کشف مار دریایی افسانه‌ای؛ تکامل دریایی در اعماق اقیانوس
تیمی از محققان گونه جدیدی از موساسورها (Mosasaur)، یک خزنده آبزی منقرض‌شده که در اواخر دوره کرتاسه بر اقیانوس‌ها حکمرانی می‌کرد، را شناسایی کرده‌اند. این کشف که Jormungander walhallaensi نامیده شده است (به یاد مار دریایی افسانه‌ای در اساطیر نورس)، پرده از فصلی اسرارآمیز در تکامل دریایی برمی‌دارد.
به گزارش اقتصادسرآمد از وب سایت Mirror، این یافته قابل‌توجه در سال ۲۰۱۵ در والهالا (Walhalla) واقع در داکوتای شمالی (North Dakota) آغاز شد. دیرینه‌شناسان در این منطقه، یک اسکلت فسیلی را در شرایط استثنایی کشف کردند. تقریباً تمام جمجمه، آرواره‌ها و ستون فقرات، به همراه بخش بزرگی از مهره‌ها، حفظ شده بودند. پس از بیش از هشت سال تجزیه و تحلیل دقیق و اسکن سطحی، محققان تأیید کردند که این نمونه برخلاف هر گونه شناخته‌شده موساسور است.
کلینت بوید (Clint Boyd) از سازمان زمین‌شناسی داکوتای شمالی (North Dakota Geological Survey) در تشریح اهمیت این کشف برای درک تکامل خزندگان دریایی اظهار داشت: «این فسیل مربوط به یک دوره زمین‌شناسی در ایالات متحده است که ما واقعاً درک درستی از آن نداریم.»
تخمین زده می‌شود که طول Jormungander walhallaensi حدود ۷.۳ متر بوده است. این موجود دارای باله‌های قدرتمند، دمی شبیه کوسه و برجستگی‌های متمایزی بالای چشمانش بود که دانشمندان آن را “ابروهای خشمگین” توصیف می‌کنند. بر اساس این مطالعه، این گونه دارای ویژگی‌های “انتقالی” است که دو گروه شناخته‌شده موساسور را به هم متصل می‌کند: گونه کوچک‌تر Clidastes و گونه عظیم‌الجثه Mosasaurus، که می‌تواند تقریباً به ۱۵ متر طول برسد.
آملیا زیتلو (Amelia Zietlow)، نویسنده اصلی این مطالعه و دانشجوی دکترا در مدرسه تحصیلات تکمیلی ریچارد گیلدر (Richard Gilder Graduate School) موزه تاریخ طبیعی آمریکا (American Museum of Natural History) می‌گوید: «اگر به یک اژدهای کومودو باله اضافه کنید و آن را خیلی بزرگ کنید، اساساً شبیه به آن خواهد شد.»
Jormungander walhallaensi که قدمت آن به حدود ۸۰ میلیون سال پیش بازمی‌گردد، احتمالاً قبل از ظهور بستگان بزرگتر خود در دریاها پرسه می‌زد. موساسورها شکارچیان دریایی مهیبی بودند که ارتباط نزدیکی با مارمولک‌ها و مارهای امروزی داشتند، نه دایناسورها. آن‌ها از خزندگان ساکن خشکی به شکارچیان کاملاً آبزی تکامل یافتند و تا زمان برخورد فاجعه‌بار سیارک که نشان‌دهنده پایان دوره کرتاسه بود، بر اقیانوس‌ها حکمرانی کردند.
این کشف با پر کردن شکافی در جدول زمانی موساسورها، تصویر واضح‌تری از چگونگی سازگاری این شکارچیان رأس هرم غذایی با محیط خود ارائه می‌دهد. همان‌طور که بوید تأکید کرد: «هرچه بتوانیم جدول زمانی جغرافیایی و زمانی را پر کنیم، بهتر می‌توانیم این موجودات را درک کنیم.»
ناتان ون ورانکن (Nathan Van Vranken) از کالج فنی و حرفه‌ای Easten West Virginia Community می‌افزاید: «داستان Jormungandr تصویر فوق‌العاده‌ای را ترسیم می‌کند و به درک ما از شمالی‌ترین مناطق آبراه داخلی، به‌ویژه با موساسورها، کمک می‌کند و کشف‌هایی مانند این می‌تواند کنجکاوی علمی را برانگیزد.»/سایت واضح
به گزارش اقتصادسرآمد از وب سایت Mirror، این یافته قابل‌توجه در سال ۲۰۱۵ در والهالا (Walhalla) واقع در داکوتای شمالی (North Dakota) آغاز شد. دیرینه‌شناسان در این منطقه، یک اسکلت فسیلی را در شرایط استثنایی کشف کردند. تقریباً تمام جمجمه، آرواره‌ها و ستون فقرات، به همراه بخش بزرگی از مهره‌ها، حفظ شده بودند. پس از بیش از هشت سال تجزیه و تحلیل دقیق و اسکن سطحی، محققان تأیید کردند که این نمونه برخلاف هر گونه شناخته‌شده موساسور است.
کلینت بوید (Clint Boyd) از سازمان زمین‌شناسی داکوتای شمالی (North Dakota Geological Survey) در تشریح اهمیت این کشف برای درک تکامل خزندگان دریایی اظهار داشت: «این فسیل مربوط به یک دوره زمین‌شناسی در ایالات متحده است که ما واقعاً درک درستی از آن نداریم.»
تخمین زده می‌شود که طول Jormungander walhallaensi حدود ۷.۳ متر بوده است. این موجود دارای باله‌های قدرتمند، دمی شبیه کوسه و برجستگی‌های متمایزی بالای چشمانش بود که دانشمندان آن را “ابروهای خشمگین” توصیف می‌کنند. بر اساس این مطالعه، این گونه دارای ویژگی‌های “انتقالی” است که دو گروه شناخته‌شده موساسور را به هم متصل می‌کند: گونه کوچک‌تر Clidastes و گونه عظیم‌الجثه Mosasaurus، که می‌تواند تقریباً به ۱۵ متر طول برسد.
آملیا زیتلو (Amelia Zietlow)، نویسنده اصلی این مطالعه و دانشجوی دکترا در مدرسه تحصیلات تکمیلی ریچارد گیلدر (Richard Gilder Graduate School) موزه تاریخ طبیعی آمریکا (American Museum of Natural History) می‌گوید: «اگر به یک اژدهای کومودو باله اضافه کنید و آن را خیلی بزرگ کنید، اساساً شبیه به آن خواهد شد.»
Jormungander walhallaensi که قدمت آن به حدود ۸۰ میلیون سال پیش بازمی‌گردد، احتمالاً قبل از ظهور بستگان بزرگتر خود در دریاها پرسه می‌زد. موساسورها شکارچیان دریایی مهیبی بودند که ارتباط نزدیکی با مارمولک‌ها و مارهای امروزی داشتند، نه دایناسورها. آن‌ها از خزندگان ساکن خشکی به شکارچیان کاملاً آبزی تکامل یافتند و تا زمان برخورد فاجعه‌بار سیارک که نشان‌دهنده پایان دوره کرتاسه بود، بر اقیانوس‌ها حکمرانی کردند.
این کشف با پر کردن شکافی در جدول زمانی موساسورها، تصویر واضح‌تری از چگونگی سازگاری این شکارچیان رأس هرم غذایی با محیط خود ارائه می‌دهد. همان‌طور که بوید تأکید کرد: «هرچه بتوانیم جدول زمانی جغرافیایی و زمانی را پر کنیم، بهتر می‌توانیم این موجودات را درک کنیم.»
ناتان ون ورانکن (Nathan Van Vranken) از کالج فنی و حرفه‌ای Easten West Virginia Community می‌افزاید: «داستان Jormungandr تصویر فوق‌العاده‌ای را ترسیم می‌کند و به درک ما از شمالی‌ترین مناطق آبراه داخلی، به‌ویژه با موساسورها، کمک می‌کند و کشف‌هایی مانند این می‌تواند کنجکاوی علمی را برانگیزد.»/سایت واضح