ضربی در گفت و با« روزنامه دریایی سرآمد»: برای ساخت کشتی نیازمند بیش از 12 میلیارد دلار هستیم
استمداد ایزوایکو از دولت و صندوق توسعه ملی
دولت و صندوق توسعه ملی منابع سفارش ناوگان شرکت ملی نفت‌کش و کشتیرانی جمهوری اسلامی را تامین کنند
گروه صنایع دریایی – امید اسماعیلی - «كشتي‌سازي» در در دنيا صنعت استراتژيك و شناخته شده ای است در کشور ما، صنايع کشتي سازی، جدای از مزيت های حمايتي ترانزيتي آب های بین‌المللي و وجود مرزهای آبي، موجب رونق بسیاری از صنايع داخلي نیز مي‌شود؛ در ایران فرصت های بي‌شماری در بخش دريا وجود دارد. فرصت حضور در صنعت تعمیر و نگهداری کشتي های اقیانوس پیما، صنعت حمل و نقل بار و مسافر، توسعه بنادر، بانكرينگ و ساخت دکل های حفاری و... است.
«ایزوایکو» به عنوان یک هلدینگ با برخورداری از سوله ها، کارگاه های مجهز، امکانات و ابزار کامل و سیستم های مختلف از آب گیری و به آب‌اندازی شناورها توان بالایی را در ساخت و تعمیر شناورهای کوچک، متوسط و بزرگ، ساخت و نصب سازه‌های دریایی همچون سکوهای گازی و نفتی، تعمیر شناورهای داخلی و خارجی وساخت و تعمیر سکوهای نفتی را دارد.
روزنامه دریایی سرآمد در همین خصوص با دکتر سلمان ضربی، مدیرعامل مجتمع کشتی سازی و صنایع فراساحل ایران ( ایزوایکو ) گفت و گویی مفصل صورت گرفته است که در ادامه دو بخش قبلی به بخشی دیگری از این مصاحبه می پردازیم:
«پایداری ایزایکو» در گرو ایجاد و تثبیت کسب و کار پایدار است
روزنامه دریایی سرآمد: نگاه جامعه دریایی نسبت به توانمندی های ایزوایکو مثبت است، ولی این مجموعه در نزد مردم کشور چندان شناخته شده نیست به عبارتی چندان به فرهنگ مردم راه نیافته است. چرا ایزوایکو آنچه که باید در بین مردم ایران شناخته شده و مطرح نیست؟
دکترضربی: توقع از ایزوایکو به عنوان بزرگترین زیرساخت دریایی کشور، توقع بزرگی باید باشد. متاسفانه ایزوایکو در سال های گذشته به دلایلی نتوانسته این توقعات را برآورد کند، اگرچه در بسیاری از برهه ها ایزوایکو درخشش ها و شکوفایی هایی داشته است که آن را به ثبیت نرساند. در ایزوایکو در مقاطع مختلف تغییراتی داشتیم، اما این تغییرات با جابجایی مدیران دچار وقفه شدند. آنچه ایزایکو را می تواند پایدار کند، این است که ایزوایکو یک کسب و کار پایداری برای خود داشته باشد.
ایزوایکو باید دامنه مشتریان خود را گسترش دهد. ایزوایکو نمی‌تواند تنها متکی به بازار داخل باشد و در بازار داخل هم متکی به چند شرکت محدود دولتی یا خصولتی باشد. ما در کسب و کار جدید ایزوایکو بیشتر به بخش خصوصی و بازار خارجی توجه داریم. در دو سال گذشته ما حداقل پذیرش را از بخش دولتی داشتیم؛ عمده شناورهای که برای تعمیرات یا ساخت به ایزوایکو مراجعه کردند یا از بخش خصوصی بودند و تعدادی از آنها هم خارجی بودند که بسیار به کسب و کار ایزوایکو رونق دادند. همین الان بیش از 45 شناور بزرگ و کوچک در ایزوایکو در حال بازسازی است. 10 فروند از آنان شناورهای اقیانوس پیما هستند. توقعی که از ایزوایکو می رود این است که حداقل 20 فروند شناور اقیانوس پیما در آن در حال بازسازی باشد و به صورت مداوم باشد، نه اینکه در یک مقطعی به صورت رکورد اعلام شود. امکانات ایزوایکو این امکان را به ما می دهد.
متأسفانه در گذشته بی مهری هایی به ایزوایکو شده است؛ در بخش ساخت، کسی برای ساخت کشتی در ایزوایکو سفارش‌گذاری نکرد و منابعی برای آن تخصیص نداد و ساخت چند کشتی هم که انجام شد، تأمین مالی آنها با تلاش ایزوایکو انجام شد. در حال حاضر در داخل کشور، نیازهای بسیار فراوانی برای ساخت کشتی وجود دارد. طی اعلام رسمی مشخص شده است که بیش از 12 میلیارد دلار برای ساخت کشتی نیاز داریم، در حالی که سن ناوگان ما از 20 سال گذشته و ناوگان پیری محسوب می شود و از نظر اقتصادی مقرون به صرفه نیستند.
اگر بخواهیم سن ناوگان را به سن جهانی نزدیک کنیم، به 60 فروند شناور اقیانوس پیما نیاز خواهیم داشت، ظرفیت ساخت بخشی از آن در داخل کشور وجود دارد ولی منابع مورد نیاز در شرکت ها وجود ندارد. شرکت ها آماده سفارش گذاری هستند. با شرکت ملی نفت کش تفاهم نامه و حتی با کشتیرانی جمهوری اسلامی ایران قرارداد آماده امضاء داریم، اما آن شرکت ها اعلام می کنند منابع لازم را برای شروع ساخت در اختیار ندارند و به دنبال تأمین منابع هستند که همین جا از دولت و صندوق توسعه ملی درخواست داریم اگر چنانچه می توانند منابعی در اختیار آنها بگذارند تا این سفارش گذاری و ساخت شروع شود.
فرصت سرمایه گذاری را در کشور داریم، ولی به دلیل عدم تخصیص منابع، این سرمایه گذاری به سمت خارج از کشور روانه می شود
روزنامه دریایی سرآمد: آیا نگرانی برای آینده صنایع دریایی به ویژه کشتی‌سازی دارید؟
دکترضربی: ما نگران آنیم که اگر شرایطی در وضعیت ژئوپلیتیک به وجود آید و این سفارش ها به خارج از کشور ارسال شود، آن زمان کشور بازنده ماجرا خواهد بود، چراکه فرصت سرمایه گذاری را در کشور داریم، ولی به دلیل عدم تخصیص منابع، این سرمایه گذاری به سمت خارج از کشور روانه می شود. با احتساب بخش نیاز بخش خصوصی این مبلغ به 20 میلیارد دلار هم می رسد و براساس پیش بینی، این میزان سرمایه گذاری طی 5 سال آینده باید انجام
شود.
رقم بزرگی است و ما ادعا نداریم که همه آن را می توانیم بسازیم، ولی براساس ظرفیت های ایزوایکو و بقیه ظرفیت های داخلی مورد استفاده قرار بگیرد، اگر نیاز مازاد باشد، در خارج از کشور تأمین شود. متأسفانه اخیراً باخبر شدیم که برای شناورهای کوچک و متوسط که منابع مالی کمتری لازم دارند، مانند یدک کش، مسافربری کوچک و .. که امکان تأمین سرمایه داخلی برای آنها وجود دارد، یکی از سازمان های که به این دست شناورها نیاز دارد، در حال مذاکره با طرف خارجی هستند که 20 فروند از این شناورها را به صورت آماده بخرند و یا سفارش ساخت بدهند، در حالی که ما همین چند روز پیش با بخش خصوصی قرارداد داشتیم که از همین شناورها را بسازیم و تعدادی از آنها را در گذشته ساختیم و تحویل دادیم.
این سفارش گذاری به شرکت های خارجی، ظلم به این کشور و مردم هست که در این شرایط بخواهیم منابع داخلی را برای اموری که در داخل قابل انجام است به صورت ارزی هزینه کنیم. می دانیم که قانون استفاده از توان حداکثر داخلی هم وجود دار، اما رعایت نمی شود. درخواست ما از دولت این است که در اعمال این قانون جدیت داشته باشند.
اشتغالی که ساخت این شناورها در کشور می تواند ایجاد کند کمک کننده به دولت است. گردش کاری که در استان های ساحلی ایجاد می شود که در همه سواحل ما امکان ساخت وجود دارد، می تواند به کمک دولت بیاید و همین طوری خدماتی که در این زمینه می توانیم حتی صادر کنیم. ما در بخش تعمیرات شناور خارجی پذیرش می کنیم؛ با کیفیت بهتر و با قیمت ارزان تر و زمان کمتری تعمیر انجام می دهیم. همواره از مشتریان داخلی درخواست داریم که سیاست های خود در بخش تعمیرات را متناسب با بازار بین المللی تنظیم کنند که کارفرما و پیمانکار تعمیرات در کنار هم قرار می گیرند و زمان تعمیرات را کاهش می دهند. گاهاً در داخل ، این دو قشر روبری هم قرار می گیرند که باعث می شود زمان تعمیرات طولانی شود.
بنابراین، درخواست ما این است که شرکت های داخلی اگر سفارشاتی دارند به شرکت های کشتی سازی و تعمیرات کشتی داخلی از جمله ایزوایکو مراجعه کنند. قطعاً محصول مناسب و با قیمت مناسب و به موقع تحویل خواهند
گرفت.
روزنامه دریایی سرآمد: مهم این است که سفارشات به شرکت های داخلی داده شود، ارز از کشور خارج نشود و چرخ صنعت کشتی سازی و اشتغال آن در کشور بچرخد.
دکترضربی: بله، البته! اولین وظیفه ای که داریم این است که از منابعی که در اختیار داریم، حفظ و حراست کنیم. حداقل آن این است که تعمیرات و ساخت کشتی از خروج ارز جلوگیری می کند. باید بدانید که حداقل 70 درصد ارزش ریالی و وزنی کشتی در داخل امکان تولید آن وجود دارد؛ استفاده از توان داخلی و اعتنا به اقتصاد مقاومتی همین است. در کدام صنعت سراغ دارید که 70 درصد ارزش آن صنعت در داخل کشور قابل ایجاد بوده و یک صنعت بین المللی باشد؟ با اینکه کشتی یک وسیله حمل و نقل بین المللی است و باید در مقیاس بین المللی کلاس شود، اما در حدود 65 تا 70 درصد مواد و تجهیزات آن را در داخل کشور تولید می کنیم؛ ما ورق کشتی را در داخل با کیفیت خیلی مناسب تولید می کنیم؛ کابل کشتی، رنگ کشتی، الکترود، لوله و بسیاری از اقلام دکوراسیونی در داخل تولید می شود که با رونق کشتی سازی می تواند اشتغال در اقتصاد وابسته به کشتی فعال کند. برهمین مبناست که کشتی سازی یک پیشران تلقی می شود که سایر صنایع به دنبال کشتی سازی به حرکت در
می آید.
گروه صنایع دریایی – امید اسماعیلی - «كشتي‌سازي» در در دنيا صنعت استراتژيك و شناخته شده ای است در کشور ما، صنايع کشتي سازی، جدای از مزيت های حمايتي ترانزيتي آب های بین‌المللي و وجود مرزهای آبي، موجب رونق بسیاری از صنايع داخلي نیز مي‌شود؛ در ایران فرصت های بي‌شماری در بخش دريا وجود دارد. فرصت حضور در صنعت تعمیر و نگهداری کشتي های اقیانوس پیما، صنعت حمل و نقل بار و مسافر، توسعه بنادر، بانكرينگ و ساخت دکل های حفاری و... است.
«ایزوایکو» به عنوان یک هلدینگ با برخورداری از سوله ها، کارگاه های مجهز، امکانات و ابزار کامل و سیستم های مختلف از آب گیری و به آب‌اندازی شناورها توان بالایی را در ساخت و تعمیر شناورهای کوچک، متوسط و بزرگ، ساخت و نصب سازه‌های دریایی همچون سکوهای گازی و نفتی، تعمیر شناورهای داخلی و خارجی وساخت و تعمیر سکوهای نفتی را دارد.
روزنامه دریایی سرآمد در همین خصوص با دکتر سلمان ضربی، مدیرعامل مجتمع کشتی سازی و صنایع فراساحل ایران ( ایزوایکو ) گفت و گویی مفصل صورت گرفته است که در ادامه دو بخش قبلی به بخشی دیگری از این مصاحبه می پردازیم:
«پایداری ایزایکو» در گرو ایجاد و تثبیت کسب و کار پایدار است
روزنامه دریایی سرآمد: نگاه جامعه دریایی نسبت به توانمندی های ایزوایکو مثبت است، ولی این مجموعه در نزد مردم کشور چندان شناخته شده نیست به عبارتی چندان به فرهنگ مردم راه نیافته است. چرا ایزوایکو آنچه که باید در بین مردم ایران شناخته شده و مطرح نیست؟
دکترضربی: توقع از ایزوایکو به عنوان بزرگترین زیرساخت دریایی کشور، توقع بزرگی باید باشد. متاسفانه ایزوایکو در سال های گذشته به دلایلی نتوانسته این توقعات را برآورد کند، اگرچه در بسیاری از برهه ها ایزوایکو درخشش ها و شکوفایی هایی داشته است که آن را به ثبیت نرساند. در ایزوایکو در مقاطع مختلف تغییراتی داشتیم، اما این تغییرات با جابجایی مدیران دچار وقفه شدند. آنچه ایزایکو را می تواند پایدار کند، این است که ایزوایکو یک کسب و کار پایداری برای خود داشته باشد.
ایزوایکو باید دامنه مشتریان خود را گسترش دهد. ایزوایکو نمی‌تواند تنها متکی به بازار داخل باشد و در بازار داخل هم متکی به چند شرکت محدود دولتی یا خصولتی باشد. ما در کسب و کار جدید ایزوایکو بیشتر به بخش خصوصی و بازار خارجی توجه داریم. در دو سال گذشته ما حداقل پذیرش را از بخش دولتی داشتیم؛ عمده شناورهای که برای تعمیرات یا ساخت به ایزوایکو مراجعه کردند یا از بخش خصوصی بودند و تعدادی از آنها هم خارجی بودند که بسیار به کسب و کار ایزوایکو رونق دادند. همین الان بیش از 45 شناور بزرگ و کوچک در ایزوایکو در حال بازسازی است. 10 فروند از آنان شناورهای اقیانوس پیما هستند. توقعی که از ایزوایکو می رود این است که حداقل 20 فروند شناور اقیانوس پیما در آن در حال بازسازی باشد و به صورت مداوم باشد، نه اینکه در یک مقطعی به صورت رکورد اعلام شود. امکانات ایزوایکو این امکان را به ما می دهد.
متأسفانه در گذشته بی مهری هایی به ایزوایکو شده است؛ در بخش ساخت، کسی برای ساخت کشتی در ایزوایکو سفارش‌گذاری نکرد و منابعی برای آن تخصیص نداد و ساخت چند کشتی هم که انجام شد، تأمین مالی آنها با تلاش ایزوایکو انجام شد. در حال حاضر در داخل کشور، نیازهای بسیار فراوانی برای ساخت کشتی وجود دارد. طی اعلام رسمی مشخص شده است که بیش از 12 میلیارد دلار برای ساخت کشتی نیاز داریم، در حالی که سن ناوگان ما از 20 سال گذشته و ناوگان پیری محسوب می شود و از نظر اقتصادی مقرون به صرفه نیستند.
اگر بخواهیم سن ناوگان را به سن جهانی نزدیک کنیم، به 60 فروند شناور اقیانوس پیما نیاز خواهیم داشت، ظرفیت ساخت بخشی از آن در داخل کشور وجود دارد ولی منابع مورد نیاز در شرکت ها وجود ندارد. شرکت ها آماده سفارش گذاری هستند. با شرکت ملی نفت کش تفاهم نامه و حتی با کشتیرانی جمهوری اسلامی ایران قرارداد آماده امضاء داریم، اما آن شرکت ها اعلام می کنند منابع لازم را برای شروع ساخت در اختیار ندارند و به دنبال تأمین منابع هستند که همین جا از دولت و صندوق توسعه ملی درخواست داریم اگر چنانچه می توانند منابعی در اختیار آنها بگذارند تا این سفارش گذاری و ساخت شروع شود.
فرصت سرمایه گذاری را در کشور داریم، ولی به دلیل عدم تخصیص منابع، این سرمایه گذاری به سمت خارج از کشور روانه می شود
روزنامه دریایی سرآمد: آیا نگرانی برای آینده صنایع دریایی به ویژه کشتی‌سازی دارید؟
دکترضربی: ما نگران آنیم که اگر شرایطی در وضعیت ژئوپلیتیک به وجود آید و این سفارش ها به خارج از کشور ارسال شود، آن زمان کشور بازنده ماجرا خواهد بود، چراکه فرصت سرمایه گذاری را در کشور داریم، ولی به دلیل عدم تخصیص منابع، این سرمایه گذاری به سمت خارج از کشور روانه می شود. با احتساب بخش نیاز بخش خصوصی این مبلغ به 20 میلیارد دلار هم می رسد و براساس پیش بینی، این میزان سرمایه گذاری طی 5 سال آینده باید انجام
شود.
رقم بزرگی است و ما ادعا نداریم که همه آن را می توانیم بسازیم، ولی براساس ظرفیت های ایزوایکو و بقیه ظرفیت های داخلی مورد استفاده قرار بگیرد، اگر نیاز مازاد باشد، در خارج از کشور تأمین شود. متأسفانه اخیراً باخبر شدیم که برای شناورهای کوچک و متوسط که منابع مالی کمتری لازم دارند، مانند یدک کش، مسافربری کوچک و .. که امکان تأمین سرمایه داخلی برای آنها وجود دارد، یکی از سازمان های که به این دست شناورها نیاز دارد، در حال مذاکره با طرف خارجی هستند که 20 فروند از این شناورها را به صورت آماده بخرند و یا سفارش ساخت بدهند، در حالی که ما همین چند روز پیش با بخش خصوصی قرارداد داشتیم که از همین شناورها را بسازیم و تعدادی از آنها را در گذشته ساختیم و تحویل دادیم.
این سفارش گذاری به شرکت های خارجی، ظلم به این کشور و مردم هست که در این شرایط بخواهیم منابع داخلی را برای اموری که در داخل قابل انجام است به صورت ارزی هزینه کنیم. می دانیم که قانون استفاده از توان حداکثر داخلی هم وجود دار، اما رعایت نمی شود. درخواست ما از دولت این است که در اعمال این قانون جدیت داشته باشند.
اشتغالی که ساخت این شناورها در کشور می تواند ایجاد کند کمک کننده به دولت است. گردش کاری که در استان های ساحلی ایجاد می شود که در همه سواحل ما امکان ساخت وجود دارد، می تواند به کمک دولت بیاید و همین طوری خدماتی که در این زمینه می توانیم حتی صادر کنیم. ما در بخش تعمیرات شناور خارجی پذیرش می کنیم؛ با کیفیت بهتر و با قیمت ارزان تر و زمان کمتری تعمیر انجام می دهیم. همواره از مشتریان داخلی درخواست داریم که سیاست های خود در بخش تعمیرات را متناسب با بازار بین المللی تنظیم کنند که کارفرما و پیمانکار تعمیرات در کنار هم قرار می گیرند و زمان تعمیرات را کاهش می دهند. گاهاً در داخل ، این دو قشر روبری هم قرار می گیرند که باعث می شود زمان تعمیرات طولانی شود.
بنابراین، درخواست ما این است که شرکت های داخلی اگر سفارشاتی دارند به شرکت های کشتی سازی و تعمیرات کشتی داخلی از جمله ایزوایکو مراجعه کنند. قطعاً محصول مناسب و با قیمت مناسب و به موقع تحویل خواهند
گرفت.
روزنامه دریایی سرآمد: مهم این است که سفارشات به شرکت های داخلی داده شود، ارز از کشور خارج نشود و چرخ صنعت کشتی سازی و اشتغال آن در کشور بچرخد.
دکترضربی: بله، البته! اولین وظیفه ای که داریم این است که از منابعی که در اختیار داریم، حفظ و حراست کنیم. حداقل آن این است که تعمیرات و ساخت کشتی از خروج ارز جلوگیری می کند. باید بدانید که حداقل 70 درصد ارزش ریالی و وزنی کشتی در داخل امکان تولید آن وجود دارد؛ استفاده از توان داخلی و اعتنا به اقتصاد مقاومتی همین است. در کدام صنعت سراغ دارید که 70 درصد ارزش آن صنعت در داخل کشور قابل ایجاد بوده و یک صنعت بین المللی باشد؟ با اینکه کشتی یک وسیله حمل و نقل بین المللی است و باید در مقیاس بین المللی کلاس شود، اما در حدود 65 تا 70 درصد مواد و تجهیزات آن را در داخل کشور تولید می کنیم؛ ما ورق کشتی را در داخل با کیفیت خیلی مناسب تولید می کنیم؛ کابل کشتی، رنگ کشتی، الکترود، لوله و بسیاری از اقلام دکوراسیونی در داخل تولید می شود که با رونق کشتی سازی می تواند اشتغال در اقتصاد وابسته به کشتی فعال کند. برهمین مبناست که کشتی سازی یک پیشران تلقی می شود که سایر صنایع به دنبال کشتی سازی به حرکت در
می آید.