آقای مسئول ساده زيست نباش اما...
غلامرضا مصدق - با فرا رسيدن هر فصلي از انتخابات، بازار تظاهر به ساده زيستي نامزدها گرم مي شود. اينكه فلان نامزد در خانه اجاره اي زندگي مي كند، قوت غالبش نان و پنير است، مادرش هنوز در روستا زندگي ميكند، اتومبيلش پرايد مدل ٨٠ است و از اين قبيل حرفها. عده اي ساده زيستي را چنان مهم و اساسي جلوه ميدهند كه گوئي بايد مهمترين ويژگي يك مسئول رده بالا باشد و اگر ثابت شد ساده زیست است، پس بهترین گزینه برای انتخاب است.
طبق عرف بشري در تمام دنيا مقامات بالا زندگي لاكچري و حداقل مرفهي دارند و معمولاً در دنيا كمتر كسي معترض زندگي مرفه مسئولان رده بالاي خود است. مثلاً در تمام كشورها روساي دولتها در كاخ زندگي ميكنند، هواپيماي اختصاصي دارند، همواره تيم پزشكي با تجهيزات كامل آنها را همراهي مي كند، به هنگام عبور از خيابانها پليس تمام چراغ هاي راهنمايي مسير او را سبز مي كند، اگر زماني بيمار شوند بهترين امكانات پزشكي كشور را براي آنها بسيج مي كنند.
اصولاً زندگي مسئولان رده بالا بنا به ماهيت شغلي آنها با ساده زيستي در تضاد است، زيرا آنها نمي توانند با اتوبوس شرکت واحد يا تاكسي تردد كنند، به هنگام بيماري مثل مردم عادي براي گرفتن نوبت درمانگاه در صف بايستند، خودروي خود را براي سرويس به تعميرگاه ببرند و از اين قبيل كارهايي كه مردم عادي ساده زيست انجام ميدهند.
من به عنوان يك شهروند معمولی ساده زیست ایرانی، هم استدعا و هم آرزو مي‌كنم، مسئولان رده بالا، مثلاً رئيس جمهور ما، در كاخ با شكوهي زندگي كند، هر روز خاويار درجه يك ميل كند، چند ماساژور حرفه اي تمام وقت در خدمتشان باشند، داراي هواپيماي اختصاصي با تمام امكانات رفاهي باشند، براي ايمني و راحتي آخرين مدل خودروي ضد گلوله را سوار شود، اگر به داروی کمیابی احتیاج پیدا کرد با هواپیمای اختصاصی از خارج برایش بیاورند و خلاصه اينكه از بهترين امكانات بهره ببرند، من حتی حاضرم درصدی از حقوق بازنشستگی خود را به این‌کار اختصاص دهم، اما در مقابل از او انتظار دارم، حداقل 50 درصد وظایف معمول یک رئیس جمهور را، مثل اتخاذ تصمیمات حساب شده و کارآمد برای کاهش، تورم، بیکاری، فساد، افزایش تولید ملی، بهره‌وری، سرمایه گذاری، سرعت اينترنت، حفظ محیط زیست، بهبود آموزش و بهداشت، توسعه صادرات را به انجام برسانند و از قانون اساسی و حقوق مردم پاسداری کند.
پراید سوار شدن و نان و پنیر خوردن مقامات بالا ذره ای به شهروند تورم زده، بیکار و ناامید از آینده کمکی نمی‌کند. اما اگر تصمیم درست و کارآمد رئیس جمهور منجر به افزایش یک درصد تولید ملی شود، یعنی حداقل ۲۴۰ هزار میلیارد تومن
(بر مبناي كل توليد ملي ايران) درآمد بیشتر برای کشور حاصل مي‌شود، در اینصورت اگر رئیس جمهور ۱۰۰۰ میلیارد تومن(چهار دهم درصد) از این مبلغ را صرف رفاه خود و خانواده کند مطمئناً جای دوري نمی‌رود.
اگر تظاهر به ساده زیستی مسئولان از سر ریا کاری و به قصد پرت کردن حواس مردم از عدم انجام وظایف قانونی و وعده‌های آنهاست که وامصيبتا و اگر حداقل در بخشی از ساده زیست بودن خود صادق باشند، این فقط یک فضیلت صرفاً شخصی است و عملاً هیچ کمکی به زندگي مردم نمی‌کند. ساده زیست بودن كاري آسان است که هميشه ده‌ها میلیون هم وطن معمولی و حتی بی‌سواد و ناتوان ما در تمام عمرشان انجام داده و می‌دهند، اما اداره کردن کارآمد یک کشور کار همه کسی نیست، و فقط از انسان‌های، متفکر، خلاق، کاربلد، باسواد، حرفه‌ای، باتجربه، دلسوز، مشاوره پذیر و شجاع ساخته است.
طبق عرف بشري در تمام دنيا مقامات بالا زندگي لاكچري و حداقل مرفهي دارند و معمولاً در دنيا كمتر كسي معترض زندگي مرفه مسئولان رده بالاي خود است. مثلاً در تمام كشورها روساي دولتها در كاخ زندگي ميكنند، هواپيماي اختصاصي دارند، همواره تيم پزشكي با تجهيزات كامل آنها را همراهي مي كند، به هنگام عبور از خيابانها پليس تمام چراغ هاي راهنمايي مسير او را سبز مي كند، اگر زماني بيمار شوند بهترين امكانات پزشكي كشور را براي آنها بسيج مي كنند.
اصولاً زندگي مسئولان رده بالا بنا به ماهيت شغلي آنها با ساده زيستي در تضاد است، زيرا آنها نمي توانند با اتوبوس شرکت واحد يا تاكسي تردد كنند، به هنگام بيماري مثل مردم عادي براي گرفتن نوبت درمانگاه در صف بايستند، خودروي خود را براي سرويس به تعميرگاه ببرند و از اين قبيل كارهايي كه مردم عادي ساده زيست انجام ميدهند.
من به عنوان يك شهروند معمولی ساده زیست ایرانی، هم استدعا و هم آرزو مي‌كنم، مسئولان رده بالا، مثلاً رئيس جمهور ما، در كاخ با شكوهي زندگي كند، هر روز خاويار درجه يك ميل كند، چند ماساژور حرفه اي تمام وقت در خدمتشان باشند، داراي هواپيماي اختصاصي با تمام امكانات رفاهي باشند، براي ايمني و راحتي آخرين مدل خودروي ضد گلوله را سوار شود، اگر به داروی کمیابی احتیاج پیدا کرد با هواپیمای اختصاصی از خارج برایش بیاورند و خلاصه اينكه از بهترين امكانات بهره ببرند، من حتی حاضرم درصدی از حقوق بازنشستگی خود را به این‌کار اختصاص دهم، اما در مقابل از او انتظار دارم، حداقل 50 درصد وظایف معمول یک رئیس جمهور را، مثل اتخاذ تصمیمات حساب شده و کارآمد برای کاهش، تورم، بیکاری، فساد، افزایش تولید ملی، بهره‌وری، سرمایه گذاری، سرعت اينترنت، حفظ محیط زیست، بهبود آموزش و بهداشت، توسعه صادرات را به انجام برسانند و از قانون اساسی و حقوق مردم پاسداری کند.
پراید سوار شدن و نان و پنیر خوردن مقامات بالا ذره ای به شهروند تورم زده، بیکار و ناامید از آینده کمکی نمی‌کند. اما اگر تصمیم درست و کارآمد رئیس جمهور منجر به افزایش یک درصد تولید ملی شود، یعنی حداقل ۲۴۰ هزار میلیارد تومن
(بر مبناي كل توليد ملي ايران) درآمد بیشتر برای کشور حاصل مي‌شود، در اینصورت اگر رئیس جمهور ۱۰۰۰ میلیارد تومن(چهار دهم درصد) از این مبلغ را صرف رفاه خود و خانواده کند مطمئناً جای دوري نمی‌رود.
اگر تظاهر به ساده زیستی مسئولان از سر ریا کاری و به قصد پرت کردن حواس مردم از عدم انجام وظایف قانونی و وعده‌های آنهاست که وامصيبتا و اگر حداقل در بخشی از ساده زیست بودن خود صادق باشند، این فقط یک فضیلت صرفاً شخصی است و عملاً هیچ کمکی به زندگي مردم نمی‌کند. ساده زیست بودن كاري آسان است که هميشه ده‌ها میلیون هم وطن معمولی و حتی بی‌سواد و ناتوان ما در تمام عمرشان انجام داده و می‌دهند، اما اداره کردن کارآمد یک کشور کار همه کسی نیست، و فقط از انسان‌های، متفکر، خلاق، کاربلد، باسواد، حرفه‌ای، باتجربه، دلسوز، مشاوره پذیر و شجاع ساخته است.