printlogo


رئیس اتاق مشترک ایران و چین
سرمایه‌گذاری چینی‌ها در ایران بهبود می‌یابد

رئیس اتاق مشترک ایران و چین خاطر نشان کرد: ظرفیت سرمایه‌گذاری مشترک بین ایران و چین وجود دارد و چینی‌ها تمایل دارند که سرمایه‌های بیشتری به ایران وارد کنند و به نظر بنده در چند ماه آینده این اتفاق رخ خواهد داد به خصوص از طرف شرکت‌هایی که چندان خصوصی نیستند.به گزارش اقتصادسرآمد، مجیدرضا حریری در پاسخ به این پرسش که معاون وزیر اقتصاد نسبت به میزان سرمایه‌گذاری چینی‌ها در ایران ابراز نارضایتی و آن را قابل توجه ندانستند، آیا این موضوع را تایید می‌کنید؟ گفت: آمارها و اعداد و ارقام را بخش خصوصی ندارند و بخش‌های دولت اطلاعات دقیق‌تری از آمارها دارند اما این پرسش را باید با این پرسش که مجموعه سرمایه‌گذاری در ایران روی چه عددی می‌نشیند؟ پاسخ داد. طی 3 دهه اخیر متوسط سرمایه‌گذاری خارجی مستقیم در ایران حدود 2 میلیارد دلار بوده است.وی با بیان اینکه فایناس و تامین مالی نوعی سرمایه‌گذاری غیرمستقیم محسوب می‌شود، تاکید کرد:  2 دیدگاه برای عدم رغبت برای جذب سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی در ایران مطرح شده است؛ نخست، این که در ابتدا کشور باید برای سرمایه‌گذاران جذاب شود تا سرمایه‌گذاران به ایران بیایند این در حالیست که فضای کسب‌وکار در کشور در 2 دهه اخیر در یک سوم پایینی مطلوبیت قرار گرفت و گزارش‌های مراجع شفافیت نشان می‌دهد که شاخص‌های درک فساد در ایران در 10 کشور انتهایی است. در نتیجه نامطلوبی در شاخص‌های چون آزادی در سرمایه و رقابت‌پذیری پایین باعث شده که ایران برای سرمایه‌گذاران خارجی جذاب نباشد.رئیس اتاق مشترک ایران و چین ادامه داد: مولفه‌های مانند دین، رنگ پرچم و .... برای سرمایه‌گذاران خارجی اهمیتی ندارد به عبارت دیگر سرمایه‌گذار خارجی علاقه قلبی به کشوری که سرمایه خود را وارد آنجا می‌کند ندارد و خواهان سودهای فراوان و ریسک‌های پایین هستند. اما ایران در این شرایط نیست و به دلیل اینکه اقتصادی غیرشفاف، رانتی، غیرخصوصی، غیرآزاد و غیررقابت‌پذیر دارد تمایل برای جذب سرمایه تقلیل پیدا کرده است.حریری ادامه داد: دیدگاه دوم بر این باور است که اگر سرمایه‌گذار خارجی وارد کشور شود مولفه‌ها جذب سرمایه بهبود و شاخص‌های شفاف خواهند شد. سرمایه‌گذاران خارجی به صورت عمده در بخش نفت، گاز و پتروشیمی وارد ایران شدند چرا که این فضاها از قواعد بین‌المللی بازار نفت تبعیت می‌کند نه قواعد داخلی ایران. سرمایه‌گذاران خارجی نیز می‌داند که در ایران باید با دولت‌ها قرارداد منعقد کند که بتواند از این فضاهای غیر شفاف خود را نجات بدهد.