ماجرای تعمیرِ کشتی‌کریستوف کلمب دریانورد ایتالیایی- اسپانیایی در جامائیکا
کریستوف کلمب دریانورد ایتالیایی/اسپانیایی و کاشف قاره آمریکا، برای تعمیرِ کشتی‌هایش به جامائیکا می‌رود.
بومیانِ جامائیکا در تعمیرات به او کمک می‌کنند و به کارگران و ملوانانِ کشتی‌ها آب و غذا می‌دهند. علی‌رغم گذشت ماه‌ها، تعمیراتِ کشتی‌ها تمام نمی‌شود و ملوانان و کارگرانِ کشتی‌ها شروع به غارتِ آذوقه‌ی بومیان می‌کنند. بومیان از این وضعیت عصبانی می‌شوند و به حمایت از نیروهای کلمب خاتمه می‌دهند.
به گزارش اقتصادسرآمد، کریستف کلمب عاجز و درمانده می‌شود و تقویم کشتی را ورق می‌زند. در آن دوران از تقویم‌هایی در کشتی‌ها استفاده می‌شد که موقعیت ستارگان را هم در آن ثبت می‌کردند. کلمب متوجه می‌شود که فردا ماه‌گرفتگی روی خواهد داد. فکر جالبی به ذهن کلمب می‌رسد و بی‌درنگ به ریش‌سفیدِ بومیان مراجعه می‌کند.
کلمب به ریش‌سفید می‌گوید که با خداوند صحبت کرده و خداوند از قطعِ پشتیبانی بومیان بسیار خشمگین شده است و این خشم خود را به صورتِ رنگ سرخ در روی ماه نشان خواهد داد!
شب بعد ماه‌گرفتگی شروع می‌شود و رنگِ ماه سرخ می‌شود. پسرِ کلمب آن لحظات را این‌گونه در دفتر خود ثبت کرده است:
"با فریاد و فغان از هر سمتی به طرف کشتی‌ها آمدند و با خود آب و غذا آوردند. آنها به دریاسالار (کلمب) التماس کردند تا از خداوند بخواهد تا آنان را ببخشد."
کریستف کلمب به ساعت شنی نگاه می‌کند. ماه‌گرفتگی چهل و هشت دقیقه‌ای رو به پایان بود. وی به بومیان رو می‌کند و می‌گوید که خداوند آنان را بخشیده و در مدت زمان کمی، رنگ ماه را به رنگ سابق باز خواهد گرداند. بومیان به محض پایانِ ماه‌گرفتگی به جشن و پایکوبی می‌پردازند.
فردای آن روز، کریستف کلمب تنها یک جمله در دفتر خود می‌نویسد:
بومیانِ جامائیکا در تعمیرات به او کمک می‌کنند و به کارگران و ملوانانِ کشتی‌ها آب و غذا می‌دهند. علی‌رغم گذشت ماه‌ها، تعمیراتِ کشتی‌ها تمام نمی‌شود و ملوانان و کارگرانِ کشتی‌ها شروع به غارتِ آذوقه‌ی بومیان می‌کنند. بومیان از این وضعیت عصبانی می‌شوند و به حمایت از نیروهای کلمب خاتمه می‌دهند.
به گزارش اقتصادسرآمد، کریستف کلمب عاجز و درمانده می‌شود و تقویم کشتی را ورق می‌زند. در آن دوران از تقویم‌هایی در کشتی‌ها استفاده می‌شد که موقعیت ستارگان را هم در آن ثبت می‌کردند. کلمب متوجه می‌شود که فردا ماه‌گرفتگی روی خواهد داد. فکر جالبی به ذهن کلمب می‌رسد و بی‌درنگ به ریش‌سفیدِ بومیان مراجعه می‌کند.
کلمب به ریش‌سفید می‌گوید که با خداوند صحبت کرده و خداوند از قطعِ پشتیبانی بومیان بسیار خشمگین شده است و این خشم خود را به صورتِ رنگ سرخ در روی ماه نشان خواهد داد!
شب بعد ماه‌گرفتگی شروع می‌شود و رنگِ ماه سرخ می‌شود. پسرِ کلمب آن لحظات را این‌گونه در دفتر خود ثبت کرده است:
"با فریاد و فغان از هر سمتی به طرف کشتی‌ها آمدند و با خود آب و غذا آوردند. آنها به دریاسالار (کلمب) التماس کردند تا از خداوند بخواهد تا آنان را ببخشد."
کریستف کلمب به ساعت شنی نگاه می‌کند. ماه‌گرفتگی چهل و هشت دقیقه‌ای رو به پایان بود. وی به بومیان رو می‌کند و می‌گوید که خداوند آنان را بخشیده و در مدت زمان کمی، رنگ ماه را به رنگ سابق باز خواهد گرداند. بومیان به محض پایانِ ماه‌گرفتگی به جشن و پایکوبی می‌پردازند.
فردای آن روز، کریستف کلمب تنها یک جمله در دفتر خود می‌نویسد: