دست نیاز
فریبا نبوی طهرانی فر- بتازگی، شاهد افزایش تماس‌های مکرر از سوی مؤسساتی هستیم که با درخواست کمک های مالی، مدعی نیکوکاری هستند. از طرفی خیلی خوبه که در این روزهای سخت و دشوار، به فکر هموطنان ضعیف و بی‌بضاعتی باشیم که به نان شب محتاج‌اند و از طرفی، کیست که در یک نگاه اجمالی به دور وبر و اطرافیان خود، متوجه احتیاج و نیاز اقوام دور و نزدیک، نشود.حال با افزایش بنگاه‌های خیریه چند سوال پیش می‌آيد؛
آیا کمک‌های مردم به خیریه‌ها، واقعا صرف امور نیکوکاری می‌شود؟
و مهم‌تر از آن، به منظور جلوگیری از سوءاستفاده احتمالی از حسن نیت و اعتماد مردم، آیا نظارت دقیقی بر فعالیت این موسسات وجود دارد یا خیر؟
در این ارتباط، نیکوکاران بسیاری بوده و هستند که صرفا بر اساس تمکن مالی خود، آنچه در توان داشته اند را خالصانه و صادقانه، در راه کمک به احداث بیمارستان و مدرسه و تهیه جهیزیه و سایر امور خیر، تقدیم کرده و هیچ نام و نشانی هم از خود بجا نگذاشته اند.
بی شک نیکوکاری، امری پسندیده و رسیدگی به امور فقرا و افراد بی‌بضاعت،کاری بسیار نیکوست و موسسات خیریه‌ی معتبر و خوشنام، با شناسایی و تحت پوشش قرار دادن اقشار ضعیف و کم درامد، نقش بزرگی در حمایت از افراد وخانواده های محروم دارند.
اما با توجه به اینکه نیت و پشت پرده فعالیت برخی از این موسسات، به‌درستی مشخص نیست، شاید بهترین کار دراین روزگار نامراد، این باشد که هرکس که بنیه ی مالی و توانی دارد ابتدا به دور و بر و اطرافیان خود نگاهی بیندازد و از میان آنان، افرادی را برگزیند که با سیلی صورت خود را سرخ نموده و از دراز کردن دست به سوی دیگران،آبا دارند و بعد از آن، کمک‌های خود را در اختیار مؤسساتی قرار دهد که در این زمینه، اصالت و صداقت شان به اثبات رسیده است.
بی شک جامعه ای که افراد آن، از حال و روز هم، خبر دارند و قبل از درخواست، یکدیگر را مورد لطف قرار می‌دهند و دستگیر هم هستند، جامعهای است که بیشترین لطف و رحمت خدا نیز شامل آن می‌شود.
آیا کمک‌های مردم به خیریه‌ها، واقعا صرف امور نیکوکاری می‌شود؟
و مهم‌تر از آن، به منظور جلوگیری از سوءاستفاده احتمالی از حسن نیت و اعتماد مردم، آیا نظارت دقیقی بر فعالیت این موسسات وجود دارد یا خیر؟
در این ارتباط، نیکوکاران بسیاری بوده و هستند که صرفا بر اساس تمکن مالی خود، آنچه در توان داشته اند را خالصانه و صادقانه، در راه کمک به احداث بیمارستان و مدرسه و تهیه جهیزیه و سایر امور خیر، تقدیم کرده و هیچ نام و نشانی هم از خود بجا نگذاشته اند.
بی شک نیکوکاری، امری پسندیده و رسیدگی به امور فقرا و افراد بی‌بضاعت،کاری بسیار نیکوست و موسسات خیریه‌ی معتبر و خوشنام، با شناسایی و تحت پوشش قرار دادن اقشار ضعیف و کم درامد، نقش بزرگی در حمایت از افراد وخانواده های محروم دارند.
اما با توجه به اینکه نیت و پشت پرده فعالیت برخی از این موسسات، به‌درستی مشخص نیست، شاید بهترین کار دراین روزگار نامراد، این باشد که هرکس که بنیه ی مالی و توانی دارد ابتدا به دور و بر و اطرافیان خود نگاهی بیندازد و از میان آنان، افرادی را برگزیند که با سیلی صورت خود را سرخ نموده و از دراز کردن دست به سوی دیگران،آبا دارند و بعد از آن، کمک‌های خود را در اختیار مؤسساتی قرار دهد که در این زمینه، اصالت و صداقت شان به اثبات رسیده است.
بی شک جامعه ای که افراد آن، از حال و روز هم، خبر دارند و قبل از درخواست، یکدیگر را مورد لطف قرار می‌دهند و دستگیر هم هستند، جامعهای است که بیشترین لطف و رحمت خدا نیز شامل آن می‌شود.