علف دون، تل ژاپنی، جزیره نگین
ناخداجواد غلام نژادجبری- جزیره علف دون روبروی گمرک و اسکله قدیمی جبری در شرق بندر بوشهر قرار دارد. در گذشته اسم آن علف دون بود. ساکنان جزیره شیف برای رفتن به خانه از جزیره علف دون تردد می کردند. در دهه ۱۳۳۰کسانی که بیماری واگیر دار داشتند به جزیره علف دون می بردند و در آن جا قرطینه می شدند.
رسم بود که ۱۳بدر خانواده های اهل دریا به آن جا می رفتند، چون جای سرسبزی بود.
تابستان ها نوجوانان و جوانان محله جبری با شنا می رفتند به جزیره علف دون، همان جایی که کشتی پرسپولیس غرق شده بود و تخم، مرغ ماهی (شالوها) بر می داشتند و می خوردند.
برخی از خانواده های اهل دریا فامیلی شون اسم بعضی از خورها هست که در دو مورد، اسم دو خور از ۴ خوری که با شل پر کردند گذاشتند. (خور دمک: دمکی، خور میمد: میمدی، میمندی)
وجه تسمیه علف دون؛ به خاطر این که علف های دریایی داخل جزیره سبز می شد و جای چراگاه ماهیان و گوسفندان بود به همین علت مردم قدیم بوشهر، اسم جزیره را علف دون صدا می زدند.
تل ژاپنی؛ درسال۱۳۵۰ خورشیدی تا اواخر ۱۳۵۲خورشیدی شرکت ژاپنی پنتاوشن داخل کانال گمرک لایروبی می کرد و شل های لایروب شده را داخل علف دون می ریختند که به غیر از علف دون، خورهای دیگری به نام های (خور غرابی،خور دمک، خور میمد) و در شمال این خورها (خور، نو درار) بود. خور نو درار، در فصل پاییز بیشترین شوریده داشت که آن خور هم با شل پر کردند. با این اقدام، چندین زیستگاه ماهیان و حتی در مواقعی میگو با ضربه ای به زیستگاه آبزیان و دریانوردانی که در آن جا از صید می کرد وارد شد. (این جزیره بعدها به نام تل ژاپنی مشهور شد)
جزیره نگین؛ درجریان انقلاب اسلامی جزیره به مکانی تجاری تبدیل شد که کالاهایی مانند (ماسه، سنگ، کانتیر درآن جا تعبیه می شد) و اسکله ای کنار آن درست شد و کشتی های باری (فلّه بر) برای بارگیری به جزیره منتقل شدند و به اسم (جزیره نگین) تغییر نام
داده شد.
رسم بود که ۱۳بدر خانواده های اهل دریا به آن جا می رفتند، چون جای سرسبزی بود.
تابستان ها نوجوانان و جوانان محله جبری با شنا می رفتند به جزیره علف دون، همان جایی که کشتی پرسپولیس غرق شده بود و تخم، مرغ ماهی (شالوها) بر می داشتند و می خوردند.
برخی از خانواده های اهل دریا فامیلی شون اسم بعضی از خورها هست که در دو مورد، اسم دو خور از ۴ خوری که با شل پر کردند گذاشتند. (خور دمک: دمکی، خور میمد: میمدی، میمندی)
وجه تسمیه علف دون؛ به خاطر این که علف های دریایی داخل جزیره سبز می شد و جای چراگاه ماهیان و گوسفندان بود به همین علت مردم قدیم بوشهر، اسم جزیره را علف دون صدا می زدند.
تل ژاپنی؛ درسال۱۳۵۰ خورشیدی تا اواخر ۱۳۵۲خورشیدی شرکت ژاپنی پنتاوشن داخل کانال گمرک لایروبی می کرد و شل های لایروب شده را داخل علف دون می ریختند که به غیر از علف دون، خورهای دیگری به نام های (خور غرابی،خور دمک، خور میمد) و در شمال این خورها (خور، نو درار) بود. خور نو درار، در فصل پاییز بیشترین شوریده داشت که آن خور هم با شل پر کردند. با این اقدام، چندین زیستگاه ماهیان و حتی در مواقعی میگو با ضربه ای به زیستگاه آبزیان و دریانوردانی که در آن جا از صید می کرد وارد شد. (این جزیره بعدها به نام تل ژاپنی مشهور شد)
جزیره نگین؛ درجریان انقلاب اسلامی جزیره به مکانی تجاری تبدیل شد که کالاهایی مانند (ماسه، سنگ، کانتیر درآن جا تعبیه می شد) و اسکله ای کنار آن درست شد و کشتی های باری (فلّه بر) برای بارگیری به جزیره منتقل شدند و به اسم (جزیره نگین) تغییر نام
داده شد.