انتخاب صِرف یا انتخاب اصلح ؟
سیده مرجان دبیری- زمزمه های انتخابات در گوش فلک طنین انداز گشته و منتخبین اسبق مردم، به فکر جبران مافات افتاده‌اند. هر کدام به نحوی عملکرد نا پخته‌شان را در تنور مردم، برشته می‌کنند. یکی با شرکت در مراسم عزاداری و آن دیگری با دادن تحفه‌های ارزشمند برای چشم روشنی‌های عروسی و تولد.
مردم مانده‌اند که به واقع دم خروس را باور کنند یا قسم حضرت عباس را .
وعده‌های دروغین و ارعاب اذهان عمومی برای گرفتن رای. همه و همه در گیر و دار انتخابات رخ باخته‌اند و تنها تزریق چند واحدی خون شفافیت حال‌شان را به جا می‌آورد که آن هم یافت نمی‌شود. چند وقتی بیشتر نمانده و شواف آنان‌که متخصص وعده های واهی هستند دوباره با ارابه های زرین در راه است و درمانده‌گی تنها قبای پوشیده بر جان شبیه خونان مملکت.
حال تکلیفی بر جانمان سایه افکنده و می‌بایست وظیفه شرعی و عمومی خود را ادا کنیم. چگونه و چطور ، تفسیرش با خودمان!
جامعه عاری از اعتمادی ست که به سهولتِ آب خوردن از کفمان رفته، و نفس‌ها به شمارش افتاده که صره کدام است و ناصره کدام؟
یقینا تکلیف شرعی است که گردن نهاده و ثابت قدم پای بر عرصه می‌نهیم و بارقه های دوازدهمین دوره از انتخابات مجلس شورای اسلامی را در صندوق‌های رای انداخته و ادای دِین می‌کنیم.
نقش‌آفرینی مردم و ضرورت حضورشان در تعیین سرنوشت کشور انتخابی است که بزرگ و کوچک نمی‌شناسد. اما انتخابی که از سر قومی و قبیله‌گرایی منجر به پیروزی شود انتخاب اصلح است.
یا انتخابی که به ضرب و زور هنجار بازار شکل بگیرد؟
یادش بخیر صف‌های طویلی که به همراه مادر، خرامان خرامان تا ظهر به طول می انجامید و لذتی که تا مدت‌ها لبخند بر لبان‌مان جاری می‌ساخت و انگشت ثبابه‌ای که به کبودی استامپ آغشته می‌شد!
زمانه تغیر کرده یا آنان که ردای خدمت به تن کرده اند یکی پس از دیگری ، رنگ عوض کرده اند؟
زمانه که تغییر کرده حرفی در آن نیست و آن دختر کوچک روزهای زیبای انتخاب اصلح قد کشیده و حال دختری بههمراه خود دارد برای انتخابی اصلح تر!
بی شک انتخابِ صِرف جهت ادای تکلیف از انجام ندادنش بهتر است اما انتخابی که از سر معرفت نباشد به کدام قهقرا رهسپار خواهد شد ؟
خانه ملت، همان مامنی که سخت‌ترین و حساس‌ترین تصمیمات در آن نوشته و تدوین می‌شود را آیا می‌توان به نا اهل سپرد؟
انگیزه، سواد، رغبت، مطالبه گری، و دلسوزی، امنیت، احقاق حق کردن تماما از نشانی منتخبین ملت است که این بستر مهیا نباشد به هیچ باخته‌ایم، برای انان که دلباخته‌ی مملکت و رهبر و هم کشیان خویشند، قد علم کرده، انتخابی اصلح رقم می‌زنیم.
مردم مانده‌اند که به واقع دم خروس را باور کنند یا قسم حضرت عباس را .
وعده‌های دروغین و ارعاب اذهان عمومی برای گرفتن رای. همه و همه در گیر و دار انتخابات رخ باخته‌اند و تنها تزریق چند واحدی خون شفافیت حال‌شان را به جا می‌آورد که آن هم یافت نمی‌شود. چند وقتی بیشتر نمانده و شواف آنان‌که متخصص وعده های واهی هستند دوباره با ارابه های زرین در راه است و درمانده‌گی تنها قبای پوشیده بر جان شبیه خونان مملکت.
حال تکلیفی بر جانمان سایه افکنده و می‌بایست وظیفه شرعی و عمومی خود را ادا کنیم. چگونه و چطور ، تفسیرش با خودمان!
جامعه عاری از اعتمادی ست که به سهولتِ آب خوردن از کفمان رفته، و نفس‌ها به شمارش افتاده که صره کدام است و ناصره کدام؟
یقینا تکلیف شرعی است که گردن نهاده و ثابت قدم پای بر عرصه می‌نهیم و بارقه های دوازدهمین دوره از انتخابات مجلس شورای اسلامی را در صندوق‌های رای انداخته و ادای دِین می‌کنیم.
نقش‌آفرینی مردم و ضرورت حضورشان در تعیین سرنوشت کشور انتخابی است که بزرگ و کوچک نمی‌شناسد. اما انتخابی که از سر قومی و قبیله‌گرایی منجر به پیروزی شود انتخاب اصلح است.
یا انتخابی که به ضرب و زور هنجار بازار شکل بگیرد؟
یادش بخیر صف‌های طویلی که به همراه مادر، خرامان خرامان تا ظهر به طول می انجامید و لذتی که تا مدت‌ها لبخند بر لبان‌مان جاری می‌ساخت و انگشت ثبابه‌ای که به کبودی استامپ آغشته می‌شد!
زمانه تغیر کرده یا آنان که ردای خدمت به تن کرده اند یکی پس از دیگری ، رنگ عوض کرده اند؟
زمانه که تغییر کرده حرفی در آن نیست و آن دختر کوچک روزهای زیبای انتخاب اصلح قد کشیده و حال دختری بههمراه خود دارد برای انتخابی اصلح تر!
بی شک انتخابِ صِرف جهت ادای تکلیف از انجام ندادنش بهتر است اما انتخابی که از سر معرفت نباشد به کدام قهقرا رهسپار خواهد شد ؟
خانه ملت، همان مامنی که سخت‌ترین و حساس‌ترین تصمیمات در آن نوشته و تدوین می‌شود را آیا می‌توان به نا اهل سپرد؟
انگیزه، سواد، رغبت، مطالبه گری، و دلسوزی، امنیت، احقاق حق کردن تماما از نشانی منتخبین ملت است که این بستر مهیا نباشد به هیچ باخته‌ایم، برای انان که دلباخته‌ی مملکت و رهبر و هم کشیان خویشند، قد علم کرده، انتخابی اصلح رقم می‌زنیم.