به رسمیت شناختن فلسطین و اقتصاد دریاپایه
حمید الماسی‌نیا- به رسمیت شناختن فلسطین از سوی اکثریت کشورهای جهان، تنها یک امضای سیاسی نیست؛ این رخداد اعلام پایان انزوای تحمیلی بر ملتی است که سال‌ها در خاک و دریا محاصره شد و فلسطین نه‌فقط حق حیات، بلکه حق دریا دارد؛ دریایی که می‌تواند موتور توسعه، اشتغال و عزت ملی این ملت باشد.
کشورهای غربی سال‌ها با سکوت و همدستی در محاصره دریایی غزه، مانع از آن شدند که فلسطین از ظرفیت عظیم مدیترانه برای شیلات، تجارت و گردشگری بهره‌مند شود، اما امروز به رسمیت شناختن فلسطین یعنی شکستن زنجیر تحریم و محاصره، یعنی بازگشت حق به ساکنان کشور فلسطین به دریاست.
کشورهای غربی همواره خود را مدعی آزادی و حقوق‌بشر می‌دانند، اما در فلسطین، چهره واقعی‌اش آشکار شده است که اشغالگری آشکار، محاصره دریایی و جلوگیری از توسعه اقتصادی یک ملت بود و نه‌‌تنها زمینش اشغال شده، بلکه دریاهایش نیز زندانی شده است؛ همان دریایی که می‌توانست ستون اقتصاد دریاپایه و استقلال واقعی این ملت باشد.فلسطین آزاد، می‌تواند با توسعه بنادر، کشتیرانی و صنایع دریایی، به قطب اقتصاد دریاپایه شرق‌مدیترانه تبدیل شود. همانگونه که ایران با نگاه به سواحل و جزایر خود، مسیر اقتصاد دریاپایه را آغاز کرده، فلسطین نیز می‌تواند با تکیه بر دریا، استقلال اقتصادی‌اش را تثبیت کند.
اقتصاد دریاپایه می‌توانست و می‌تواند ستون استقلال فلسطین باشد؛ تجارت دریایی، گردشگری ساحلی، شیلات و بهره‌برداری از منابع انرژی دریایی، همگی فرصت‌هایی هستند که اشغالگران با محاصره، آن‌ها را محدود کرده‌اند و این روزنه روشنی است که آزادی دریا، کلید آزادی اقتصادی و سیاسی فلسطین بوده و همین امر موجب حساسیت رژیم صهیونیستی نسبت به سواحل این کشور شده است.ماهیگیران غزه امروز با محدودیت‌های بی‌رحمانه مواجه‌اند؛ حتی رفتن به دریا برای تأمین معیشت‌شان با خطر مواجه است و در حالی‌که در دنیا، اقتصاد دریاپایه به موتور اشتغال، تجارت و توسعه پایدار تبدیل شده، در فلسطین دریا به صحنه‌ای برای فشار و کنترل اشغالگران بدل شده است.
فلسطین تنها یک نام روی نقشه نیست، بلکه فلسطین ملتی است که حق دارد هم خاک و هم دریا را در اختیار داشته باشد و امروز جهان در برابر آزمونی بزرگ قرار گرفته است که همراه با ملت فلسطین برای شکوفایی اقتصاد دریاپایه خواهد ایستاد یا همچنان در کنار رژیمی اشغالگر باقی خواهد ماند و در برابر تاریخ رسوا خواهد شد.
کشورهای غربی سال‌ها با سکوت و همدستی در محاصره دریایی غزه، مانع از آن شدند که فلسطین از ظرفیت عظیم مدیترانه برای شیلات، تجارت و گردشگری بهره‌مند شود، اما امروز به رسمیت شناختن فلسطین یعنی شکستن زنجیر تحریم و محاصره، یعنی بازگشت حق به ساکنان کشور فلسطین به دریاست.
کشورهای غربی همواره خود را مدعی آزادی و حقوق‌بشر می‌دانند، اما در فلسطین، چهره واقعی‌اش آشکار شده است که اشغالگری آشکار، محاصره دریایی و جلوگیری از توسعه اقتصادی یک ملت بود و نه‌‌تنها زمینش اشغال شده، بلکه دریاهایش نیز زندانی شده است؛ همان دریایی که می‌توانست ستون اقتصاد دریاپایه و استقلال واقعی این ملت باشد.فلسطین آزاد، می‌تواند با توسعه بنادر، کشتیرانی و صنایع دریایی، به قطب اقتصاد دریاپایه شرق‌مدیترانه تبدیل شود. همانگونه که ایران با نگاه به سواحل و جزایر خود، مسیر اقتصاد دریاپایه را آغاز کرده، فلسطین نیز می‌تواند با تکیه بر دریا، استقلال اقتصادی‌اش را تثبیت کند.
اقتصاد دریاپایه می‌توانست و می‌تواند ستون استقلال فلسطین باشد؛ تجارت دریایی، گردشگری ساحلی، شیلات و بهره‌برداری از منابع انرژی دریایی، همگی فرصت‌هایی هستند که اشغالگران با محاصره، آن‌ها را محدود کرده‌اند و این روزنه روشنی است که آزادی دریا، کلید آزادی اقتصادی و سیاسی فلسطین بوده و همین امر موجب حساسیت رژیم صهیونیستی نسبت به سواحل این کشور شده است.ماهیگیران غزه امروز با محدودیت‌های بی‌رحمانه مواجه‌اند؛ حتی رفتن به دریا برای تأمین معیشت‌شان با خطر مواجه است و در حالی‌که در دنیا، اقتصاد دریاپایه به موتور اشتغال، تجارت و توسعه پایدار تبدیل شده، در فلسطین دریا به صحنه‌ای برای فشار و کنترل اشغالگران بدل شده است.
فلسطین تنها یک نام روی نقشه نیست، بلکه فلسطین ملتی است که حق دارد هم خاک و هم دریا را در اختیار داشته باشد و امروز جهان در برابر آزمونی بزرگ قرار گرفته است که همراه با ملت فلسطین برای شکوفایی اقتصاد دریاپایه خواهد ایستاد یا همچنان در کنار رژیمی اشغالگر باقی خواهد ماند و در برابر تاریخ رسوا خواهد شد.