رئیس فراکسیون مدیریت شهری مجلس:
سکونت بیش از ۱۹ میلیون نفر در حواشی شهرها
رئیس فراکسیون مدیریت شهری مجلس، افزایش حاشیه‌نشینی را یکی از نمودهای آشکار فقر شهری خواند و گفت: متاسفانه در دهه اخیر با کوچ بسیاری از طیف محروم روستایی به حاشیه شهرها شاهد رشد قابل توجه آن هستیم و طبق بررسی‌های انجام شده، بیش از ۱۹میلیون و ۸۰۰ هزار نفر در بافت‌های غیررسمی شهری ساکن شده‌اند.به گزارش اقتصادسرآمد، محسن پیرهادی، با تاکید بر اینکه حاشیه‌های شهرها بدون مجوز و زیرساخت‌های لازم به محل زندگی شماری از مهاجران بدل شده است، به خانه ملت گفت: رشد رو به فزونی جمعیت بافت‌های غیررسمی شهرها که فاقد هرگونه امکانات اولیه شهری و بهداشتی هستند، به معنای وسیع‌تر شدن جمعیت محروم از حقوق اولیه زندگی است.رئیس فراکسیون مدیریت شهری گفت: افزایش حاشیه‌نشینی یکی از نمودهای آشکار فقر شهری است. متاسفانه در دهه اخیر با کوچ بسیاری از طیف محروم روستایی به حاشیه شهرها، شاهد رشد قابل توجه آن هستیم پیرهادی با اشاره به اینکه طبق بررسی‌های انجام شده بیش از 19میلیون و 800 هزار نفر در بافت‌های غیررسمی شهری ساکن شده‌اند، افزود: در سال‌های اخیر اقبال به اسکان در سکونتگاه‌های غیررسمی از حاشیه کلان‌شهرها و شهرهای بزرگ به حاشیه شهرهای کوچک تسری یافته و متاسفانه بزرگی مساحت و شمار خانوارهای ساکن در این محدوده‌ها با شیب قابل توجهی درحال افزایش است. وی ادامه داد: قشر کم‌درآمد و فقیر عمدتاً روستایی مناطق محروم، به امید دسترسی به امکانات بیشتر به شهرهای بزرگ مهاجرت می‌کنند، اما ناتوانی آن‌ها در تامین مسکن در مناطق شهری آن‌ها را به ناچار به سمت سکونت و زیست در مناطق غیررسمی شهری که هیچ امکاناتی برای زیست شهری ندارند، سوق داده است.رئیس فراکسیون مدیریت شهری مجلس با اشاره به اینکه رشد سهم جمعیت شهری به نسبت جمعیت روستایی از دهه60 آغاز شده و همواره روند افزایشی داشته است، درباره علت رشد این مناطق در حاشیه شهرها گفت: افزایش قیمت خرید و اجاره مسکن در کلان‌شهرها و شهرهای بزرگ، تغییرات اقلیمی و به‌خصوص بحران آب و بیکاری، جمعیتی بیشتری را به سمت شهرهای بزرگ ناگزیر کرده و منجر به افزایش جمعیت این طیف شده است.پیرهادی با بیان اینکه مشخصه اصلی سکونتگاه‌های غیررسمی، تراکم فقر و محرومیت در دسترسی به خدمات و نیازهای اساسی زندگی شهری است، تاکید کرد: رشد روزافزون مناطق بدون مجوز و غیررسمی شهرها به معنای وسیع‌تر شدن جمعیت محروم از حقوق اولیه زندگی است و تراکم رو به فزونی این مناطق و ابعاد گسترده پیامدهای شهری و زیست‌شهری این پدیده، ضرورت ورود جدی مدیریت شهری به آن را دو چندان می‌کند و باید به صورت دقیق و برنامه‌مند برای ساماندهی آن گام برداشت.