بذری بايد کاشت
فریبا نبوی طهرانی فر- این روزها هجوم گرما و آلودگی هوا، نفس های شهر را به شماره انداخته است؛ درختانی که به مثابه ریه، به اندام های شهر اکسیژن می رسانند، رمقی برای شان باقی نمانده و در تب تند تابستان می سوزند و برگ و بارشان پراست از گرد و خاک ...
کاش، می‌توانستیم با خنکای آب، غبار ازتن درختان بزدایم و شاخ و برگ شان را در این هوای تفتیده، به ضیافت بارش باران دعوت کنیم تا با طراوات قطره های آب، نفسی تازه کرده و چتر خود را بر سر رهگذران و عابران خسته از گرما ، بگسترانند ...
اما علاوه برهجوم گرمای بی سابقه و خشکسالی، مدت هاست که تیغ تیز تبر،حیات درختان را به مخاطره انداخته است.
هر روز با قطع بی رحمانه ی درختان، شاهد رویش ساختمان‌ها و برج هایی هستیم که، چون قارچ از هر سو سبز شده و به مصاف طبیعت می‌روند.
انسان زیاده خواه امروز، غافل از اينکه با قطع درختان، تیشه به ریشه خود می زند، در دوری تند، به جنگ با خود برخاسته ...
سرعت گرفتن نابودی جنگل‌ها و سبز شدن کارخانجاتی که جز آلودگی، ارمغانی برای طبیعت ندارند، دغدغه امروز و دیروز نیست.
سال هاست که اره های برقی، دندان‌های تیز خود را بر پیکر بی دفاع درختان، فرو برده و گنجشکان و پرندگان را بی آشیان می‌کنند!
از سوي ديگر امروزه، سودجویان با قطع درختان در شهرها و روستاها به ساخت و ساز بی رویه ای روی آورده اند که انتهایی ندارد و با ساخت ویلا و آپارتمان در اراضی کشاورزی و باغ ها، سهمیه آب کشاورزی را به مصرف استخرهایی می رسانند که نتیجه ای جز افزایش بحران آب ندارد.
باغ ها و جنگل هایی که از ارزشمندترین مواهب طبیعی و از ضروری ترین نیاز های انسان برای بقا و ادامه زندگی محسوب می‌شوند امروزه در خطر نابودی جدی قرار دارند و با در نظر گرفتن آتش سوزهای ناشی از گرما، عمق فاجعه بیشتر مشخص می‌شود.
تا دیر نشده، باید برای حفظ باقیمانده این سرمایه ی حیاتی، کاری کرد،
ضمن محافظت بیشتر از منابع طبیعی باید به طور جدی با سودجویانی که درصدد نابودی طبیعت هستند، مقابله کرد و مانع از بین رفتن مراتع و زمین های کشاورزی و جنگل ها شد.
هنوز هم دیر نیست؛
می‌توان بذری کاشت،
می‌توان نهالی نشاند.
می‌توان از لابلای شاخ و برگ درختان، تلألو آفتاب را دید
می‌توان با طلوع خورشید، به هستی سلام کرد .
اگر یاد بگیریم بادرختان و طبیعت مهربان باشیم، دنیا جای بهتری برای زیستن خواهد بود.
کاش، می‌توانستیم با خنکای آب، غبار ازتن درختان بزدایم و شاخ و برگ شان را در این هوای تفتیده، به ضیافت بارش باران دعوت کنیم تا با طراوات قطره های آب، نفسی تازه کرده و چتر خود را بر سر رهگذران و عابران خسته از گرما ، بگسترانند ...
اما علاوه برهجوم گرمای بی سابقه و خشکسالی، مدت هاست که تیغ تیز تبر،حیات درختان را به مخاطره انداخته است.
هر روز با قطع بی رحمانه ی درختان، شاهد رویش ساختمان‌ها و برج هایی هستیم که، چون قارچ از هر سو سبز شده و به مصاف طبیعت می‌روند.
انسان زیاده خواه امروز، غافل از اينکه با قطع درختان، تیشه به ریشه خود می زند، در دوری تند، به جنگ با خود برخاسته ...
سرعت گرفتن نابودی جنگل‌ها و سبز شدن کارخانجاتی که جز آلودگی، ارمغانی برای طبیعت ندارند، دغدغه امروز و دیروز نیست.
سال هاست که اره های برقی، دندان‌های تیز خود را بر پیکر بی دفاع درختان، فرو برده و گنجشکان و پرندگان را بی آشیان می‌کنند!
از سوي ديگر امروزه، سودجویان با قطع درختان در شهرها و روستاها به ساخت و ساز بی رویه ای روی آورده اند که انتهایی ندارد و با ساخت ویلا و آپارتمان در اراضی کشاورزی و باغ ها، سهمیه آب کشاورزی را به مصرف استخرهایی می رسانند که نتیجه ای جز افزایش بحران آب ندارد.
باغ ها و جنگل هایی که از ارزشمندترین مواهب طبیعی و از ضروری ترین نیاز های انسان برای بقا و ادامه زندگی محسوب می‌شوند امروزه در خطر نابودی جدی قرار دارند و با در نظر گرفتن آتش سوزهای ناشی از گرما، عمق فاجعه بیشتر مشخص می‌شود.
تا دیر نشده، باید برای حفظ باقیمانده این سرمایه ی حیاتی، کاری کرد،
ضمن محافظت بیشتر از منابع طبیعی باید به طور جدی با سودجویانی که درصدد نابودی طبیعت هستند، مقابله کرد و مانع از بین رفتن مراتع و زمین های کشاورزی و جنگل ها شد.
هنوز هم دیر نیست؛
می‌توان بذری کاشت،
می‌توان نهالی نشاند.
می‌توان از لابلای شاخ و برگ درختان، تلألو آفتاب را دید
می‌توان با طلوع خورشید، به هستی سلام کرد .
اگر یاد بگیریم بادرختان و طبیعت مهربان باشیم، دنیا جای بهتری برای زیستن خواهد بود.