خبری از تشکیل سازمان توسعه مَکُران نیست
فيروز اسماعيلي - قرآن كريم به صراحت مي‌فرمايد: «لم تقولون ما لا تفعلون؟»(چرا مي‌گوييد چيزي را كه به آن عمل نمي‌كنيد؟» اسلام با اصل دروغ‌گويي و فرع آن به شدت مخالف است و دروغ‌گو را دشمن خدا مي‌داند. شعارهاي بي‌پايه يا دروغ مطلق هستند يا چيزي شبيه دروغ. هر چه باشند از ديدگاه اسلام مزموم و ناراحت‌كننده هستند.
سواحل مَكُران، سال‌هاي سال است كه در بوق و کرنای رسانه ای رفته است سال هاست که مد نظر و مورد نظر مسئولان قرار گرفته‌است تا رنگ و بوي تمدن و توسعه ببينند. اما جز شعار و شعار نتیجه ملموسی از عمل به چشم نمی خورد. کو شورای توسعه مَکُران، خبری از تشکیل سازمان توسعه مَکُران نیست! چشم همه به ساحل خشك شد و ساحل هم از گذشته خشک و خشك‌تر.
به قول همکارم ایرج گلشنی که می گوید: «اين شعارها و اين عمل نكردن‌ها، متاسفانه متاسفانه متاسفانه به حساب نظام نوشته مي‌شود و حتا معاندين اسلام، آن را به حساب اسلام شريف واريز مي‌كنند و اسلام را بدنام و بدهكار معرفي مي‌نمايند. اين خطر ناك است و ثلمه‌اي بزرگ براي انقلاب و اسلام محسوب مي‌شود كه باعث نارضايتي مردم مي‌شود. به همين خاطر بايد كسي باشد كه از شعار دروغ و تخيلي ممانعت كند تا آتش اين شيدايان صندلي رياست به چشم انقلاب و اسلام نرود».
توسعه مَکُران، شعارهايي كه به آن عمل نمي‌شود، مانند دريازدگي، حال جامعه را به هم مي‌زند. خطرها و آسيب‌هاي بزرگي در شعارهاي بي‌عمل است و جامعه اسلامي را مسموم و مردم را دل‌زده مي‌كند.
مقوله مهم و بنیادین توسعه مّكُران بي كس است و غريب افتاده است. اگر مردمي داشت كه به نحوي به سواحل اهميت مي‌دادند، و نان و آب و زندگي فرزندانشان به آن وابسته بود يا مي‌دانستند كه وابسته است، امروز جايي جمع مي‌شدند و سوت‌هاي داوري را به دهان مي‌گذاشتند و صداي خود را به گوش برخي مسئولان مي‌رساندند.
سال هاست خبرهاي فراوان از توسعه سواحل مَكُران و كشف گنج پنهان را می بینیم و می شنویم. سال هاست که در حوزه دريا شعارهايي به گوش مي‌رسد، خسته شدیم از این خبرهای ضدو نقیض؛ « آفتابه و لنگ هفت دست و شام و ناهار هيچ»! چشم را بايد بست و دست به دامان تخيل شد تا آن چه برخي مسئولان مي‌گويند را در عالم واقع تصور كرد. چشم نبايد باز كرد. چشم باز كني، همان خلوت سواحل و بيغوله‌هايي كه موج دريا بي اعتنا به آن مي‌زند و مي‌رود.
سواحل مَكُران، سال‌هاي سال است كه در بوق و کرنای رسانه ای رفته است سال هاست که مد نظر و مورد نظر مسئولان قرار گرفته‌است تا رنگ و بوي تمدن و توسعه ببينند. اما جز شعار و شعار نتیجه ملموسی از عمل به چشم نمی خورد. کو شورای توسعه مَکُران، خبری از تشکیل سازمان توسعه مَکُران نیست! چشم همه به ساحل خشك شد و ساحل هم از گذشته خشک و خشك‌تر.
به قول همکارم ایرج گلشنی که می گوید: «اين شعارها و اين عمل نكردن‌ها، متاسفانه متاسفانه متاسفانه به حساب نظام نوشته مي‌شود و حتا معاندين اسلام، آن را به حساب اسلام شريف واريز مي‌كنند و اسلام را بدنام و بدهكار معرفي مي‌نمايند. اين خطر ناك است و ثلمه‌اي بزرگ براي انقلاب و اسلام محسوب مي‌شود كه باعث نارضايتي مردم مي‌شود. به همين خاطر بايد كسي باشد كه از شعار دروغ و تخيلي ممانعت كند تا آتش اين شيدايان صندلي رياست به چشم انقلاب و اسلام نرود».
توسعه مَکُران، شعارهايي كه به آن عمل نمي‌شود، مانند دريازدگي، حال جامعه را به هم مي‌زند. خطرها و آسيب‌هاي بزرگي در شعارهاي بي‌عمل است و جامعه اسلامي را مسموم و مردم را دل‌زده مي‌كند.
مقوله مهم و بنیادین توسعه مّكُران بي كس است و غريب افتاده است. اگر مردمي داشت كه به نحوي به سواحل اهميت مي‌دادند، و نان و آب و زندگي فرزندانشان به آن وابسته بود يا مي‌دانستند كه وابسته است، امروز جايي جمع مي‌شدند و سوت‌هاي داوري را به دهان مي‌گذاشتند و صداي خود را به گوش برخي مسئولان مي‌رساندند.
سال هاست خبرهاي فراوان از توسعه سواحل مَكُران و كشف گنج پنهان را می بینیم و می شنویم. سال هاست که در حوزه دريا شعارهايي به گوش مي‌رسد، خسته شدیم از این خبرهای ضدو نقیض؛ « آفتابه و لنگ هفت دست و شام و ناهار هيچ»! چشم را بايد بست و دست به دامان تخيل شد تا آن چه برخي مسئولان مي‌گويند را در عالم واقع تصور كرد. چشم نبايد باز كرد. چشم باز كني، همان خلوت سواحل و بيغوله‌هايي كه موج دريا بي اعتنا به آن مي‌زند و مي‌رود.