آسیب موج استان‌سازی و استان‌زایی
فرشید شکرخدایی- بررسی‌های علمی و مطالعاتی متعدد نشان می‌دهد که هزینه‌های گزاف و ناکارآمدی دولت در ایران یکی از دلایل اصلی فقر و تورم مردم ایران است. دولت حجیم و گسترده با جیره‌خواران متعدد، بدون پاسخگویی در مورد مسئولیت‌ها و وظایفش و با حداقل اثربخشی و کارایی، بودجه‌های کلان دریافت‌شده توسط کارمندان و مدیرانش را صرف ایجاد سد در مقابل فعالیت‌های اقتصادی خرد و کلان کشور و کندی رشد اقتصادی می‌کنند و در صورت باز کردن سدهای خودساخته پز مردمی بودن می‌دهند و فریاد کنترل و نظارت و کشورداری‌شان گوش فلک را کر می‌کند.این ساختار حکمرانی ذی‌نفعانه و بدون فایده به شدت در حال تکثیر و تولد در زیرمجموعه‌های خود است. از آخرین ترفندهای این ساختار معیوب حکمرانی ایجاد «استان جدید» است! در پس ذهن علاقه‌مندان به ایجاد استان جدید، ایجاد هزاران پست و مقام جدید در استان و ردیف بودجه‌های جدید و امکان ایجاد مجوزها و سدهای جدید بر روی مردم و به بند کشیدن رعیت است.
متاسفانه هماهنگی مجلس منطقه‌ای ایران که در آن منافع محلی بر منافع ملی ارجحیت دارد، مشوق و تشدیدکننده و در برخی مواقع پیشنهادکننده این نظام بوروکراتیک بی‌فایده برای مردم و سودمند برای بخش دولت است. استفاده از اختلافات تاریخی و قبیله‌ای برای حمایت از تشکیل این استان‌ها هم سابقه بسیار زیادی دارد.
در آخرین تلاش‌ها برای استان‌زایی و استان‌سازی پیشنهاد تفکیک استان تهران به سه استان روی میز تصمیم‌گیران قرار گرفت. تصمیمی که نه ناشی از اختلافات قومی و قبیله است و نه ناشی از درخواست مردم، بلکه درخواست برگرفته از نمایندگان مجلس این نواحی و علاقه‌مندی بی‌پایان دولتمردان محلی است که با این روش صدها پست خالی ایجاد و تعداد زیادی از اقوام را در سر سفره انقلاب بنشانند، این شهوت بی‌پایان برخورداری از قدرت بدون پاسخگویی به مردم، فضایی ایجاد کرده است که هر پست دولتی به مثابه ایجاد یک هسته قدرت است که با ایجاد سد موجب ایجاد صف و در نهایت برای حل مشکل مردم ایجاد راهکار برای مدیریت صف می‌شود و متاسفانه رانت و فساد را گسترش و تشویق می‌کند.
نگاه‌های کوته‌نگرانه و سودجویی از این ساختار معیوب عده‌ای را به فکر داشته است که با ایجاد ساختارهای جدید مانند استان‌های جدید، امکان توزیع قدرت جدید را با هدف کسب بخشی از قدرت سیاسی جذاب و شدنی تصور کنند و با شعارهای عوام‌فریبانه و مردمی ژست حمایت از خواست مردم را هم بگیرند. امیدواریم همت همگانی بر کوچک‌سازی و چابک‌سازی و حذف همه سدهای پیش روی مردم برای کار و فعالیت در سرلوحه فعالیت‌های بزرگان کشور قرار گیرد.
متاسفانه هماهنگی مجلس منطقه‌ای ایران که در آن منافع محلی بر منافع ملی ارجحیت دارد، مشوق و تشدیدکننده و در برخی مواقع پیشنهادکننده این نظام بوروکراتیک بی‌فایده برای مردم و سودمند برای بخش دولت است. استفاده از اختلافات تاریخی و قبیله‌ای برای حمایت از تشکیل این استان‌ها هم سابقه بسیار زیادی دارد.
در آخرین تلاش‌ها برای استان‌زایی و استان‌سازی پیشنهاد تفکیک استان تهران به سه استان روی میز تصمیم‌گیران قرار گرفت. تصمیمی که نه ناشی از اختلافات قومی و قبیله است و نه ناشی از درخواست مردم، بلکه درخواست برگرفته از نمایندگان مجلس این نواحی و علاقه‌مندی بی‌پایان دولتمردان محلی است که با این روش صدها پست خالی ایجاد و تعداد زیادی از اقوام را در سر سفره انقلاب بنشانند، این شهوت بی‌پایان برخورداری از قدرت بدون پاسخگویی به مردم، فضایی ایجاد کرده است که هر پست دولتی به مثابه ایجاد یک هسته قدرت است که با ایجاد سد موجب ایجاد صف و در نهایت برای حل مشکل مردم ایجاد راهکار برای مدیریت صف می‌شود و متاسفانه رانت و فساد را گسترش و تشویق می‌کند.
نگاه‌های کوته‌نگرانه و سودجویی از این ساختار معیوب عده‌ای را به فکر داشته است که با ایجاد ساختارهای جدید مانند استان‌های جدید، امکان توزیع قدرت جدید را با هدف کسب بخشی از قدرت سیاسی جذاب و شدنی تصور کنند و با شعارهای عوام‌فریبانه و مردمی ژست حمایت از خواست مردم را هم بگیرند. امیدواریم همت همگانی بر کوچک‌سازی و چابک‌سازی و حذف همه سدهای پیش روی مردم برای کار و فعالیت در سرلوحه فعالیت‌های بزرگان کشور قرار گیرد.