«سرآمد» گزارش می‌دهد؛
بن‌بست شرکت‌های مسکن‌سازی در سواحل جنوب
توقف فعالیت 2شرکت مسکن‌ساز در سواحل جنوب و مکران
گروه توسعه-محمد کیان اسماعیلی نژاد- «در دولت گذشته دوشرکت در بحث توسعه مسکن‌سازی در سواحل جنوبی و مکران راه‌اندازی شد. این دوشرکت فعلا متوقف شده‌اند. شناسایی فرصت‌های سرمایه‌گذاری در بخش اقتصادی و در نوار ساحلی در جنوب کشور از ماموریت‌ها و رسالت‌های این دوشرکت بود، اما با تغییر دولت و تغییر نگاه جامعه به این موضوع، این دوشرکت فعلا متوقف شده‌اند و به دنبال این هستیم که یکی از این شرکت‌ها را در جزیره کیش و منطقه آزاد کیش متمرکز و پروژه جدید برای فعالیت آن تعریف کنیم». این‌ها بخشی از صحبت‌های محسن علیزاده، مدیرعامل گروه سرمایه‌گذاری مسکن در گفت‌وگو با «ایلنا» است؛ صحبت‌هایی که نشان می‌دهد با وجود وعده‌های مختلف داده‌شده پیرامون برنامه‌ریزی صورت‌گرفته جهت توسعه مسکن‌سازی و تسهیل شرایط برای انتقال جمعیت به بخش‌های ساحلی، هنوز هیچ توفیقی در این زمینه صورت نگرفته است.
به گزارش روزنامه اقتصاد سرآمد، در حالی‌که ایران با چالش‌های جمعیتی، اقتصادی و زیست‌محیطی دست‌وپنجه نرم می‌کند، سواحل جنوبی کشور، به‌ویژه منطقه استراتژیک مکران، به عنوان قلب تپنده توسعه مطرح شده است. این منطقه که از چابهار تا جاسک امتداد دارد، با دسترسی مستقیم به دریای عمان، پتانسیل تبدیل‌شدن به هاب اقتصادی، صنعتی و جمعیتی را داراست، اما در میانه این آرمان‌های بزرگ، سایه‌ای از تردیدها و توقف پروژه‌ها، به‌ویژه در حوزه مسکن، بر آینده آن افتاده است. طی ماه‌های گذشته مسئولان مختلف در دولت چهاردهم بارها و بارها از برنامه‌ریزی صورت‌گرفته برای انتقال صنایع استراتژیک به مناطق ساحلی صحبت کرده‌اند. موضوع برنامه‌ریزی برای جابه‌جایی‌های احتمالی به مناطق جنوبی کشور و به‌ویژه منطقه مکران، اما تنها به صنایع محدود نیست. در حالی‌که مسئولان از ساخت شهرهای جدید و شهرک‌های ساحلی برای انتقال جمعیت به سواحل جنوبی کشور خبر می‌دهند، صحبت‌های مطرح‌شده از سوی مدیرعامل گروه سرمایه‌گذاری مسکن به نوعی نشان‌دهنده بن‌بست در نحوه عملکرد شرکت‌های مسکن‌سازی برای توسعه این مناطق است.
ایران با جمعیتی بیش از ۸۵میلیون نفر، عمدتاً در نواحی شمالی و مرکزی متمرکز شده است. این تمرکز، ریشه در تاریخچه تجاری مانند جاده ابریشم دارد که شهرهای ساحلی را از توسعه بازداشته است. تهران به عنوان پایتخت، با مشکلات حادی مانند ترافیک فلج‌کننده، فرونشست زمین و بحران انرژی روبه‌روست؛ مسائلی که اخیراً به یک بحران تمام‌عیار تبدیل شده و حتی ایده انتقال پایتخت به سواحل جنوبی را مطرح کرده است. در برنامه هفتم توسعه، هدف‌گذاری شده که حدود ۷درصد جمعیت کشور(حدود ۶میلیون نفر) به سواحل جنوب و جنوب‌شرقی منتقل شود که این امر نیازمند ایجاد زیرساخت‌های مسکونی و اقتصادی است.
ساخت شهرهای جدید ساحلی و شهرک‌ها نه‌تنها یک پروژه عمرانی، بلکه یک تحول استراتژیک برای ایران است. با انتقال جمعیت به سواحل جنوبی، کشور می‌تواند از بحران‌های فعلی رهایی یابد و به سمت یک اقتصاد پویا و پایدار حرکت کند. اگر این سیاست با سرعت و کارایی اجرا شود، مکران و خلیج‌فارس می‌توانند به نمادهایی از پیشرفت ایران تبدیل شوند؛ پلی که نه‌تنها جمعیت را جابه‌جا می‌کند، بلکه آینده‌ای روشن را رقم می‌زند. دولت و بخش خصوصی باید با همدلی، این فرصت طلایی را به واقعیت تبدیل کنند.
توقف فعالیت شرکت‌های مسکن‌ساز
محسن علیزاده، مدیرعامل گروه سرمایه‌گذاری مسکن در گفت‌وگویی که اخیرا با «ایلنا» داشته است، می‌گوید: سرمایه‌گذاری در شهرک‌سازی در نوار ساحلی جنوب کشور در راستای تحقق سیاست اقتصاد دریامحور و توسعه منطقه مکران در دستور کار قرار گرفته است. همچنین در حال حاضر چند پروژه در بوشهر، هرمزگان و چابهار در دست بررسی یا آغاز اجراست. مسکن‌سازی در جنوب، اگر با زیرساخت و مدل شهرسازی هماهنگ باشد، می‌تواند عامل اصلی افزایش جمعیت و اشتغال در سواحل شود و ما در این مسیر کاملا آماده‌ایم.
این مقام مسئول ادامه داد: رویکرد و هدف ما برای ورود به مبحث اقتصاد دریامحور فقط به معنای مسکن‌سازی و ایجاد مجتمع‌های مسکونی در نوار ساحلی جنوب کشور نیست. معتقدیم اگر قرار بر این است که اقتصاد دریامحور با همان تعبیر و نگاه رهبری شکل بگیرد، باید حتما بتوانیم در کنار ایجاد سکونتگاه‌ها، سایر بخش‌های اقتصادی را مستقر و فعال کنیم. به همین منظور دوشرکت در گروه سرمایه‌گذاری مسکن تشکیل و راه‌اندازی شد، اما با تغییر دولت و تغییر نگاه جامعه به این موضوع، این دوشرکت فعلا متوقف شده‌اند.
مدیرعامل گروه سرمایه‌گذاری مسکن همچنین با بیان اینکه به‌هرحال نباید از فرصت سواحل مکران غافل شویم، گفت: با توجه به اهمیت سواحل مکران و اجرای فرمان رهبری شرکت سرمایه‌گذاری سواحل مکران را تقویت می‌کنیم و این مسیر را ادامه می‌دهیم و جلساتی در این‌باره در دولت برگزار کرده‌ایم، اما دولت با نگرانی‌ای که وجود دارد، هنوز نتوانسته است این موضوع را به‌طور دقیق اعلام کند.
علیزاده در پایان گفت: اما نگاه دولت این است که سواحل جنوبی را توسعه و سکونتگاه‌ها را به سواحل آبی انتقال دهد که این نگاه خوبی است و به‌طور قطع می‌‌توانیم این پروژه را به اجرا برسانیم و برای اجرای آن آمادگی صددرصد داریم، چراکه فرصت خوبی در مناطق جنوب کشور برای جذب سرمایه گذار به‌ویژه خارجی وجود دارد.
اهمیت استراتژیک انتقال جمعیت به سواحل
سواحل جنوبی ایران، از خلیج‌فارس تا دریای عمان و مکران، پتانسیل عظیمی برای تحول اقتصادی دارند. موقعیت جغرافیایی ایران به عنوان پل ارتباطی شرق و غرب، این سواحل را به هابی تجاری و انرژی تبدیل می‌کند. کارشناسان باور دارند که انتقال جمعیت به این مناطق، مزایای متعددی به همراه خواهد داشت. استقرار صنایع در سواحل، اشتغالزایی برای میلیون‌ها نفر ایجاد می‌کند و اقتصاد را از وابستگی به نفت دور می‌سازد. برای مثال، انتقال صنایع با تمرکز بر فناوری، می‌تواند تولید را افزایش دهد و مهاجرت معکوس از کلان‌شهرها را تسهیل کند. سواحل جنوبی دسترسی به آب‌های باز را فراهم می‌کنند و ایران را در برابر زلزله‌های مرکزی مقاوم‌تر می‌سازند.
علاوه‌بر این، توسعه مکران می‌تواند به عنوان مرکز اقتصادی منطقه عمل کند و وابستگی به شمال را کاهش دهد در شرایط فعلی با اسکان ۲میلیون نفر در سواحل جنوبی، فشار بر منابع آب و زمین در تهران و اصفهان کاهش می‌یابد. این رویکرد همچنین می‌تواند به توزیع متوازن جمعیت کمک کرده و از مهاجرت بومیان محلی به شهرهای بزرگ جلوگیری کند. به باور کارشناسان، این سیاست نه‌تنها یک ضرورت داخلی است، بلکه پاسخی به رقابت‌های ژئوپلیتیکی منطقه‌ای محسوب می‌شود. تقویت قدرت دریایی ایران از طریق سواحل جنوبی، می‌تواند تعادل قدرت در خلیج‌فارس را تغییر دهد و فرصت‌های تجاری با آسیای‌جنوبی و آفریقا را افزایش بخشد.
بررسی‌ها نشان می‌دهد که ساخت مسکن در مکران، بیش از یک پروژه عمرانی، یک ضرورت اجتماعی و امنیتی است. توسعه زیرساخت‌های مسکونی در این سواحل، نه‌تنها نیازهای بومیان را برآورده می‌کند، بلکه مهاجرت معکوس از مرکز به شرق را تسهیل می‌نماید. بااین‌حال، شتاب پروژه‌های توسعه‌ای، بازار زمین و مسکن چابهار را به کانون تحولات تبدیل کرده و حباب قیمتی ایجاد کرده است؛ افزایش‌هایی که از شایعات انتقال پایتخت نشأت می‌گیرد و می‌تواند توسعه را از مسیر اصلی منحرف کند.
براساس برخی گزارش‌ها شهر جدید تیس(با ظرفیت ۱۵۰هزار نفر) و شهر جدید مکران در جاسک -با ۱۰۰ هزار نفر- نمادهای این تلاش‌ها هستند. این پروژه‌ها، بخشی از نهضت ملی مسکن، بر بومیان اولویت می‌دهند و بازدید اخیر صورت‌گرفته از سوی رئیس‌جمهور، وزیر راه و شهرسازی و سایر اعضای دولت از راه‌آهن چابهار، قطب پتروشیمی و تیس، بر عزم دولت برای پیشبرد آن‌ها تأکید دارد، اما چالش اصلی، تأمین آب و انرژی است که با آب‌شیرین‌کن‌ها و نیروگاه‌های ساحلی قابل‌حل است.
گروه توسعه-محمد کیان اسماعیلی نژاد- «در دولت گذشته دوشرکت در بحث توسعه مسکن‌سازی در سواحل جنوبی و مکران راه‌اندازی شد. این دوشرکت فعلا متوقف شده‌اند. شناسایی فرصت‌های سرمایه‌گذاری در بخش اقتصادی و در نوار ساحلی در جنوب کشور از ماموریت‌ها و رسالت‌های این دوشرکت بود، اما با تغییر دولت و تغییر نگاه جامعه به این موضوع، این دوشرکت فعلا متوقف شده‌اند و به دنبال این هستیم که یکی از این شرکت‌ها را در جزیره کیش و منطقه آزاد کیش متمرکز و پروژه جدید برای فعالیت آن تعریف کنیم». این‌ها بخشی از صحبت‌های محسن علیزاده، مدیرعامل گروه سرمایه‌گذاری مسکن در گفت‌وگو با «ایلنا» است؛ صحبت‌هایی که نشان می‌دهد با وجود وعده‌های مختلف داده‌شده پیرامون برنامه‌ریزی صورت‌گرفته جهت توسعه مسکن‌سازی و تسهیل شرایط برای انتقال جمعیت به بخش‌های ساحلی، هنوز هیچ توفیقی در این زمینه صورت نگرفته است.
به گزارش روزنامه اقتصاد سرآمد، در حالی‌که ایران با چالش‌های جمعیتی، اقتصادی و زیست‌محیطی دست‌وپنجه نرم می‌کند، سواحل جنوبی کشور، به‌ویژه منطقه استراتژیک مکران، به عنوان قلب تپنده توسعه مطرح شده است. این منطقه که از چابهار تا جاسک امتداد دارد، با دسترسی مستقیم به دریای عمان، پتانسیل تبدیل‌شدن به هاب اقتصادی، صنعتی و جمعیتی را داراست، اما در میانه این آرمان‌های بزرگ، سایه‌ای از تردیدها و توقف پروژه‌ها، به‌ویژه در حوزه مسکن، بر آینده آن افتاده است. طی ماه‌های گذشته مسئولان مختلف در دولت چهاردهم بارها و بارها از برنامه‌ریزی صورت‌گرفته برای انتقال صنایع استراتژیک به مناطق ساحلی صحبت کرده‌اند. موضوع برنامه‌ریزی برای جابه‌جایی‌های احتمالی به مناطق جنوبی کشور و به‌ویژه منطقه مکران، اما تنها به صنایع محدود نیست. در حالی‌که مسئولان از ساخت شهرهای جدید و شهرک‌های ساحلی برای انتقال جمعیت به سواحل جنوبی کشور خبر می‌دهند، صحبت‌های مطرح‌شده از سوی مدیرعامل گروه سرمایه‌گذاری مسکن به نوعی نشان‌دهنده بن‌بست در نحوه عملکرد شرکت‌های مسکن‌سازی برای توسعه این مناطق است.
ایران با جمعیتی بیش از ۸۵میلیون نفر، عمدتاً در نواحی شمالی و مرکزی متمرکز شده است. این تمرکز، ریشه در تاریخچه تجاری مانند جاده ابریشم دارد که شهرهای ساحلی را از توسعه بازداشته است. تهران به عنوان پایتخت، با مشکلات حادی مانند ترافیک فلج‌کننده، فرونشست زمین و بحران انرژی روبه‌روست؛ مسائلی که اخیراً به یک بحران تمام‌عیار تبدیل شده و حتی ایده انتقال پایتخت به سواحل جنوبی را مطرح کرده است. در برنامه هفتم توسعه، هدف‌گذاری شده که حدود ۷درصد جمعیت کشور(حدود ۶میلیون نفر) به سواحل جنوب و جنوب‌شرقی منتقل شود که این امر نیازمند ایجاد زیرساخت‌های مسکونی و اقتصادی است.
ساخت شهرهای جدید ساحلی و شهرک‌ها نه‌تنها یک پروژه عمرانی، بلکه یک تحول استراتژیک برای ایران است. با انتقال جمعیت به سواحل جنوبی، کشور می‌تواند از بحران‌های فعلی رهایی یابد و به سمت یک اقتصاد پویا و پایدار حرکت کند. اگر این سیاست با سرعت و کارایی اجرا شود، مکران و خلیج‌فارس می‌توانند به نمادهایی از پیشرفت ایران تبدیل شوند؛ پلی که نه‌تنها جمعیت را جابه‌جا می‌کند، بلکه آینده‌ای روشن را رقم می‌زند. دولت و بخش خصوصی باید با همدلی، این فرصت طلایی را به واقعیت تبدیل کنند.
توقف فعالیت شرکت‌های مسکن‌ساز
محسن علیزاده، مدیرعامل گروه سرمایه‌گذاری مسکن در گفت‌وگویی که اخیرا با «ایلنا» داشته است، می‌گوید: سرمایه‌گذاری در شهرک‌سازی در نوار ساحلی جنوب کشور در راستای تحقق سیاست اقتصاد دریامحور و توسعه منطقه مکران در دستور کار قرار گرفته است. همچنین در حال حاضر چند پروژه در بوشهر، هرمزگان و چابهار در دست بررسی یا آغاز اجراست. مسکن‌سازی در جنوب، اگر با زیرساخت و مدل شهرسازی هماهنگ باشد، می‌تواند عامل اصلی افزایش جمعیت و اشتغال در سواحل شود و ما در این مسیر کاملا آماده‌ایم.
این مقام مسئول ادامه داد: رویکرد و هدف ما برای ورود به مبحث اقتصاد دریامحور فقط به معنای مسکن‌سازی و ایجاد مجتمع‌های مسکونی در نوار ساحلی جنوب کشور نیست. معتقدیم اگر قرار بر این است که اقتصاد دریامحور با همان تعبیر و نگاه رهبری شکل بگیرد، باید حتما بتوانیم در کنار ایجاد سکونتگاه‌ها، سایر بخش‌های اقتصادی را مستقر و فعال کنیم. به همین منظور دوشرکت در گروه سرمایه‌گذاری مسکن تشکیل و راه‌اندازی شد، اما با تغییر دولت و تغییر نگاه جامعه به این موضوع، این دوشرکت فعلا متوقف شده‌اند.
مدیرعامل گروه سرمایه‌گذاری مسکن همچنین با بیان اینکه به‌هرحال نباید از فرصت سواحل مکران غافل شویم، گفت: با توجه به اهمیت سواحل مکران و اجرای فرمان رهبری شرکت سرمایه‌گذاری سواحل مکران را تقویت می‌کنیم و این مسیر را ادامه می‌دهیم و جلساتی در این‌باره در دولت برگزار کرده‌ایم، اما دولت با نگرانی‌ای که وجود دارد، هنوز نتوانسته است این موضوع را به‌طور دقیق اعلام کند.
علیزاده در پایان گفت: اما نگاه دولت این است که سواحل جنوبی را توسعه و سکونتگاه‌ها را به سواحل آبی انتقال دهد که این نگاه خوبی است و به‌طور قطع می‌‌توانیم این پروژه را به اجرا برسانیم و برای اجرای آن آمادگی صددرصد داریم، چراکه فرصت خوبی در مناطق جنوب کشور برای جذب سرمایه گذار به‌ویژه خارجی وجود دارد.
اهمیت استراتژیک انتقال جمعیت به سواحل
سواحل جنوبی ایران، از خلیج‌فارس تا دریای عمان و مکران، پتانسیل عظیمی برای تحول اقتصادی دارند. موقعیت جغرافیایی ایران به عنوان پل ارتباطی شرق و غرب، این سواحل را به هابی تجاری و انرژی تبدیل می‌کند. کارشناسان باور دارند که انتقال جمعیت به این مناطق، مزایای متعددی به همراه خواهد داشت. استقرار صنایع در سواحل، اشتغالزایی برای میلیون‌ها نفر ایجاد می‌کند و اقتصاد را از وابستگی به نفت دور می‌سازد. برای مثال، انتقال صنایع با تمرکز بر فناوری، می‌تواند تولید را افزایش دهد و مهاجرت معکوس از کلان‌شهرها را تسهیل کند. سواحل جنوبی دسترسی به آب‌های باز را فراهم می‌کنند و ایران را در برابر زلزله‌های مرکزی مقاوم‌تر می‌سازند.
علاوه‌بر این، توسعه مکران می‌تواند به عنوان مرکز اقتصادی منطقه عمل کند و وابستگی به شمال را کاهش دهد در شرایط فعلی با اسکان ۲میلیون نفر در سواحل جنوبی، فشار بر منابع آب و زمین در تهران و اصفهان کاهش می‌یابد. این رویکرد همچنین می‌تواند به توزیع متوازن جمعیت کمک کرده و از مهاجرت بومیان محلی به شهرهای بزرگ جلوگیری کند. به باور کارشناسان، این سیاست نه‌تنها یک ضرورت داخلی است، بلکه پاسخی به رقابت‌های ژئوپلیتیکی منطقه‌ای محسوب می‌شود. تقویت قدرت دریایی ایران از طریق سواحل جنوبی، می‌تواند تعادل قدرت در خلیج‌فارس را تغییر دهد و فرصت‌های تجاری با آسیای‌جنوبی و آفریقا را افزایش بخشد.
بررسی‌ها نشان می‌دهد که ساخت مسکن در مکران، بیش از یک پروژه عمرانی، یک ضرورت اجتماعی و امنیتی است. توسعه زیرساخت‌های مسکونی در این سواحل، نه‌تنها نیازهای بومیان را برآورده می‌کند، بلکه مهاجرت معکوس از مرکز به شرق را تسهیل می‌نماید. بااین‌حال، شتاب پروژه‌های توسعه‌ای، بازار زمین و مسکن چابهار را به کانون تحولات تبدیل کرده و حباب قیمتی ایجاد کرده است؛ افزایش‌هایی که از شایعات انتقال پایتخت نشأت می‌گیرد و می‌تواند توسعه را از مسیر اصلی منحرف کند.
براساس برخی گزارش‌ها شهر جدید تیس(با ظرفیت ۱۵۰هزار نفر) و شهر جدید مکران در جاسک -با ۱۰۰ هزار نفر- نمادهای این تلاش‌ها هستند. این پروژه‌ها، بخشی از نهضت ملی مسکن، بر بومیان اولویت می‌دهند و بازدید اخیر صورت‌گرفته از سوی رئیس‌جمهور، وزیر راه و شهرسازی و سایر اعضای دولت از راه‌آهن چابهار، قطب پتروشیمی و تیس، بر عزم دولت برای پیشبرد آن‌ها تأکید دارد، اما چالش اصلی، تأمین آب و انرژی است که با آب‌شیرین‌کن‌ها و نیروگاه‌های ساحلی قابل‌حل است.