خوش رقصی روسیه برای اعرابِ خلیج فارس
غلامرضا مصدق - خيانت، از پشت خنجر زدن و سوءاستفاده روسيه از ايران تمامي ندارد. اگر سهم مخرب سه كشور مداخله گر تاریخ معاصر ایران، انگليس، آمريكا و روسيه با هم مقايسه شوند، بي ترديد روسيه با اختلاف زياد مقام اول را به دست خواهد آورد. ليست مداخلات روسيه در ايران از دوران تزاري، اتحاد جماهیر شوروي و روسيه کنونی آن چنان، بلند بالا، متنوع، موذيانه و منفعت طلبانه است كه با سوابق هيچ كشور مداخله گر دیگری قابل قياس نيست.
در کمتر از یک سال اخیر این دومین بار است که روسیه برای به دست آوردن دل اعراب خلیج فارس با هدف شریک شدن به چرب و شیرین ثروت بیکران این كشورها، ناجوانمردانه تمامیت ارضی ایران را زیر سوال می برد. درست است كاربرد لفظ «ناجوانمردانه» در روابط بين الملل بي معناست و منطقی است که رهبران همه كشورها باید تا آن جا که برای شان مقدور است از حق مشروعِ تلاش براي كسب منافع ملي براي ملت خود استفاده كنند، رهبران روسيه هم به روال رهبران ديگر كشورها همين كار را مي كنند، اما دلخوري ما از روس ها، اين است كه هم زمان و در كمال بي شرمي، آشكارا هم با ما نرد عشق مي زنند و هم با دشمنان و رقباي ما و اين رفتاري معمول و قابل قبول در روابط بین المللی نيست.
آن چه كه به روسيه اجازه می دهد چنين رفتار عجيب و غير معمول با ايران داشته باشد، اين است كه روسيه به خوبي می داند استراتژي ثابت، آمريكا ستيزي ايران، به مثابه چك سفيد امضاء به اين كشور است، تا آن جا كه مي تواند بدون محدويت با حفظ دوستي خود در بالاتربن سطح با ايران هر طور كه منافع اش اقتضاء كند، با بولدوزر از روي منافع ملي ايران عبور كند، رابطه فی مابین چنان یک طرفه به نفع طرف مقابل شكل گرفته که ما باید از تجاوز روسيه به يك كشور مستقل حمايت
مي كنيم اما او در كمال وقاحت تماميت ارضي ما را به ديگران مي فروشد.
آقاي ولايتي يكي از معماران استراتژي نگاه به شرق براي ستیز با غرب، در اعتراض به موضع گيري اخير روسيه در مورد جزاير سه گانه، گفتند «درست نيست، روسيه براي امتيازي كم ارزش و دست نيافتني، به اعتبار خود لطمه بزند». سخن ايشان به عنوان ديپلماتي كهنه كار بسيار نابجا است، معناي حرف ايشان اين است كه، وزن ايران نزد روسيه آن چنان ناچيز است كه حاضر است براي امتيازي كم ارزش از بزرگترين خط قرمز ايران يعني تماميت ارضي آن عبور كند. اما اين كه اين امتياز براي روسيه دست نيافتني است، از اين جهت درست است كه تحت هيچ شرايطي ذره اي از خاك ايران تجزيه نخواهد شد، چه رسد به سه جزيره مهم آن، روسيه بهتر از همه می داند هرگز اين اتفاق نخواهد افتاد، براي اثبات اين ادعا، به آقاي پوتين توصیه می کنیم به صورت گذارا هم که شده نگاهی به تاريخ جنگ ايران و عراق بیندازند. با این حال او به هر صورت به هدفش كه دل دادن به دلِ اعراب است مي رسد، اگر چه برای امارات جزیره نمی شود، اما برای پوتين در اين بازي ناجوانمردانه حتماً نان می شود.
روسیه نه به توصیه محترمانه و لين آقای ولایتی و نه با سرمقاله تند و تيز کیهان از سیاست بی هزینه اما پرسود بازی با کارت ایران دست نخواهد کشید، مگر اینکه ایران با سیاست ایجاد توازان در روابط با شرق و غرب، رهائی از چنگال اختاپوس تحریم و استفاده از ظرفیت های عظیم بلااستفاده انساني و اقتصادی برای افزایش تولید ملی شرایط را از اساس چنان تغییر دهد، که تا هيچ وقت کشوری مثل روسیه کشور کوچکی مثل امارات را به ایران بزرگ ترجیح ندهد.
در کمتر از یک سال اخیر این دومین بار است که روسیه برای به دست آوردن دل اعراب خلیج فارس با هدف شریک شدن به چرب و شیرین ثروت بیکران این كشورها، ناجوانمردانه تمامیت ارضی ایران را زیر سوال می برد. درست است كاربرد لفظ «ناجوانمردانه» در روابط بين الملل بي معناست و منطقی است که رهبران همه كشورها باید تا آن جا که برای شان مقدور است از حق مشروعِ تلاش براي كسب منافع ملي براي ملت خود استفاده كنند، رهبران روسيه هم به روال رهبران ديگر كشورها همين كار را مي كنند، اما دلخوري ما از روس ها، اين است كه هم زمان و در كمال بي شرمي، آشكارا هم با ما نرد عشق مي زنند و هم با دشمنان و رقباي ما و اين رفتاري معمول و قابل قبول در روابط بین المللی نيست.
آن چه كه به روسيه اجازه می دهد چنين رفتار عجيب و غير معمول با ايران داشته باشد، اين است كه روسيه به خوبي می داند استراتژي ثابت، آمريكا ستيزي ايران، به مثابه چك سفيد امضاء به اين كشور است، تا آن جا كه مي تواند بدون محدويت با حفظ دوستي خود در بالاتربن سطح با ايران هر طور كه منافع اش اقتضاء كند، با بولدوزر از روي منافع ملي ايران عبور كند، رابطه فی مابین چنان یک طرفه به نفع طرف مقابل شكل گرفته که ما باید از تجاوز روسيه به يك كشور مستقل حمايت
مي كنيم اما او در كمال وقاحت تماميت ارضي ما را به ديگران مي فروشد.
آقاي ولايتي يكي از معماران استراتژي نگاه به شرق براي ستیز با غرب، در اعتراض به موضع گيري اخير روسيه در مورد جزاير سه گانه، گفتند «درست نيست، روسيه براي امتيازي كم ارزش و دست نيافتني، به اعتبار خود لطمه بزند». سخن ايشان به عنوان ديپلماتي كهنه كار بسيار نابجا است، معناي حرف ايشان اين است كه، وزن ايران نزد روسيه آن چنان ناچيز است كه حاضر است براي امتيازي كم ارزش از بزرگترين خط قرمز ايران يعني تماميت ارضي آن عبور كند. اما اين كه اين امتياز براي روسيه دست نيافتني است، از اين جهت درست است كه تحت هيچ شرايطي ذره اي از خاك ايران تجزيه نخواهد شد، چه رسد به سه جزيره مهم آن، روسيه بهتر از همه می داند هرگز اين اتفاق نخواهد افتاد، براي اثبات اين ادعا، به آقاي پوتين توصیه می کنیم به صورت گذارا هم که شده نگاهی به تاريخ جنگ ايران و عراق بیندازند. با این حال او به هر صورت به هدفش كه دل دادن به دلِ اعراب است مي رسد، اگر چه برای امارات جزیره نمی شود، اما برای پوتين در اين بازي ناجوانمردانه حتماً نان می شود.
روسیه نه به توصیه محترمانه و لين آقای ولایتی و نه با سرمقاله تند و تيز کیهان از سیاست بی هزینه اما پرسود بازی با کارت ایران دست نخواهد کشید، مگر اینکه ایران با سیاست ایجاد توازان در روابط با شرق و غرب، رهائی از چنگال اختاپوس تحریم و استفاده از ظرفیت های عظیم بلااستفاده انساني و اقتصادی برای افزایش تولید ملی شرایط را از اساس چنان تغییر دهد، که تا هيچ وقت کشوری مثل روسیه کشور کوچکی مثل امارات را به ایران بزرگ ترجیح ندهد.