نمایشگاه صنایع دریایی بوشهر عبور سخت از موانع سخت
ایرج گلشنی- دومین نمایشگاه صنایع دریایی بوشهر، در حال برگزاری است. 24 دی ماه، شروع نمایشگاهی بود که چند بار تا مرز نشدن پیش رفت. موانع متعدد و سختی در مقابل طراحان و مجریان نمایشگاه قرار داشت که گاهی اصل نمایشگاه را مانند زورقی کوچک، گرفتار امواج بلند موانع می‌کرد تا جایی که هر آن، امکان واژگونی و نابودی آن بود.
پرچمداری شیرزن بوشهری
تاریخ بوشهری‌ها را که ورق بزنید، از شگفتی‌ها کم ندارد. در عرصه‌های گوناگون از جنگ گرفته تا هنر، درخشیده اند. حماسه دختران لرده، به عنوان اولین پارتیزانان زن که با انگلیسی‌ها، جانانه جنگیده و پیروز میدان شدند، یک چشمه از حماسه بوشهری است. از این وقایع باید به عزت و عظمت مردم بزرگ پی برد. نسبت این قصه با داستان نمایشگاه بوشهر، باز هم تکرار حماسه زنان این خطۀ دریایی است. پرچمدار برگزاری این نمایشگاه که مانند چرخ و فلک بالا و پایین شد، یک شیرزن بوشهری است که این بار در عرصه فرهنگ و صنعت گرد میدان بود و گردآفریدی کرد.
موانع عجیب!
کار بدون دردسر، کار نیست. کار لزوماً باید سخت باشد تا انجامش، یل میدان بخواهد وگرنه، هر رهگذری، می‌تواند کاردانی بزرگ باشد. کار که سخت باشد، آن وقت مرد و زن میدان خودش را نشان می‌دهد. اما نمایشگاه بوشهر، سخت‌تر از سخت بود؛ زیرا از یک طرف، با مشکلات معمول و مرسوم مانند بودجه و هزینه دست در گریبان بود و از سوی دیگر با مانع‌تراشی برخی دولتی‌ها!
مشکلات مالی
به طور کلی، برگزاری نمایشگاه‌ها با هزینه‌های زیادی همراه هستند. هزینه‌هایی مانند حمل و نقل وسایل و دکورسازی و اجاره غرفه و... مجموع این هزینه‌ها، چه برای شرکت کننده و چه برای مجری، گاهی چنان زیاد می‌شود که برگزاری را با چالش‌های بزرگ مواجه می‌کند. با تمام این‌ها، شرکت‌ها و مجریان از این مانع عبور می‌کنند. حتی در بخش دریایی که معمولاً به دلیل دسترسی سخت به نمایشگاه‌ها و بزرگی سازه‌های دریایی، سختی دو چندان می‌شود.
مشکلات عجیب!
اما نمایشگاه بوشهر، علاوه بر مشکلات مالی و مرسوم، با مانع دولتی‌ها برخورد کرد که خیلی برای ما عجیب بود. برخی ارکان دولتی، با برگزاری نمایشگاه بوشهر، مخالف بودند و با توسل به موقعیت دولتی و اداری خود، مانع از برگزاری نمایشگاه می‌شدند. مثلاً فلان رکن دولتی که اگر نامش را ببریم، آسمان به زمین می‌آید، نامه‌های مجریان نمایشگاه را جواب نمی‌داد یا بعد از هفته‌ها با تأخیر پاسخی مبهم می‌فرستاد. به همین راحتی! وضعیت دولتی‌ها هم طوری شده که نه می‌شود درباره آن نوشت، نه می‌توان افشا کرد نه می‌شود سکوت! اگر اعتراضی باشد، مانع را بزرگتر می‌کنند و اگر اعتراضی نباشد که مرغ آقایان یک پا دارد. این مانع عجیب که گرفتاری بزرگ این روزهای اغلب فعالان صنعتی و تجاری است، می‌رفت که زیر توپ نمایشگاه بوشهر بزند و کار را محکوم به نابودی کند. در این میان، اگر استقامت و پایداری و اصرار و استمرار مجریان نمایشگاه نبود، کار به سرانجام نمی‌رسید. شیرزن بوشهری که جلودار این حرکت بود، کم نیاورد و در برابر ناملایمی طوفان آن اداره ایستاد و سرانجام سربلند ماجرا شد.
عقب نشینی سیاسی!
جالب است که اکنون در نمایشگاه، همان رکن اداری مزاحم که مانع‌تراش معرکه بود، از تهران تا بوشهر دویده و یک غرفه بزرگ هم ساخته و پرداخته است! از عجایب روزگار است. این واقعه نشان می‌دهد که تا غل و زنجیر دولتی‌ها از دست و پای فرهنگ و صنعت و تجارت این کشور باز نشود، همواره از یک سو باید با موانع مرسوم جنگید و از دیگر سو با قید و بندهای سلیقه‌ای دولتی‌ها.
خانم برمایه، یکی از آن دلیران فرهنگی - صنعتی بوشهری است که اشاره کردم. دختر لرده‌ای دیگر از دیار دلیران تنگستان. تلاش پهلوانانه‌اش را ماه‌هاست که رصد می‌کنیم. حرص خوردن‌ها و رنج کشیدن‌ها و تلاش‌ها و مبارزه و مبارزه و مبارزه تا پیروزی نمایشگاه بوشهر. این را دیگر فقط یک نمایشگاه دریایی نمی‌دانم. این یک عشق بوشهری به بوشهر است. غیرت دختران لرده در یک مبارزه دیگر و سلحشوری رئیس علی دلواری در یک دلوار دیگر. و این است نمایشگاه دوم صنایع دریایی بوشهر ... حال شما بگوئید: چقدر می‌ارزد؟
پرچمداری شیرزن بوشهری
تاریخ بوشهری‌ها را که ورق بزنید، از شگفتی‌ها کم ندارد. در عرصه‌های گوناگون از جنگ گرفته تا هنر، درخشیده اند. حماسه دختران لرده، به عنوان اولین پارتیزانان زن که با انگلیسی‌ها، جانانه جنگیده و پیروز میدان شدند، یک چشمه از حماسه بوشهری است. از این وقایع باید به عزت و عظمت مردم بزرگ پی برد. نسبت این قصه با داستان نمایشگاه بوشهر، باز هم تکرار حماسه زنان این خطۀ دریایی است. پرچمدار برگزاری این نمایشگاه که مانند چرخ و فلک بالا و پایین شد، یک شیرزن بوشهری است که این بار در عرصه فرهنگ و صنعت گرد میدان بود و گردآفریدی کرد.
موانع عجیب!
کار بدون دردسر، کار نیست. کار لزوماً باید سخت باشد تا انجامش، یل میدان بخواهد وگرنه، هر رهگذری، می‌تواند کاردانی بزرگ باشد. کار که سخت باشد، آن وقت مرد و زن میدان خودش را نشان می‌دهد. اما نمایشگاه بوشهر، سخت‌تر از سخت بود؛ زیرا از یک طرف، با مشکلات معمول و مرسوم مانند بودجه و هزینه دست در گریبان بود و از سوی دیگر با مانع‌تراشی برخی دولتی‌ها!
مشکلات مالی
به طور کلی، برگزاری نمایشگاه‌ها با هزینه‌های زیادی همراه هستند. هزینه‌هایی مانند حمل و نقل وسایل و دکورسازی و اجاره غرفه و... مجموع این هزینه‌ها، چه برای شرکت کننده و چه برای مجری، گاهی چنان زیاد می‌شود که برگزاری را با چالش‌های بزرگ مواجه می‌کند. با تمام این‌ها، شرکت‌ها و مجریان از این مانع عبور می‌کنند. حتی در بخش دریایی که معمولاً به دلیل دسترسی سخت به نمایشگاه‌ها و بزرگی سازه‌های دریایی، سختی دو چندان می‌شود.
مشکلات عجیب!
اما نمایشگاه بوشهر، علاوه بر مشکلات مالی و مرسوم، با مانع دولتی‌ها برخورد کرد که خیلی برای ما عجیب بود. برخی ارکان دولتی، با برگزاری نمایشگاه بوشهر، مخالف بودند و با توسل به موقعیت دولتی و اداری خود، مانع از برگزاری نمایشگاه می‌شدند. مثلاً فلان رکن دولتی که اگر نامش را ببریم، آسمان به زمین می‌آید، نامه‌های مجریان نمایشگاه را جواب نمی‌داد یا بعد از هفته‌ها با تأخیر پاسخی مبهم می‌فرستاد. به همین راحتی! وضعیت دولتی‌ها هم طوری شده که نه می‌شود درباره آن نوشت، نه می‌توان افشا کرد نه می‌شود سکوت! اگر اعتراضی باشد، مانع را بزرگتر می‌کنند و اگر اعتراضی نباشد که مرغ آقایان یک پا دارد. این مانع عجیب که گرفتاری بزرگ این روزهای اغلب فعالان صنعتی و تجاری است، می‌رفت که زیر توپ نمایشگاه بوشهر بزند و کار را محکوم به نابودی کند. در این میان، اگر استقامت و پایداری و اصرار و استمرار مجریان نمایشگاه نبود، کار به سرانجام نمی‌رسید. شیرزن بوشهری که جلودار این حرکت بود، کم نیاورد و در برابر ناملایمی طوفان آن اداره ایستاد و سرانجام سربلند ماجرا شد.
عقب نشینی سیاسی!
جالب است که اکنون در نمایشگاه، همان رکن اداری مزاحم که مانع‌تراش معرکه بود، از تهران تا بوشهر دویده و یک غرفه بزرگ هم ساخته و پرداخته است! از عجایب روزگار است. این واقعه نشان می‌دهد که تا غل و زنجیر دولتی‌ها از دست و پای فرهنگ و صنعت و تجارت این کشور باز نشود، همواره از یک سو باید با موانع مرسوم جنگید و از دیگر سو با قید و بندهای سلیقه‌ای دولتی‌ها.
خانم برمایه، یکی از آن دلیران فرهنگی - صنعتی بوشهری است که اشاره کردم. دختر لرده‌ای دیگر از دیار دلیران تنگستان. تلاش پهلوانانه‌اش را ماه‌هاست که رصد می‌کنیم. حرص خوردن‌ها و رنج کشیدن‌ها و تلاش‌ها و مبارزه و مبارزه و مبارزه تا پیروزی نمایشگاه بوشهر. این را دیگر فقط یک نمایشگاه دریایی نمی‌دانم. این یک عشق بوشهری به بوشهر است. غیرت دختران لرده در یک مبارزه دیگر و سلحشوری رئیس علی دلواری در یک دلوار دیگر. و این است نمایشگاه دوم صنایع دریایی بوشهر ... حال شما بگوئید: چقدر می‌ارزد؟