ما وجهان جدید...
بهزاد مومنی مقدم- صورت‌بندی جدید عالم در حال شکل‌گیری است. جهان جدید به سرعت در حال شناختن قدرت‌ها و مناسبات نوپدیدی است که می‌تواند با تجارب گذشته بسیار متفاوت باشد. تنها در یک سال و چند ماه گذشته، منطقه خاورمیانه تحولات بزرگی را به چشم دیده است. اسرائیل با وجود موفقیت‌هایی که در ترور مخالفان و ویرانی سرزمین‌های دشمنانش به دست آورد، بارها توسط ایران و دیگر مخالفانش موشک‌باران شد تا فقدان بازدارندگی کلاهک‌های هسته‌ای و گنبدهای آهنین برای طرفین نزاع مشخص شود.
اینک با وجود کشته شدن ده‌ها هزار نفر و ویران شدن شهرها و آواره شدن میلیون‌ها انسان، کماکان هم اسرائیل از بین نرفته است و هم حماس و حزب‌الله زنده‌اند تا در آستانه فصل جدیدی از رویارویی، خود را برای تقابلی بلندمدت آماده کنند. در این میان سوریه به عنوان حلقه ارتباط زمینی بین ایران و محور مقاومت لبنان و فلسطین از کنترل ایران خارج شده است و در عوض یمن افق‌های جدیدی را در قدرت تهاجمی به جبهه مخالف مقاومت لمس نموده است.
بر خلاف وضعیت نظامی، در زمینه افکار عمومی و معیارهای سیاسی، وضعیت محور مقاومت آنگونه که به نظر می‌رسد تنگ و تاریک نیست. برای اولین بار نخست وزیر و وزیر جنگ رژیم صهیونیستی در محاکم بین‌المللی به عنوان جنایتکار جنگی معرفی شده‌اند و مسئله فلسطین در افکار عمومی مردم جهان بیش از هر زمان دیگری پررنگ و پراثر دیده می‌شود. بسیاری از کشورها روابط خود را با اسرائیل قطع کرده و در سازمان ملل راه‌کار دو دولتی را برای حل منازعه پیشنهاد داده‌اند. رئیس جمهور جنجالی آمریکا دوباره به قدرت بازگشت تا بار دیگر جمهوری‌خواهان با آن رزومه مفصل در حمله به کشورهای جهان و استفاده از ابزار خشونت، عنان قدرتمندترین قدرت نظامی و اقتصادی جهان را در دست بگیرند.
در ایران نیز دولت پزشکیان که در آستانه جنگ محتمل جهانی سوم متولد شد، کم‌کم با مشکلات و
مسائل داخلی و خارجی ایران درگیر شده و در شیبی تند، خود را در معرض انتظارات و انتقاداتی می‌بیند که باید پاسخگوی آن باشد. از سویی اگرچه هم پزشکیان و هم ترامپ به انحاء مختلف تمایل خود را برای مذاکره نشان داده‌اند، لیکن بعید به نظر می‌رسد چهارچوب‌های خلل‌ناپذیر حاکم بر سیاست‌ها و مناسبات ایران و آمریکا اجازه این کار را به آن‌ها بدهد.
در این میان مسائل داخلی کشور نیز سبب گردیده پزشکیان و تیمش که خود را در محاصره انواع ناترازی‌ها می‌بینند، کار سختی را برای حل مشکلات کشور در بحبوحه تحریم و تهدید خارجی در پیش رو داشته باشند.
همه این روندها و رویدادها در کنار سایر وقایع گوشه و کنار جهان، آینده پرتنشی را برای مردم ایران و جهان نوید می‌دهد. احتمالاً نقطه‌ای میان خوش‌بینی افراطی و بدبینی غیرواقع‌بینانه وجود دارد که اتفاقات چهار سال آینده ایران و جهان در محدوده آن روی خواهند داد و روزهای سختی را برای مردم و سیاست‌مداران ما رقم خواهد زد.
در چنین شرایطی هنوز هم معتقدم که ارتباط مردم و مسئولان نظام و مفاهمه و هم‌دلی میان این دو حل‌المسائلی است که می‌تواند به مثابه عصایی جادویی کشورمان را از دل این بحران‌های سخت و سهمگین نجات داده و به ساحل رشد و آرامش برساند. حلقه‌ای که سال‌هاست مفقود شده تا نه ملت بتوانند با مسئولانشان احساس نزدیکی و هم‌دلی کنند و نه دولت‌ها بتوانند حقایق را باورپذیر و موثر با مردم در میان بگذارند.
زبان دولت هنوز هم الکن است و پزشکیان با وجود همه ظرفیت‌های رسانه‌ای که دارد، همچون پیشینیان خود نتوانسته است ارتباطی امن و گرم با مردم برقرار نماید و حمایت آنان را برای حل مشکلات کشور برانگیزد. سوء‌تفاهم موجود میان ملت و دولت، احساس ناخوشایند ناامنی اقتصادی و عدم اطمینان به آینده را تشدید می‌کند و این فضا به ارقام اقتصادی منفی همچون تورم، رکود، نقدینگی و... ضریب داده و آن‌ها را وارد فاز بحرانی نموده است.
به جرأت می‌توان گفت که اگر دولتمردان و مسئولان نظام، علم و توانایی برقراری ارتباط با مردم‌شان را بدانند و سوء تفاهم‌های موجود را با عمل‌گرایی، صداقت و قدری مهارت رسانه‌ای از میان بردارند، مشکلات بسیار بزرگ‌تر از این هم نمی‌تواند در زندگی مردم ایران خللی ایجاد نماید و این آزمون بزرگ نظام اسلامی در آینده پیش روست. آینده‌ای که حقایقش قبل از آنکه عینی و حقیقی باشند، مجازی و رسانه‌ای هستند.
اینک با وجود کشته شدن ده‌ها هزار نفر و ویران شدن شهرها و آواره شدن میلیون‌ها انسان، کماکان هم اسرائیل از بین نرفته است و هم حماس و حزب‌الله زنده‌اند تا در آستانه فصل جدیدی از رویارویی، خود را برای تقابلی بلندمدت آماده کنند. در این میان سوریه به عنوان حلقه ارتباط زمینی بین ایران و محور مقاومت لبنان و فلسطین از کنترل ایران خارج شده است و در عوض یمن افق‌های جدیدی را در قدرت تهاجمی به جبهه مخالف مقاومت لمس نموده است.
بر خلاف وضعیت نظامی، در زمینه افکار عمومی و معیارهای سیاسی، وضعیت محور مقاومت آنگونه که به نظر می‌رسد تنگ و تاریک نیست. برای اولین بار نخست وزیر و وزیر جنگ رژیم صهیونیستی در محاکم بین‌المللی به عنوان جنایتکار جنگی معرفی شده‌اند و مسئله فلسطین در افکار عمومی مردم جهان بیش از هر زمان دیگری پررنگ و پراثر دیده می‌شود. بسیاری از کشورها روابط خود را با اسرائیل قطع کرده و در سازمان ملل راه‌کار دو دولتی را برای حل منازعه پیشنهاد داده‌اند. رئیس جمهور جنجالی آمریکا دوباره به قدرت بازگشت تا بار دیگر جمهوری‌خواهان با آن رزومه مفصل در حمله به کشورهای جهان و استفاده از ابزار خشونت، عنان قدرتمندترین قدرت نظامی و اقتصادی جهان را در دست بگیرند.
در ایران نیز دولت پزشکیان که در آستانه جنگ محتمل جهانی سوم متولد شد، کم‌کم با مشکلات و
مسائل داخلی و خارجی ایران درگیر شده و در شیبی تند، خود را در معرض انتظارات و انتقاداتی می‌بیند که باید پاسخگوی آن باشد. از سویی اگرچه هم پزشکیان و هم ترامپ به انحاء مختلف تمایل خود را برای مذاکره نشان داده‌اند، لیکن بعید به نظر می‌رسد چهارچوب‌های خلل‌ناپذیر حاکم بر سیاست‌ها و مناسبات ایران و آمریکا اجازه این کار را به آن‌ها بدهد.
در این میان مسائل داخلی کشور نیز سبب گردیده پزشکیان و تیمش که خود را در محاصره انواع ناترازی‌ها می‌بینند، کار سختی را برای حل مشکلات کشور در بحبوحه تحریم و تهدید خارجی در پیش رو داشته باشند.
همه این روندها و رویدادها در کنار سایر وقایع گوشه و کنار جهان، آینده پرتنشی را برای مردم ایران و جهان نوید می‌دهد. احتمالاً نقطه‌ای میان خوش‌بینی افراطی و بدبینی غیرواقع‌بینانه وجود دارد که اتفاقات چهار سال آینده ایران و جهان در محدوده آن روی خواهند داد و روزهای سختی را برای مردم و سیاست‌مداران ما رقم خواهد زد.
در چنین شرایطی هنوز هم معتقدم که ارتباط مردم و مسئولان نظام و مفاهمه و هم‌دلی میان این دو حل‌المسائلی است که می‌تواند به مثابه عصایی جادویی کشورمان را از دل این بحران‌های سخت و سهمگین نجات داده و به ساحل رشد و آرامش برساند. حلقه‌ای که سال‌هاست مفقود شده تا نه ملت بتوانند با مسئولانشان احساس نزدیکی و هم‌دلی کنند و نه دولت‌ها بتوانند حقایق را باورپذیر و موثر با مردم در میان بگذارند.
زبان دولت هنوز هم الکن است و پزشکیان با وجود همه ظرفیت‌های رسانه‌ای که دارد، همچون پیشینیان خود نتوانسته است ارتباطی امن و گرم با مردم برقرار نماید و حمایت آنان را برای حل مشکلات کشور برانگیزد. سوء‌تفاهم موجود میان ملت و دولت، احساس ناخوشایند ناامنی اقتصادی و عدم اطمینان به آینده را تشدید می‌کند و این فضا به ارقام اقتصادی منفی همچون تورم، رکود، نقدینگی و... ضریب داده و آن‌ها را وارد فاز بحرانی نموده است.
به جرأت می‌توان گفت که اگر دولتمردان و مسئولان نظام، علم و توانایی برقراری ارتباط با مردم‌شان را بدانند و سوء تفاهم‌های موجود را با عمل‌گرایی، صداقت و قدری مهارت رسانه‌ای از میان بردارند، مشکلات بسیار بزرگ‌تر از این هم نمی‌تواند در زندگی مردم ایران خللی ایجاد نماید و این آزمون بزرگ نظام اسلامی در آینده پیش روست. آینده‌ای که حقایقش قبل از آنکه عینی و حقیقی باشند، مجازی و رسانه‌ای هستند.