جامعه دریایی و اقتصاد آبی
لطفا بپذیرید «ایران کشوری دریایی است»
فیروز اسماعیلی نژاد- پس از ابلاغ سیاست‌های کلی دریامحور توسط رهبری معظم انقلاب و درج صریح بندهایی در برنامه هفتم توسعه در باره دریا، ما را در روزنامه دریایی امیدوارتر کرد و حالا چشم انتظار برنامه های دولت و جامعه دریایی هستیم. سیاست های کلی نظام برای برنامه هفتم توسعه و نیز سیاست های کلی دریامحور ما را به سمت امیدهای بزرگی سوق می‌دهد، مشروط بر این که سمت و سوی دریایی به خود بگیرد و بر این باور که «ایران خشک است» خط بطلان بکشد. آیا مسئولان عالی اجرایی در سه قوه، به استناد این بندها – به خصوص بند ۹ و ۱۰- جامعه دریایی را به سمت اقتصاد آبی هدایت می کنند؟
انتظار می‌رود چنین باشد و شروع آن هم از بودجه ۱۴۰۲ باشد تا هیچ فرصتی از دست نرود. ساخت و سازها به آن سمت برود. ساخت مسکن به سواحل کوچ کند. انگیزه های سرمایه گذاری در سواحل لنگر بیندازد. زیرساخت ها در آن سامان مورد توجه جدی قرار بگیرد که دیگر رنج کم آبی ما را نکشد. «گنج پنهان» در سواحل ۷۰۰ کیلومتری مَکُران منتظر ماست. منتظر است تا با اندکی همت و تلاش و سرمایه گذاری، خیر و برکات سرشار به ایرانیان هدیه کند.
زیرساخت های معمولی در حوزه گردشگری می تواند توجه انبوهی از کارجویان و مردمان دریادوست را به سوی خلیج بکشاند و بسیار طرح های زودبازده و مفید که به راحتی می تواند هم اشتغال ایجاد کند، هم سرمایه های کوچک را جذب کند و هم مردم را به سمت زندگی با طراوت دریایی سوق دهد. این ها همه انتظارات ما از برنامه هفتم توسعه ایران است.
سال های سال است که سرمایه گذاری در خشکی و دریاهراسی و دریاگریزی گریبان تفکر و منش اقتصادی ما را گرفته است؛ در حالی که کشورهای دریا محور، روز به روز به سمت رشد اقتصادی شتابنده پیش می روند.
باور غلطی که بر اقتصاد کلان ما حاکم است و سرمایه ها را به سمت خشکی و کویر می کشاند، ما را از مسیر اصلی رشد و توسعه دور کرده است.
اگر خزر را دریاچه ای بدانیم که ما را به بین الملل در شمال وصل می کند، خلیج فارس و دریای عمان ما را به تمام جهان متصل می کند و این یک موهبت بی نظیر الهی است که نصیب ایران شده است؛ اما شوربختانه به کناری افتاده است. گرایش به اقتصاد دریامحور و روی آوردن به سواحل بکر و پرفایده می تواند طی چند سال، آثار بسیار قوی و چشمگیری در زمینه های مختلف اقتصادی و اجتماعی به ما نشان دهد. توزیع جمعیت، معکوس کردن چرخه مهاجرت، ایجاد اشتغال بسیار زیاد و جهت دهی به انبوهی از سرمایه های سرگردان از مزیت های رویکرد به دریا و سواحل ایران است.باید پذیرفت که «ایران کشوری دریایی» است و از دو سو به دریا راه دارد. دو دریایی مناسب برای تکیه بر اقتصاد دریامحور لطفا بپذیرید که «ایران کشوری دریایی است.
فیروز اسماعیلی نژاد- پس از ابلاغ سیاست‌های کلی دریامحور توسط رهبری معظم انقلاب و درج صریح بندهایی در برنامه هفتم توسعه در باره دریا، ما را در روزنامه دریایی امیدوارتر کرد و حالا چشم انتظار برنامه های دولت و جامعه دریایی هستیم. سیاست های کلی نظام برای برنامه هفتم توسعه و نیز سیاست های کلی دریامحور ما را به سمت امیدهای بزرگی سوق می‌دهد، مشروط بر این که سمت و سوی دریایی به خود بگیرد و بر این باور که «ایران خشک است» خط بطلان بکشد. آیا مسئولان عالی اجرایی در سه قوه، به استناد این بندها – به خصوص بند ۹ و ۱۰- جامعه دریایی را به سمت اقتصاد آبی هدایت می کنند؟
انتظار می‌رود چنین باشد و شروع آن هم از بودجه ۱۴۰۲ باشد تا هیچ فرصتی از دست نرود. ساخت و سازها به آن سمت برود. ساخت مسکن به سواحل کوچ کند. انگیزه های سرمایه گذاری در سواحل لنگر بیندازد. زیرساخت ها در آن سامان مورد توجه جدی قرار بگیرد که دیگر رنج کم آبی ما را نکشد. «گنج پنهان» در سواحل ۷۰۰ کیلومتری مَکُران منتظر ماست. منتظر است تا با اندکی همت و تلاش و سرمایه گذاری، خیر و برکات سرشار به ایرانیان هدیه کند.
زیرساخت های معمولی در حوزه گردشگری می تواند توجه انبوهی از کارجویان و مردمان دریادوست را به سوی خلیج بکشاند و بسیار طرح های زودبازده و مفید که به راحتی می تواند هم اشتغال ایجاد کند، هم سرمایه های کوچک را جذب کند و هم مردم را به سمت زندگی با طراوت دریایی سوق دهد. این ها همه انتظارات ما از برنامه هفتم توسعه ایران است.
سال های سال است که سرمایه گذاری در خشکی و دریاهراسی و دریاگریزی گریبان تفکر و منش اقتصادی ما را گرفته است؛ در حالی که کشورهای دریا محور، روز به روز به سمت رشد اقتصادی شتابنده پیش می روند.
باور غلطی که بر اقتصاد کلان ما حاکم است و سرمایه ها را به سمت خشکی و کویر می کشاند، ما را از مسیر اصلی رشد و توسعه دور کرده است.
اگر خزر را دریاچه ای بدانیم که ما را به بین الملل در شمال وصل می کند، خلیج فارس و دریای عمان ما را به تمام جهان متصل می کند و این یک موهبت بی نظیر الهی است که نصیب ایران شده است؛ اما شوربختانه به کناری افتاده است. گرایش به اقتصاد دریامحور و روی آوردن به سواحل بکر و پرفایده می تواند طی چند سال، آثار بسیار قوی و چشمگیری در زمینه های مختلف اقتصادی و اجتماعی به ما نشان دهد. توزیع جمعیت، معکوس کردن چرخه مهاجرت، ایجاد اشتغال بسیار زیاد و جهت دهی به انبوهی از سرمایه های سرگردان از مزیت های رویکرد به دریا و سواحل ایران است.باید پذیرفت که «ایران کشوری دریایی» است و از دو سو به دریا راه دارد. دو دریایی مناسب برای تکیه بر اقتصاد دریامحور لطفا بپذیرید که «ایران کشوری دریایی است.