printlogo


راه نجات!

ایرج گلشنی
زمانی که قرارداد 25  ساله با چین امضاء شد، یک عده خاص بر دایره و نقاره زدند که دولت خیانت کرده است و ایران را به چین فروخته است. حجم بزرگی از تبلیغات منفی، افکار عمومی را درنوردید و به چین بهانه داد که طبق قانون نپ، یک قدم به عقب و دو قدم به جلو بردارد. از یک سو به سمت رقیب دیرینه ایران رفت و آن ها را شکار کرد و عربستان را هدف قرار داد و قرارداد بلندمدت خود را با آن ها بست، و از طرف دیگر، دولت سیزدهم به دست و پا افتاد که برود چین و کارها را راست و ریست کند!
به طور طبیعی، چین از این آب گل آلود، ماهی خواهد گرفت. ماهی های چاق و چله. زیرا چین به اخلاق و تعارف پایبند نیست که محض رضای خدا موش بگیرد. او تاوان تعلل ایران را خواهد خواست و دولت سیزدهم باید اشانتیون جدیدی بدهد که چینی ها را مجاب کند برای بازگشت به قرارداد 25 ساله. 
و این پایان کار نخواهد بود. چین به بازی های خود طبق سنت دیرینه اش ادامه خواهد داد. نفت می خرد و پول را بلوکه می کند و زمانی که ما مجبور شویم از چین خرید کنیم، کمی سرکیسه بانک خودش را که پُر است از دلارهای بلوکه شده ما، شل می کند و منت هم می گذارد.
این ها نتیجه وابستگی است. وابستگی آشکار و پنهان با هم فرقی ندارند؛ زیرا وابستگی، وابستگی است و زمانی که ماهمه تخم مرغ هایمان را در سبد چین گذاشتیم، باید منتظر این وقایع هم باشیم. چین نسبت به قرارداد 25 ساله بی محلی می کند و ما باید منتش را بکشیم. یک روز فحش می دادیم و امروز باید التماس کنیم.
شکستن این دور باطل، جز با خودباوری و تکیه به داشته های خود امکان پذیر نیست. راه نجات ما، نه چین است نه روسیه، بلکه آغوش گرم علم، فن و حرفه  فرزندان غیرت مند این آب و خاک است. تعداد متخصصان داخلی بی شمارند، اما میزان توجه به آن ها اندک. و این است پاشنه آشیل ما.
عضو انجمن مهندسی دریایی ایران به ما گفت که چگونه با کمترین هزینه ممکن و به همت مرد برازنده ای به نام حاج کربلایی، موفق به شکستن تابوها شده و کشتی سازی در ایران را شروع کرده اند. همین فرمان را اگر بگیریم و برویم، به ما ثابت می شود که توان های بی شمار در داخل کشور داریم و کافی است برای استفاده از توان علمی و همت کاری آن ها برنامه و عمل داشته باشیم.
راه نجات ما از مسیر خود ما می  گذرد و دیگر راه ها، خطرناک و پر از گردنه بگیر است. چگونه می توان گفت و چگونه باید گفت که امثال انجمن مهندسی دریایی ایران را باید مورد توجه جدی قرار داد؟ انجمن های علمی و حرفه ای که می توانند هم ایده پرداز باشند، هم طراح و برنامه ریز و هم سازنده. رهبر معظم انقلاب اسلامی با طرح شعار «دانش بنیان» همه نگاه را متوجه اهمیت تشکلات علمی و حرفه ای کردند، اما انگار دولتی ها که بودجه را قبضه کرده اند، نگاه شترگونه دارند و خاور دور را می بینند؛ اما همین نزدیکی ها و خودی ها را نه. 
لازم است در تشخیص راه نجات، دقت بیشتری کرد. هم دریا راه نجات ماست به عنوان یک کشور دریایی، و هم متخصصان داخلی  در انجمن ها و تشکلات علمی و حرفه ای و صنفی. از طریق انجمن ها و متخصصان حرفه ای باید به سمت دریا برویم و با استفاده از سیاست های برنامه هفتم، بر بندهای 9 و 10 تاکید کنیم و پیش برویم. باور کنیم که نیازی به رفتن به چین و ماچین نیست و قبول کنیم که توانمندی خود ما کافی است و بپذیریم که نقص ها در درون خود ماست و اگر نقص های خودی را رفع کنیم، فرصت های دیگران برای ما اهمیتی نخواهد داشت و اگر هم اهمیت داشته باشد، به صورتی از آن استفاده می کنیم که از ما سوء استفاده نکنند.