توسعه دریامحور نیازمند سرمایه‌گذاری خارجی
کارشناس کمیسیون توسعه پایدار اتاق بازرگانی ایران با بیان اینکه بر اینکه برای دستیابی به اهداف توسعه پایدار در برنامه‌های توسعه دریامحور نیازمند ارزیابی راهبردی محیط زیست (SDA) هستیم، بر لزوم سرمایه‌گذاری خارجی برای تحقق برنامه‌های توسعه دریامحور تأکید کرد.
به گزارش اقتصادسرآمد، فرزام پوراصغر به مانا بیان کرد: رکن اصلی توسعه پایدار این است که جامعه‌ای که قرار است آنجا توسعه اتفاق اُفتد، حتماً در برنامه‌ریزی مشارکت داشته باشد.
وی افزود: نباید این‌گونه باشد که من در تهران برای آنها نقشه تهیه کنم و بگویم چه فعالیتی کجا مستقر شود. تجربه نشان داده است که نه تنها در ایران بلکه در خیلی از کشور‌ها با این روش نمی‌توان به توسعه دست یافت.
کارشناس کمیسیون توسعه پایدار اتاق بازرگانی ایران ادامه داد: بحث ارزیابی راهبردی محیط زیست بسیار مهم است. در یک پهنه جغرافیایی گسترده که متشکل از شمار زیادی از طرح‌ها، پروژه‌ها و کانون‌های زیستی است؛ باید سیاست‌ها، راهبرد‌ها و فعالیت‌های مرتبط با این پهنه که متنوع است، شناسایی شده و ارزیابی راهبردی که به آن SDA می‌گویند، برای این پهنه انجام شود.
وی گفت: خوشبختانه در بند ب ماده ۲۲ قانون برنامه هفتم پیشرفت به موضوع ارزیابی راهبردی اشاره شده است. اینکه خود سازمان محیط زیست و دستگاه‌های متولی محیط زیست چقدر بتوانند از این ظرفیت در سیاستگزاری‌های توسعه دریا محور استفاده کنند، مستلزم این است که خود اتاق‌ها هم این موضوع را پیگیری کنند.پوراصغر افزود: اتاق بازرگانی، پارلمان بخش خصوصی است و می‌تواند در جریان‌سازی این بحث‌ها خیلی مؤثر باشد و به‌عنوان یک مطالبه‌گر مردمی -چه عامه مردم و چه کسب و کار‌های مختلف- عمل کند.
این کارشناس کمیسیون توسعه پایدار اتاق بازرگانی ایران در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره به اینکه ایران در مجاورت خود تعداد زیادی کشور‌های محصور در خشکی دارد، توضیح داد: ایران بهترین راه دسترسی به دریا برای افغانستان و کشور‌های آسیای میانه است.
وی اضافه کرد: ما در شمال، دریای خزر را داریم که نزدیک به ۸۰۰ تا ۹۰۰ کیلومتر خط ساحلی دارد. جنوب هم نزدیک به دو هزار کیلومتر سواحل داریم. از منظر موقعیت ژئوپلیتیکی کشور، ایران بهترین راه دسترسی کشور‌های محصور در خشکی به‌ویژه کشور‌هایی مثل افغانستان با منابع معدنی و سایر منابع دست نخورده است. پس این ظرفیت ژئوپلیتیکی می‌تواند مورد استفاده قرار گیرد.
پوراصغر بیان کرد: اکثر قریب به اتفاق شهر‌های فراملی با کارکرد‌های جهانی، شهر‌های ساحلی دریایی هستند. یعنی در مناطق ساحلی و ۶۰ کیلومتری پهنه‌های ساحلی رشد و توسعه پیدا کرده‌اند تا از یک طرف بتوانند از ظرفیت‌های دریایی استفاده کنند و از سوی دیگر به‌ویژه در مناطق خشک مثل حاشیه جنوب خلیج فارس به منابع آب پایدار برای تامین نیاز صنایع دسترسی داشته باشند.وی افزود: از سوی دیگر ملاحظه می‌کنیم که نزدیک به ۶۰ میلیون نفر از جمعیت ما در فلات مرکزی که به شدت با محدودیت منابع آب مواجه است، مستقر شده‌اند. بهتر است از ظرفیت‌هایی که داریم مثل سواحل حاشیه خلیج فارس استفاده شایسته شود و بتوانیم به گونه‌ای سرمایه‌گذاری کنیم که این جمعیت سرگردان که اکنون به دلیل تغییرات اقلیمی جذب کانون‌های شهری در فلات مرکزی شده‌اند، به دیگر مناطق منتقل شوند.به گفته این کارشناس کمیسیون توسعه پایدار اتاق بازرگانی ایران در حال حاضر مرکز ایران دچار پدیده ماکروسفالی شده است. ماکروسفالی بیماری است که در نوزادان مشاهده می‌شود و یک سر بزرگ بر روی یک بدن نحیف و بسیار لاغر قرار می‌گیرد. این بدن نحیف نمی‌تواند این سر را تحمل کند.
وی ادامه داد: باید تمرکززدایی از مناطق مرکزی انجام شود. البته نه به صورت دستوری و به این شکل که فردا دولت یک مصوبه برای جابه‌جایی همه صنایع بدهد. چنین چیزی امکان‌پذیر نیست. اجرای این سیاست مستلزم نگاه بلند مدت و استفاده از ابزار‌های سیاستی است.
به گزارش اقتصادسرآمد، فرزام پوراصغر به مانا بیان کرد: رکن اصلی توسعه پایدار این است که جامعه‌ای که قرار است آنجا توسعه اتفاق اُفتد، حتماً در برنامه‌ریزی مشارکت داشته باشد.
وی افزود: نباید این‌گونه باشد که من در تهران برای آنها نقشه تهیه کنم و بگویم چه فعالیتی کجا مستقر شود. تجربه نشان داده است که نه تنها در ایران بلکه در خیلی از کشور‌ها با این روش نمی‌توان به توسعه دست یافت.
کارشناس کمیسیون توسعه پایدار اتاق بازرگانی ایران ادامه داد: بحث ارزیابی راهبردی محیط زیست بسیار مهم است. در یک پهنه جغرافیایی گسترده که متشکل از شمار زیادی از طرح‌ها، پروژه‌ها و کانون‌های زیستی است؛ باید سیاست‌ها، راهبرد‌ها و فعالیت‌های مرتبط با این پهنه که متنوع است، شناسایی شده و ارزیابی راهبردی که به آن SDA می‌گویند، برای این پهنه انجام شود.
وی گفت: خوشبختانه در بند ب ماده ۲۲ قانون برنامه هفتم پیشرفت به موضوع ارزیابی راهبردی اشاره شده است. اینکه خود سازمان محیط زیست و دستگاه‌های متولی محیط زیست چقدر بتوانند از این ظرفیت در سیاستگزاری‌های توسعه دریا محور استفاده کنند، مستلزم این است که خود اتاق‌ها هم این موضوع را پیگیری کنند.پوراصغر افزود: اتاق بازرگانی، پارلمان بخش خصوصی است و می‌تواند در جریان‌سازی این بحث‌ها خیلی مؤثر باشد و به‌عنوان یک مطالبه‌گر مردمی -چه عامه مردم و چه کسب و کار‌های مختلف- عمل کند.
این کارشناس کمیسیون توسعه پایدار اتاق بازرگانی ایران در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره به اینکه ایران در مجاورت خود تعداد زیادی کشور‌های محصور در خشکی دارد، توضیح داد: ایران بهترین راه دسترسی به دریا برای افغانستان و کشور‌های آسیای میانه است.
وی اضافه کرد: ما در شمال، دریای خزر را داریم که نزدیک به ۸۰۰ تا ۹۰۰ کیلومتر خط ساحلی دارد. جنوب هم نزدیک به دو هزار کیلومتر سواحل داریم. از منظر موقعیت ژئوپلیتیکی کشور، ایران بهترین راه دسترسی کشور‌های محصور در خشکی به‌ویژه کشور‌هایی مثل افغانستان با منابع معدنی و سایر منابع دست نخورده است. پس این ظرفیت ژئوپلیتیکی می‌تواند مورد استفاده قرار گیرد.
پوراصغر بیان کرد: اکثر قریب به اتفاق شهر‌های فراملی با کارکرد‌های جهانی، شهر‌های ساحلی دریایی هستند. یعنی در مناطق ساحلی و ۶۰ کیلومتری پهنه‌های ساحلی رشد و توسعه پیدا کرده‌اند تا از یک طرف بتوانند از ظرفیت‌های دریایی استفاده کنند و از سوی دیگر به‌ویژه در مناطق خشک مثل حاشیه جنوب خلیج فارس به منابع آب پایدار برای تامین نیاز صنایع دسترسی داشته باشند.وی افزود: از سوی دیگر ملاحظه می‌کنیم که نزدیک به ۶۰ میلیون نفر از جمعیت ما در فلات مرکزی که به شدت با محدودیت منابع آب مواجه است، مستقر شده‌اند. بهتر است از ظرفیت‌هایی که داریم مثل سواحل حاشیه خلیج فارس استفاده شایسته شود و بتوانیم به گونه‌ای سرمایه‌گذاری کنیم که این جمعیت سرگردان که اکنون به دلیل تغییرات اقلیمی جذب کانون‌های شهری در فلات مرکزی شده‌اند، به دیگر مناطق منتقل شوند.به گفته این کارشناس کمیسیون توسعه پایدار اتاق بازرگانی ایران در حال حاضر مرکز ایران دچار پدیده ماکروسفالی شده است. ماکروسفالی بیماری است که در نوزادان مشاهده می‌شود و یک سر بزرگ بر روی یک بدن نحیف و بسیار لاغر قرار می‌گیرد. این بدن نحیف نمی‌تواند این سر را تحمل کند.
وی ادامه داد: باید تمرکززدایی از مناطق مرکزی انجام شود. البته نه به صورت دستوری و به این شکل که فردا دولت یک مصوبه برای جابه‌جایی همه صنایع بدهد. چنین چیزی امکان‌پذیر نیست. اجرای این سیاست مستلزم نگاه بلند مدت و استفاده از ابزار‌های سیاستی است.