلی است که دیگر مساله نیست و از مساله گذشته، از مشکل گذشته و رسیده به معضل و دارد می دود به سمت فاجعه. سواحل بندر انزلی که نشانی از نظافت محیطی به عنوان اولین موردی که به چشم مشاهده گر می رسد و ساده ترین کاری که به راحتی می شود آن را انجام داد. سواحل آن قدر رها شده و بی نزاکت شده اند که یک قدم زدن ساده را به کوهی از عصبیت و ناراحتی تبدیل می کند. کناره های آب بندر انزلی، نیز وضعیتی مانند ساحل دارند. زباله ها موج سواری می کنند و خود را در برابر چشمان ما با مضحکه به ساحل می کوبند و باز بر می گردند به آب که دور دیگری بزنند.
تالاب انزلی در حال خفگی است. علف های هرزی که معلوم نیست از کجا آمده اند، نیلوفرآبی تمام تالاب را در خود قورت داده اند. میلیون ها بلکه میلیاردها تومان هزینه جمع آوری آن ها می شود، اما با سرعت رشدی که دارند، مانند برق و باد بر می گردند و دامن تالاب را می گیرند و هیچ کس نیست تا یک فکر اساسی برای ریشه کن کردن این معضل هرزه انجام دهد. به طور کلی، وضعیت زیست محیطی تالاب انزلی، به هیچ وجه خوب نیست و به بیماری بزرگی برای این بندر تبدیل شده است که هم حال بندر را آشفته کرده و هم روح مردم محلی و مسافران را مانند خوره می خورد. تالاب انزلی که روزگاری به جهانیان فخر می فروخت، اکنون به اغما رفته است. «این تالاب دیگر بستر حیاتی آبی و ذخیره گاه زیستی شناخته شده جهان نیست و اعتبار خود را در فهرست بین المللی تالابهای جهان از دست داده است.» اگر این فاجعه نیست؛ پس فاجعه چیست و چگونه رخ می دهد؟ آیا باید اتفاق ناگوارتری بیفتد که نام فاجعه را به کار ببریم؟
وضعیت گردشگری:
بندر انزلی یکی از مهمترین بنادر گردشگری ایران بود. این وضعیت اکنون به سامان نیست و میزان گردشگران در بندر انزلی رو به کاهش نهاده و هر ساله از تعداد آن کاسته می شود. همه جا سخن از رشد و ترقی است، به بندر انزلی که می رسد، همه جا نشان از افت و کاستی است. می شد این بندر را به دلیل جاذبه های دریایی و تالاب زیبایش به بندر گردشگری ایران تبدیل کرد. چیزی که حتا جزیره ای مانند کیش ندارد. آن قدر طبیعت انزلی زیباست که هر کشوری آرزوی داشتن آن را دارد. اما امروزه، زنگ رخسار گردشگری انزلی زرد زرد است. انگار انزلی دیگر حوصله خود را هم ندارد تا برسد به گردشگر. حال در این گیر و دار، وزارت گردشگری چه می کند، خدا می داند! نه از اسکله های گردشگری مناسب خبری هست و نه از کشتی کروز ، حتا از کشتی اتوبوسی اش هم خبری نیست. همه چیز در انزلی انگار متوقف شده است تا جایی که قایق های معمولی که گردشگران را می برد در آب بندر دوری می زد و بر می گشت هم خبرهای معناداری نیست. چه شده ؟ این همه عقب گرد؟
وضعیت بندر:
بندرگاه انزلی، فرسوده و بی رمق. صدای جیر و جیر آن آدم را یاد جیرجیرک ها می اندازد. بندرگاهی که قرار بود وسعت بگیرد و محل توقف کشتی های بزرگ و کوچک باشد، آن قدر لاغر و نحیف شده است که به زور روی پای خودش ایستاده است. خودش را تحمل نمی کند تا برسد به وزن کشتی و بار اضافه. به همین خاطر است که چندان دل و دماغ پذیرش کشتی ها را ندارد و حمل و نقل در بندر به حداقل رسیده است.
کشتی ها هم از حال و روز انزلی با خبرند و می دانند که حوصله انزلی سر رفته است؛ به همین خاطر سکان می چرخانند به سمت بندر امیرآباد. دیگر کمتر به بندر انزلی سر می زنند.می گویند تعدادی کشتی هم که به بندر آمده اند، ماه هاست برای تخلیه یا بارگیری ، در صف مانده اند. این که ایران روزانه چقدر جریمه توقف کشتی ها را می دهد یک چیز است و این که بارها تخلیه نمی شوند چیز دیگر. واقعا قلم درمانده می شود که چه بنویسد. چگونه فریاد بزند که حق انزلی را ادا کرده باشد نمی داند!
وضعیت کشتیرانی:
به نظر می رسد کشتیرانی در انزلی به صورت غیر رسمی تعطیل شده است. فقط مانده یک تابلو بزنند که کشتیرانی در انزلی ممنوع!انبوهی کشتی پهلو گرفته اند و مانند انبار اسقاطی ها روی هم تل انبار شده اند. خبری از کشتی های شیک و زیبایی که قبلا ساعت ها منتظر می شدیم تا رد بشوند و از تماشای آن ها لذت ببریم نیست. از تردد پر حجم قایق هایی که خانواده ها را به این سو آن سو می بردند هم خبری نیست و گاهی قایقی رد می شود بدون هیجان و فریاد شادی خانواده ها.برخی کشتی ها در انزلی لنگر انداخته است و ساکت و راکد.قرار انقلاب اسلامی، «حرکت جهادی» است. «تلاش مضاعف» است. آیا این نشانه ها از «حرکت انقلابی و تلاش مضاعف» حکایت می کنند؟بدون شک، اگر وضع این باشد که گزارش می شود، کم کاری زیادی در بندر انزلی رخ داده است و مستحق است که مورد پیگیری و پیگرد مسئولان و قانون قرار گیرد.اگر این کم کاری ها موجب یاس و نارضایتی مردم نمی شود، پس چه چیزی عامل تحریک مردم است؟بندری که گل سرسبد بنادر ایران و خاورمیانه و حتا جهان می توانست باشد، چرا در چنین وضع اسف باری دست و پا می زند و فریاد می کشد و فریادش هم به جایی نمی رسد. امیدواریم مسئولان ذیربط، با ارائه گزارش ها و جوابیه های مستند و قوی، ضمن رد این گزارش، واقعیات خوشایندی را با افکار عمومی در میان بگذارند.
مصیبت زیست محیطی:
اولین نکته ای که مایلم به آن اشاره و تاکید کنم و نکاتی در باره آن بنویسم، مساله زیست محیطی بندر انزلی است که دیگر مساله نیست و از مساله گذشته، از مشکل گذشته و رسیده به معضل و دارد می دود به سمت فاجعه. سواحل بندر انزلی که نشانی از نظافت محیطی به عنوان اولین موردی که به چشم مشاهده گر می رسد و ساده ترین کاری که به راحتی می شود آن را انجام داد. سواحل آن قدر رها شده و بی نزاکت شده اند که یک قدم زدن ساده را به کوهی از عصبیت و ناراحتی تبدیل می کند. کناره های آب بندر انزلی، نیز وضعیتی مانند ساحل دارند. زباله ها موج سواری می کنند و خود را در برابر چشمان ما با مضحکه به ساحل می کوبند و باز بر می گردند به آب که دور دیگری بزنند.
تالاب انزلی در حال خفگی است. علف های هرزی که معلوم نیست از کجا آمده اند، نیلوفرآبی تمام تالاب را در خود قورت داده اند. میلیون ها بلکه میلیاردها تومان هزینه جمع آوری آن ها می شود، اما با سرعت رشدی که دارند، مانند برق و باد بر می گردند و دامن تالاب را می گیرند و هیچ کس نیست تا یک فکر اساسی برای ریشه کن کردن این معضل هرزه انجام دهد. به طور کلی، وضعیت زیست محیطی تالاب انزلی، به هیچ وجه خوب نیست و به بیماری بزرگی برای این بندر تبدیل شده است که هم حال بندر را آشفته کرده و هم روح مردم محلی و مسافران را مانند خوره می خورد. تالاب انزلی که روزگاری به جهانیان فخر می فروخت، اکنون به اغما رفته است. «این تالاب دیگر بستر حیاتی آبی و ذخیره گاه زیستی شناخته شده جهان نیست و اعتبار خود را در فهرست بین المللی تالابهای جهان از دست داده است.» اگر این فاجعه نیست؛ پس فاجعه چیست و چگونه رخ می دهد؟ آیا باید اتفاق ناگوارتری بیفتد که نام فاجعه را به کار ببریم؟
وضعیت گردشگری:
بندر انزلی یکی از مهمترین بنادر گردشگری ایران بود. این وضعیت اکنون به سامان نیست و میزان گردشگران در بندر انزلی رو به کاهش نهاده و هر ساله از تعداد آن کاسته می شود. همه جا سخن از رشد و ترقی است، به بندر انزلی که می رسد، همه جا نشان از افت و کاستی است. می شد این بندر را به دلیل جاذبه های دریایی و تالاب زیبایش به بندر گردشگری ایران تبدیل کرد. چیزی که حتا جزیره ای مانند کیش ندارد. آن قدر طبیعت انزلی زیباست که هر کشوری آرزوی داشتن آن را دارد. اما امروزه، زنگ رخسار گردشگری انزلی زرد زرد است. انگار انزلی دیگر حوصله خود را هم ندارد تا برسد به گردشگر. حال در این گیر و دار، وزارت گردشگری چه می کند، خدا می داند! نه از اسکله های گردشگری مناسب خبری هست و نه از کشتی کروز ، حتا از کشتی اتوبوسی اش هم خبری نیست. همه چیز در انزلی انگار متوقف شده است تا جایی که قایق های معمولی که گردشگران را می برد در آب بندر دوری می زد و بر می گشت هم خبرهای معناداری نیست. چه شده ؟ این همه عقب گرد؟
وضعیت بندر:
بندرگاه انزلی، فرسوده و بی رمق. صدای جیر و جیر آن آدم را یاد جیرجیرک ها می اندازد. بندرگاهی که قرار بود وسعت بگیرد و محل توقف کشتی های بزرگ و کوچک باشد، آن قدر لاغر و نحیف شده است که به زور روی پای خودش ایستاده است. خودش را تحمل نمی کند تا برسد به وزن کشتی و بار اضافه. به همین خاطر است که چندان دل و دماغ پذیرش کشتی ها را ندارد و حمل و نقل در بندر به حداقل رسیده است.
کشتی ها هم از حال و روز انزلی با خبرند و می دانند که حوصله انزلی سر رفته است؛ به همین خاطر سکان می چرخانند به سمت بندر امیرآباد. دیگر کمتر به بندر انزلی سر می زنند.می گویند تعدادی کشتی هم که به بندر آمده اند، ماه هاست برای تخلیه یا بارگیری ، در صف مانده اند. این که ایران روزانه چقدر جریمه توقف کشتی ها را می دهد یک چیز است و این که بارها تخلیه نمی شوند چیز دیگر. واقعا قلم درمانده می شود که چه بنویسد. چگونه فریاد بزند که حق انزلی را ادا کرده باشد نمی داند!
وضعیت کشتیرانی:
به نظر می رسد کشتیرانی در انزلی به صورت غیر رسمی تعطیل شده است. فقط مانده یک تابلو بزنند که کشتیرانی در انزلی ممنوع!انبوهی کشتی پهلو گرفته اند و مانند انبار اسقاطی ها روی هم تل انبار شده اند. خبری از کشتی های شیک و زیبایی که قبلا ساعت ها منتظر می شدیم تا رد بشوند و از تماشای آن ها لذت ببریم نیست. از تردد پر حجم قایق هایی که خانواده ها را به این سو آن سو می بردند هم خبری نیست و گاهی قایقی رد می شود بدون هیجان و فریاد شادی خانواده ها.برخی کشتی ها در انزلی لنگر انداخته است و ساکت و راکد.قرار انقلاب اسلامی، «حرکت جهادی» است. «تلاش مضاعف» است. آیا این نشانه ها از «حرکت انقلابی و تلاش مضاعف» حکایت می کنند؟بدون شک، اگر وضع این باشد که گزارش می شود، کم کاری زیادی در بندر انزلی رخ داده است و مستحق است که مورد پیگیری و پیگرد مسئولان و قانون قرار گیرد.اگر این کم کاری ها موجب یاس و نارضایتی مردم نمی شود، پس چه چیزی عامل تحریک مردم است؟بندری که گل سرسبد بنادر ایران و خاورمیانه و حتا جهان می توانست باشد، چرا در چنین وضع اسف باری دست و پا می زند و فریاد می کشد و فریادش هم به جایی نمی رسد. امیدواریم مسئولان ذیربط، با ارائه گزارش ها و جوابیه های مستند و قوی، ضمن رد این گزارش، واقعیات خوشایندی را با افکار عمومی در میان بگذارند.