ساخت قوی‌ترین کشتی یخ‌شکن هسته‌ای جهان با بودجه یک میلیارد دلاری
قوی‌ترین کشتی یخ‌شکن هسته‌ای جهان متعلق به روسیه موسوم به روسیا(Rossiya) با ۶۹ هزار و ۷۰۰ تن وزن و دو راکتور هسته‌ای قادر خواهد بود یخ‌هایی با ضخامت ۴ متری را درنوردد.
به گزارش اقتصادسرآمد، روسیه به برنامه خود برای توسعه بزرگترین کشتی یخ‌شکن هسته‌ای جهان ادامه می‌دهد و بودجه پیشنهادی تقریباً یک میلیارد دلاری را برای سه سال آینده به منظور تکمیل «روسیا» اختصاص داده است.
بنابر گزارش آی‌ای، این کشتی که احتمالا روسیا(Rossiya) نام خواهد داشت، قرار است یک کشتی پیشگام در حوزه تخصصی خود باشد و احتمالا در نوع خود یگانه خواهد بود.
این کشتی قرار است یک نیروگاه ۱۲۰ مگاواتی داشته باشد که قدرت آن را نسبت به هر یخ‌شکن هسته‌ای دیگر، دو برابر می‌کند.
یک یخ‌شکن که با انرژی هسته‌ای کار می‌کند، دارای یک نیروگاه هسته‌ای است که برای سیستم پیشران کشتی انرژی تولید می‌کند.
در حالی که هزینه‌های عملیاتی بالاست، این یخ‌شکن‌ها به ویژه در مسیر دریاهای شمال مزایای قابل توجهی نسبت به یخ‌شکن‌های دیزلی دارند. نیازهای سنگین کشتی‌های یخ‌شکن به انرژی، گزینه‌های محدودی را برای سوخت‌گیری در امتداد سواحل سیبری فراهم می‌کند و استقامت مورد نیاز را برای انجام عملیات کشتی‌های دیزلی در این منطقه دشوار می‌کند.
در حال حاضر، روسیه تنها کشوری است که یخ‌شکن‌های هسته‌ای می‌سازد و راه‌اندازی می‌کند و از زمان اتحاد جماهیر شوروی چندین کشتی برای تسهیل کشتیرانی در مسیر دریای شمال و پشتیبانی از پایگاه‌های روسی قطب شمال توسعه داده است.
«روسیا» با وزن ۶۹ هزار و ۷۰۰ تن از دو راکتور RITM-۴۰۰ تغذیه خواهد کرد که به این کشتی اجازه می‌دهد تا از یخ‌هایی با ضخامت ۱۳ فوت(۴ متر) عبور کند که تقریباً دو برابر ظرفیت یخ‌شکن‌های هسته‌ای کلاس آرکتیکا(Arktika) است. این قابلیت پیشرفته، «روسیا» را به عنوان یک دارایی محوری در تقویت حمل و نقل دریایی در منطقه قطب شمال قرار می‌دهد.
یخ‌شکن هسته‌ای «روسیا» قرار است نقش مهمی در تسهیل حمل و نقل دریایی در سراسر قطب شمال ایفا کند.
این کشتی با طول ۴۸ متری خود طوری طراحی شده است که کانال‌های گسترده‌ای را در یخ‌ها ایجاد کند تا عبور ایمن حامل‌های گازهای LNG و نفتکش‌ها را از چالش‌برانگیزترین بخش‌های مسیر دریای شمال روسیه به ویژه در دریاهای سیبری شرقی و چوکچی تسهیل کند.
از آنجایی که چین به دنبال ایجاد مسیرهای منظم حمل و نقل کانتینری در قطب شمال است، «روسیا» می‌تواند در آینده ناوگانی از کشتی‌های باری را نیز اسکورت کند.
ساخت کشتی یخ‌شکن «روسیا» در کارخانه کشتی‌سازی زوزدا(Zvezda) در روسیه و از ژوئیه ۲۰۲۰ آغاز شده است، اما با موانع قابل توجهی مواجه شده که منجر به بازنگری در جدول زمانی تحویل آن از سال ۲۰۲۷ به سال ۲۰۳۰ شده است.
سازندگان آن می‌گویند در حال حاضر تقریباً ۱۵ تا ۲۰ درصد از روند ساخت این کشتی تکمیل شده است.
بودجه برنامه‌ریزی شده ۹۰ میلیارد روبلی که به طور مساوی در سال‌های ۲۰۲۵، ۲۰۲۶ و ۲۰۲۷ تخصیص داده شده است، سرمایه‌گذاری قابل توجهی را در این پروژه نشان می‌دهد.
با تحریم‌های غرب دسترسی به بازارهای اروپایی برای نفت و LNG روسیه را محدود کرده است و انتظار می‌رود این یخ‌شکن نقش مهمی در صادرات منابع به آسیا، به ویژه چین در فصل زمستان ایفا کند.
روسیه قصد دارد تا سال ۲۰۳۰ تعداد ۱۷ یخ‌شکن را در امتداد مسیر دریای شمال مستقر کند که متشکل از ۱۳ کشتی هسته‌ای و چهار کشتی جدید متعارف است. در حال حاضر این کشور هفت فروند یخ‌شکن هسته‌ای در حال فعالیت دارد که چهار فروند دیگر در دست ساخت و یک فروند دیگر در حال سفارش است.
روسیه قصد دارد برای بهینه‌سازی منابع از یخ‌شکن‌های غیرهسته‌ای در خلیج‌های کمتر شلوغ استفاده کند، در نتیجه به همه یخ‌شکن‌های هسته‌ای اجازه می‌دهد تا روی بخش‌های چالش‌برانگیز تمرکز کنند.
به گزارش اقتصادسرآمد، روسیه به برنامه خود برای توسعه بزرگترین کشتی یخ‌شکن هسته‌ای جهان ادامه می‌دهد و بودجه پیشنهادی تقریباً یک میلیارد دلاری را برای سه سال آینده به منظور تکمیل «روسیا» اختصاص داده است.
بنابر گزارش آی‌ای، این کشتی که احتمالا روسیا(Rossiya) نام خواهد داشت، قرار است یک کشتی پیشگام در حوزه تخصصی خود باشد و احتمالا در نوع خود یگانه خواهد بود.
این کشتی قرار است یک نیروگاه ۱۲۰ مگاواتی داشته باشد که قدرت آن را نسبت به هر یخ‌شکن هسته‌ای دیگر، دو برابر می‌کند.
یک یخ‌شکن که با انرژی هسته‌ای کار می‌کند، دارای یک نیروگاه هسته‌ای است که برای سیستم پیشران کشتی انرژی تولید می‌کند.
در حالی که هزینه‌های عملیاتی بالاست، این یخ‌شکن‌ها به ویژه در مسیر دریاهای شمال مزایای قابل توجهی نسبت به یخ‌شکن‌های دیزلی دارند. نیازهای سنگین کشتی‌های یخ‌شکن به انرژی، گزینه‌های محدودی را برای سوخت‌گیری در امتداد سواحل سیبری فراهم می‌کند و استقامت مورد نیاز را برای انجام عملیات کشتی‌های دیزلی در این منطقه دشوار می‌کند.
در حال حاضر، روسیه تنها کشوری است که یخ‌شکن‌های هسته‌ای می‌سازد و راه‌اندازی می‌کند و از زمان اتحاد جماهیر شوروی چندین کشتی برای تسهیل کشتیرانی در مسیر دریای شمال و پشتیبانی از پایگاه‌های روسی قطب شمال توسعه داده است.
«روسیا» با وزن ۶۹ هزار و ۷۰۰ تن از دو راکتور RITM-۴۰۰ تغذیه خواهد کرد که به این کشتی اجازه می‌دهد تا از یخ‌هایی با ضخامت ۱۳ فوت(۴ متر) عبور کند که تقریباً دو برابر ظرفیت یخ‌شکن‌های هسته‌ای کلاس آرکتیکا(Arktika) است. این قابلیت پیشرفته، «روسیا» را به عنوان یک دارایی محوری در تقویت حمل و نقل دریایی در منطقه قطب شمال قرار می‌دهد.
یخ‌شکن هسته‌ای «روسیا» قرار است نقش مهمی در تسهیل حمل و نقل دریایی در سراسر قطب شمال ایفا کند.
این کشتی با طول ۴۸ متری خود طوری طراحی شده است که کانال‌های گسترده‌ای را در یخ‌ها ایجاد کند تا عبور ایمن حامل‌های گازهای LNG و نفتکش‌ها را از چالش‌برانگیزترین بخش‌های مسیر دریای شمال روسیه به ویژه در دریاهای سیبری شرقی و چوکچی تسهیل کند.
از آنجایی که چین به دنبال ایجاد مسیرهای منظم حمل و نقل کانتینری در قطب شمال است، «روسیا» می‌تواند در آینده ناوگانی از کشتی‌های باری را نیز اسکورت کند.
ساخت کشتی یخ‌شکن «روسیا» در کارخانه کشتی‌سازی زوزدا(Zvezda) در روسیه و از ژوئیه ۲۰۲۰ آغاز شده است، اما با موانع قابل توجهی مواجه شده که منجر به بازنگری در جدول زمانی تحویل آن از سال ۲۰۲۷ به سال ۲۰۳۰ شده است.
سازندگان آن می‌گویند در حال حاضر تقریباً ۱۵ تا ۲۰ درصد از روند ساخت این کشتی تکمیل شده است.
بودجه برنامه‌ریزی شده ۹۰ میلیارد روبلی که به طور مساوی در سال‌های ۲۰۲۵، ۲۰۲۶ و ۲۰۲۷ تخصیص داده شده است، سرمایه‌گذاری قابل توجهی را در این پروژه نشان می‌دهد.
با تحریم‌های غرب دسترسی به بازارهای اروپایی برای نفت و LNG روسیه را محدود کرده است و انتظار می‌رود این یخ‌شکن نقش مهمی در صادرات منابع به آسیا، به ویژه چین در فصل زمستان ایفا کند.
روسیه قصد دارد تا سال ۲۰۳۰ تعداد ۱۷ یخ‌شکن را در امتداد مسیر دریای شمال مستقر کند که متشکل از ۱۳ کشتی هسته‌ای و چهار کشتی جدید متعارف است. در حال حاضر این کشور هفت فروند یخ‌شکن هسته‌ای در حال فعالیت دارد که چهار فروند دیگر در دست ساخت و یک فروند دیگر در حال سفارش است.
روسیه قصد دارد برای بهینه‌سازی منابع از یخ‌شکن‌های غیرهسته‌ای در خلیج‌های کمتر شلوغ استفاده کند، در نتیجه به همه یخ‌شکن‌های هسته‌ای اجازه می‌دهد تا روی بخش‌های چالش‌برانگیز تمرکز کنند.