آداب دیپلماتیک در روابط بین الملل
علی مظفر- نگاه به پوشش رسمی و جامه تشریفات در تاریخ ایران باستان به ویژه دوره باشکوه هخامنشیان، نشان از ماهیت فرهنگی و اجتماعی آن دوره و ریشه در پوشش معیار برای ایرانیانی و گسترش این پوشش برای جهانیانی بود که در ابعاد تشریفاتی و دیپلماتیک حیثیت بخش این کهن دیار دانایی و عظمت بود.
به بهانه حضور مسعود پزشکیان به عنوان رئیس جمهور منتخب دوره چهاردهم با پوشش «کاپشنی» این توضیح لازم است که؛ چند صباحی هست در میان مقامات جمهوری اسلامی ایران، خروج از دایره نُرم پروتکل رسمی و رفتار دیپلماتیک منوط به سلیقه و رفتار، شیوه ای پر تکرار شده است. رفتاری که مقامات، برخورداری از قانونی نانوشته را حق شخصی دانسته و بر بهره مندی از اهداف مورد نظراز جمله محبوبیت، ساده زیستی، جذب رسانه، برخوردی متفاوت با شیوه تأثیرگذاری، بر غیرمتعارف بودن خود در انظار اصرار دارند.
ایران از قدیم الایام خود الگوی رفتار رسمی و تشریفاتی بودند و مصداق بارز آن از پوشش فارغ التحصیلی دانشجویان جهان گرفته تا رفتارهای کلامی و غیرکلامی «سپاس» (گرفتن چشم، گوش و دهان) که امروزه در شرق دور نهادینه شده یا قانون حمورابی و ... بسیار رفتاری دیگری که جزو میراث مذاکراتی ایرانیان کهن بوده است و امروز ضرورت دارد که ایرانیان خود بر منش گذشتگان و روش «تن گفتاری» تأکیدی موکد داشته باشند تا دوباره به عنوان الگویی برای مردم جهان و مقامات دیگر کشورها بر مبنای اصول تشریفات و رفتار دیپلماتیک عرض اندام کنند. امروزه پوشش، نقشی مهم در سیاست ایفا نموده و تأثیر قابل توجهی در محبوبیت افراد دارد و در این میان، دنیای رسانه با پوشش خبری، رسالت و شیطنت خود را با زبان گویای خاموشی از تریبون سکوت از سوی مقامات اعلام کرده این خود حائز تأثیر و اهمیت جایگاه رسمی، دیپلماتیک و تشریفاتی یک مقام در سطح گسترده و نمونه ای از یک ملت است که دارای دامنه تأثیرگذاری موجه یا غیر موجه شمرده می شود.
اما آنچه مسلم است اینکه؛ پذیرش آداب دیپلماتیک و رعایت پوشش در حین عدم خروج از هویت ملی، ایرانی و اسلامی برای همه کسانی که به عنوان مقام ایرانی معرفی می شوند، ضرورتی است که برخورداری از آن رسم الخط قانون مداری در هر سطح خواهد بود و اجرای رسوم تشریفاتی و دیپلماتیک برای مقامات ارشد در این نظام الزامی بر مبنای حیثیت بخشی داخلی و خارجی است. مقاماتی که در دو بخش داخلی و بین المللی حضوری گسترده دارند و «تن گفتاریِ» پوشش آنان دارای دامنه تاریخی، اسلامی و پیشینه آداب، فرهنگ، اعتقادات و هویت ایرانی آنان محسوب می شود.
صفحه 2
به بهانه حضور مسعود پزشکیان به عنوان رئیس جمهور منتخب دوره چهاردهم با پوشش «کاپشنی» این توضیح لازم است که؛ چند صباحی هست در میان مقامات جمهوری اسلامی ایران، خروج از دایره نُرم پروتکل رسمی و رفتار دیپلماتیک منوط به سلیقه و رفتار، شیوه ای پر تکرار شده است. رفتاری که مقامات، برخورداری از قانونی نانوشته را حق شخصی دانسته و بر بهره مندی از اهداف مورد نظراز جمله محبوبیت، ساده زیستی، جذب رسانه، برخوردی متفاوت با شیوه تأثیرگذاری، بر غیرمتعارف بودن خود در انظار اصرار دارند.
ایران از قدیم الایام خود الگوی رفتار رسمی و تشریفاتی بودند و مصداق بارز آن از پوشش فارغ التحصیلی دانشجویان جهان گرفته تا رفتارهای کلامی و غیرکلامی «سپاس» (گرفتن چشم، گوش و دهان) که امروزه در شرق دور نهادینه شده یا قانون حمورابی و ... بسیار رفتاری دیگری که جزو میراث مذاکراتی ایرانیان کهن بوده است و امروز ضرورت دارد که ایرانیان خود بر منش گذشتگان و روش «تن گفتاری» تأکیدی موکد داشته باشند تا دوباره به عنوان الگویی برای مردم جهان و مقامات دیگر کشورها بر مبنای اصول تشریفات و رفتار دیپلماتیک عرض اندام کنند. امروزه پوشش، نقشی مهم در سیاست ایفا نموده و تأثیر قابل توجهی در محبوبیت افراد دارد و در این میان، دنیای رسانه با پوشش خبری، رسالت و شیطنت خود را با زبان گویای خاموشی از تریبون سکوت از سوی مقامات اعلام کرده این خود حائز تأثیر و اهمیت جایگاه رسمی، دیپلماتیک و تشریفاتی یک مقام در سطح گسترده و نمونه ای از یک ملت است که دارای دامنه تأثیرگذاری موجه یا غیر موجه شمرده می شود.
اما آنچه مسلم است اینکه؛ پذیرش آداب دیپلماتیک و رعایت پوشش در حین عدم خروج از هویت ملی، ایرانی و اسلامی برای همه کسانی که به عنوان مقام ایرانی معرفی می شوند، ضرورتی است که برخورداری از آن رسم الخط قانون مداری در هر سطح خواهد بود و اجرای رسوم تشریفاتی و دیپلماتیک برای مقامات ارشد در این نظام الزامی بر مبنای حیثیت بخشی داخلی و خارجی است. مقاماتی که در دو بخش داخلی و بین المللی حضوری گسترده دارند و «تن گفتاریِ» پوشش آنان دارای دامنه تاریخی، اسلامی و پیشینه آداب، فرهنگ، اعتقادات و هویت ایرانی آنان محسوب می شود.
صفحه 2