مازندران و ناکامی در توسعه دریا محور
عقیل امامی- ناکامی در اجرای برنامه‌های توسعه در ادوار مختلف از چالش‌های اساسی مازندران محسوب می‌شود که متأسفانه همچنان گریبانگیر این استان است.
مازندران بابهره‌مندی از قابلیت‌های منحصر بفرد دریا و جنگل و جاذبه‌های طبیعی در عرصه گردشگری در شمار قطب‌های مهم تفریحی در کشور قرار دارد که برغم توانایی اثربخش در این حوزه نتوانسته از مزیت‌های بالقوه آن در پیشبرد اهداف توسعه در برش استانی بهره‌مند شود.
در تدوین برنامه چهارم توسعه با تصویب نمایندگان خانه ملت قرار بود دریای مازندران به‌عنوان مرکز تفریحی جهان اسلام تحت اقدامات تحولی و سرمایه‌گذاری‌های زیرساختی قرار گیرد و از این قابلیت مهم در راستای شکوفایی صنعت گردشگری و اقتصادی کشور و به تبع آن نگین شمال یعنی مازندران بهره‌گیری شود اما متأسفانه با گذشت برنامه چهارم و دو برنامه پنج ساله بعدی آثاری از تدوین و اجرای برنامه عملیاتی در زمینه اقتصاد دریاپایه در مازندران به‌چشم نمی‌آید.
پرواضح است که در این ناکامی بزرگ نمایندگان وقت مجلس و خادمان مازندرانی خانه ملت در ادوار بعدی و نیز دولت‌های پس از آن بویژه سازمان میراث فرهنگی و گردشگری وقت نقش محوری داشتند و این مسئله هم اکنون به‌عنوان ضعف اساسی در مسیر پیشرفت و توسعه متوازن این دیار مورد توجه است.
نکته اساسی اما در خصوص دریای مازندران و نوار ساحلی ۴۸۰کیلومتری آن این است که دولت سیزدهم در اجرای برنامه تحولی اقدام به آزادسازی حریم ۶۰متری سواحل استان از اشغال ویلاها و سازه‌های مرتبط کرده است که در نوع خود اقدام جهادی و اثربخش تلقی می‌شود و...
اقدامات پسینی در این حوزه باید تدوین طرح جامع گردشگری دریامحور باشد تا رونق سرمایه‌گذاری برای اعتلای صنعت گردشگری با تقویت مولفه‌های فرهنگی آن تحقق یابد.
پرواضح است استان مازندران که از قابلیت‌های منحصر بفرد گردشگری برخوردار است و مناظر چشم نواز آن همواره مطمح نظر گردشگران داخلی وخارجی می‌باشد، نیاز جدی به برنامه توسعه ملی دارد تا با هم افزایی ۲۶ دستگاه مسوول در رونق گردشگری بتواند به ارتقای جایگاه خود کمک کند چراکه زیرساخت‌های موجود استان در محرومیت اساسی نمی‌تواند پاسخگوی نیازهای متنوع این بخش باشد و این مسوولیت کلیدی در وهله اول متوجه وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی و سازمان برنامه و بودجه کشور است.
از سوی دیگر با توجه به اینکه هم اکنون برنامه هفتم توسعه در خانه ملت در حال تصویب است ، نمایندگان مازندرانی باید با نگاه جامع به ظرفیت‌های اساسی استان در بخش گردشگری موضوع دریای خزر بویژه بحث تولیت آن را که از مهمترین چالش‌های این حوزه است ، تعیین تکلیف کنند و گام اساسی در راستای توسعه و شکوفایی قابلیت های ممتاز دیار علویان که بی تردید دریا از مهمترین آن بشمار می‌رود، بردارند.
به هر روی با توجه به جایگاه ممتاز و استراتژیک مازندران در حوزه گردشگری و لزوم تامین پیش نیازهای آن در این حوزه که اشتراک نظر و همراهی متولیان توسعه استانی و ملی پیرامون مولفه‌های راهبردی آن اهمیت مضاعف دارد، می‌طلبد با همگرایی و هم‌راستایی ثمربخش گردشگری را به پیشران واقعی توسعه کالبدی در شمال کشور تبدیل کنند.
تحلیلگر مسایل سیاسی و اجتماعی
مازندران بابهره‌مندی از قابلیت‌های منحصر بفرد دریا و جنگل و جاذبه‌های طبیعی در عرصه گردشگری در شمار قطب‌های مهم تفریحی در کشور قرار دارد که برغم توانایی اثربخش در این حوزه نتوانسته از مزیت‌های بالقوه آن در پیشبرد اهداف توسعه در برش استانی بهره‌مند شود.
در تدوین برنامه چهارم توسعه با تصویب نمایندگان خانه ملت قرار بود دریای مازندران به‌عنوان مرکز تفریحی جهان اسلام تحت اقدامات تحولی و سرمایه‌گذاری‌های زیرساختی قرار گیرد و از این قابلیت مهم در راستای شکوفایی صنعت گردشگری و اقتصادی کشور و به تبع آن نگین شمال یعنی مازندران بهره‌گیری شود اما متأسفانه با گذشت برنامه چهارم و دو برنامه پنج ساله بعدی آثاری از تدوین و اجرای برنامه عملیاتی در زمینه اقتصاد دریاپایه در مازندران به‌چشم نمی‌آید.
پرواضح است که در این ناکامی بزرگ نمایندگان وقت مجلس و خادمان مازندرانی خانه ملت در ادوار بعدی و نیز دولت‌های پس از آن بویژه سازمان میراث فرهنگی و گردشگری وقت نقش محوری داشتند و این مسئله هم اکنون به‌عنوان ضعف اساسی در مسیر پیشرفت و توسعه متوازن این دیار مورد توجه است.
نکته اساسی اما در خصوص دریای مازندران و نوار ساحلی ۴۸۰کیلومتری آن این است که دولت سیزدهم در اجرای برنامه تحولی اقدام به آزادسازی حریم ۶۰متری سواحل استان از اشغال ویلاها و سازه‌های مرتبط کرده است که در نوع خود اقدام جهادی و اثربخش تلقی می‌شود و...
اقدامات پسینی در این حوزه باید تدوین طرح جامع گردشگری دریامحور باشد تا رونق سرمایه‌گذاری برای اعتلای صنعت گردشگری با تقویت مولفه‌های فرهنگی آن تحقق یابد.
پرواضح است استان مازندران که از قابلیت‌های منحصر بفرد گردشگری برخوردار است و مناظر چشم نواز آن همواره مطمح نظر گردشگران داخلی وخارجی می‌باشد، نیاز جدی به برنامه توسعه ملی دارد تا با هم افزایی ۲۶ دستگاه مسوول در رونق گردشگری بتواند به ارتقای جایگاه خود کمک کند چراکه زیرساخت‌های موجود استان در محرومیت اساسی نمی‌تواند پاسخگوی نیازهای متنوع این بخش باشد و این مسوولیت کلیدی در وهله اول متوجه وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی و سازمان برنامه و بودجه کشور است.
از سوی دیگر با توجه به اینکه هم اکنون برنامه هفتم توسعه در خانه ملت در حال تصویب است ، نمایندگان مازندرانی باید با نگاه جامع به ظرفیت‌های اساسی استان در بخش گردشگری موضوع دریای خزر بویژه بحث تولیت آن را که از مهمترین چالش‌های این حوزه است ، تعیین تکلیف کنند و گام اساسی در راستای توسعه و شکوفایی قابلیت های ممتاز دیار علویان که بی تردید دریا از مهمترین آن بشمار می‌رود، بردارند.
به هر روی با توجه به جایگاه ممتاز و استراتژیک مازندران در حوزه گردشگری و لزوم تامین پیش نیازهای آن در این حوزه که اشتراک نظر و همراهی متولیان توسعه استانی و ملی پیرامون مولفه‌های راهبردی آن اهمیت مضاعف دارد، می‌طلبد با همگرایی و هم‌راستایی ثمربخش گردشگری را به پیشران واقعی توسعه کالبدی در شمال کشور تبدیل کنند.
تحلیلگر مسایل سیاسی و اجتماعی