«سرآمد» تحلیل می‌کند
«روز از نو، روزی از نو» در دبیرخانه شورای‌عالی صنایع دریایی
گروه دریاپایه-ایرج گلشنی - چند روزی است که دوباره و برای بار هجدهمین بار! مسئول دبیرخانه شورای‌عالی صنایع دریایی عوض شد؛ عوض و بدلی که هنوز دلیل آن برای کسی روشن نیست. افکار عمومی می‌پرسد: شورایی که فعالیتی ندارد و جلسه‌ای تشکیل نمی‌دهد و مصوبه‌ای صادر نمی‌کند و اثری در پهنه توسعه دریایی ندارد و از نظر دولت هم بی‌توجه رها شده است و به بازی گرفته نمی‌شود، مسئولان آن چرا و به چه دلیلی عوض می‌شوند؟ اصلا چرا مسئول دارد؟
به گزارش اقتصاد سرآمد، براساس قانون مصوب، «رئیس‌جمهور» رئیس شورای‌عالی صنایع دریایی است. نگاهی به تاریخچه حدود 15ساله این شورا- از سال87 تاکنون- نشان می‌دهد که این شورا در تمام عمر خود، فقط دوجلسه با حضور رئیس برگزار شده است. به عنوان شاهد مثال، باید بدانیم که طی حدود دوسال از عمر دولت چهاردهم، هنوز یک جلسه هم با حضور رئیس‌جمهور برگزار نشده است.
این شورا در دوره مرحوم رییسی مورد توجه قرار گرفت و یک جلسه برگزار کرد و رئیس‌جمهور فقید از این شورا به عنوان رکن توسعه دریایی ایران یاد کرد؛ اما با آسمانی‌شدن این بزرگوار، شورای‌عالی مجددا به زمین چسبید. در دولت چهاردهم نه‌تنها مورد توجه قرار نگرفت، بلکه با تعیین یک‌نفر به عنوان رکن هماهنگی اجرای سیاست‌های توسعه دریاپایه، عملا و عینا این شورا را از رده کاری خارج کرد.
جایگاه دبیر شورا
طبق همان قانون مصوب، وزیر صمت دبیر این شوراست. در انبوه مشاغل و دبیر شوراهای مختلف، دبیر شورای‌عالی صنایع دریایی انگار بار اجباری و اضافه‌ای است؛ زیرا هیچ اهتمامی برای احیای این شورا و اثرگذاری آن دیده نمی‌شود. براساس قانون، در صورت عدم‌حضور رئیس‌جمهور، جلسات این شورا با حضور معاون اول رئیس‌جمهور هم رسمیت دارد که این هم اتفاق نیفتاده است و آقای عارف تاکنون جلسه‌ای رسمی در قالب این شورا تشکیل نداده است. یعنی شورا عملا بیکار و رها شده است. اعضای این شورا، جمعی از وزرای مختلف دولت هستند که این‌ها هم حتی یک‌بار کنار دبیر شورا ننشسته و در قالب شورای‌عالی صنایع دریایی جلسه‌ای برگزار نکرده‌اند.
این شورا در عمر 15ساله خود،4رئیس‌جمهور را از سرگذرانده است. 11دبیر شورا داشته و 7رئیس دبیرخانه تعویض کرده است! این در حالی است که تعداد جلسات رسمی این شورا با حضور رئیس شورا به تعداد انگشتان یک دست هم نمی‌رسد! چگونه است که یک شورای تقریبا بیکار که نه خروجی دارد و نه جلسه‌ای، این همه تغییرات را تجربه می‌کند؟
در 15سال فعالیت شورای موسوم به شورای‌عالی صنایع دریایی ایران، آنچه از این شورا به چشم آمد، فقط نمایشگاه بازی و گشت‌وگذار مسئولان دبیرخانه آن در نمایشگاه‌های مختلف کشور بوده، به همراه یک سخنرانی تکراری. سخنران شورای‌عالی از بس تکراری سخن می‌گفت که می‌شد کلمه‌های بعدی او را پیش‌بینی کرد و کسی هم متوجه نشد که دلیل این همه سخنرانی‌های تکراری و واژه‌های تکراری و پیام‌های تکراری چه بود؟
تعویض دبیرخانه‌ای!
با این اوضاع، دبیرخانه شورا هم کاملا بیکار است و هیچ‌گونه فعالیتی ندارد. نشان به آن نشان که طی دوسال اخیر، هیچ خبر موثری از سوی فعالیت این دبیرخانه منتشر نشده است. تلاش چندماهه ما برای مصاحبه با مسئول سابق دبیرخانه هم به نتیجه نرسید. چون حرفی برای گفتن نداشت. دبیرخانه تعطیل گزارش کار دارد؟ با این وضعیت، شاهد تغییر در سمت دبیرخانه‌ای هستیم و هادوی به جای سالاری مسئولیت دبیرخانه را به عهده گرفته است. سوال این است که این تغییر چرا؟ چه اهمیتی دارد؟ دبیرخانه‌ای که فعالیت ندارد، تغییر و تحول می‌خواهد چه کار؟ قرار بود که هادوی مصاحبه کند و از برنامه های خود رونمایی داشته باشد که با همان سیاست دبیرخانه قبلی، امروز و فردای ایشان هم به چندهفته رسید و گویا این انشاءالله به زودی به اندازه تمام عمر مسئولیت وی در دبیرخانه شورای‌عالی صنایع دریایی باشد.
از کی بپرسیم؟
یاد مرحوم نوذری بخیر، روحش شاد، برنامه‌ای داشت که اصلا کلامش این بود: خودت بگو از کی بپرسم؟ الان این وصف حال ما و شورای‌عالی صنایع دریایی که در حقیقت همان شورای خالی است که نمی‌دانیم از کی بپرسیم؟ رئیس که نیست. دبیر که نیست و مسئول دبیرخانه‌ای می‌ماند که وعده مصاحبه امروز و فردا می‌دهد و نتیجه دور قبلی تکرار خواهد شد. ما از کی باید بپرسیم که درباره شورای‌عالی از کی بپرسیم؟ افکار عمومی انتظار دارد. سوال دارد و مایل است از فعالیت این شورا مطلع شود؛ اما سکوت سربرجی و شکستن سکوت در سر برج که حقوق داده‌اند یا نه؟!
سخنی با رئیس‌جمهور
دولت شما، به بهانه کاهش هزینه‌ها بخشی از سازمان‌های تخصصی را تخریب کرد. نمونه روشن آن «سازمان شیلات ایران» است. ساختاری تخصصی که مستقیم با سفره و تغذیه سالم مردم سروکار دارد با انبوهی از رقبای چغر و مجموعه بزرگی از صنایع که بعد استراتژیک دارند. به راحتی با مصوبه یک تیم چندنفره، قانون مجلس را که ساختار شیلات ایران را مصوب کرده بود به هم زدید و شیلات را به اغما بردید. وقتی دولت شما می‌تواند چنین کار نابخردانه‌ای با شیلات بکند تا هزینه‌های جاری را کاهش دهد، چرا با شورای‌عالی صنایع دریایی نمی‌کنید که عملا بیکار است و فقط دارد هزینه می‌کند. شورای هزینه را باید منحل کرد نه ساختاری مثل شیلات را. با روندی که شورای موسوم به شورای‌عالی صنایع دریایی دارد، در حالتی که بود و نبودش یکی است. در وضعی که بودنش فقط هزینه محض است، نگه داشتن چنین شورایی برای چیست؟
روز از نو، روزی از نو
تغییر در این شورا، برای اهالی دریا آب ندارد، اما برای عده‌ای نان دارد. دوباره شروع یک سری سخنرانی‌های تکراری، نمایشگاه‌گردی، هتل‌گردی، هزینه ایاب و ذهاب و بلیت گران هواپیما و صبحانه و ناهار و شام و دیگر هیچ. آفتابه‌لگن هفت‌دست و شام و ناهار هیچ که می‌گویند، دقیقا توصیف حال و احوال شورای‌عالی صنایع دریایی است. اگر از این شورا بپرسید چرا هستی؟ با تعجب به شما نگاه خواهد کرد و به‌سان نگاه عاقل‌اندر‌سفیه خواهد گفت: کدام بودن؟
به گزارش اقتصاد سرآمد، براساس قانون مصوب، «رئیس‌جمهور» رئیس شورای‌عالی صنایع دریایی است. نگاهی به تاریخچه حدود 15ساله این شورا- از سال87 تاکنون- نشان می‌دهد که این شورا در تمام عمر خود، فقط دوجلسه با حضور رئیس برگزار شده است. به عنوان شاهد مثال، باید بدانیم که طی حدود دوسال از عمر دولت چهاردهم، هنوز یک جلسه هم با حضور رئیس‌جمهور برگزار نشده است.
این شورا در دوره مرحوم رییسی مورد توجه قرار گرفت و یک جلسه برگزار کرد و رئیس‌جمهور فقید از این شورا به عنوان رکن توسعه دریایی ایران یاد کرد؛ اما با آسمانی‌شدن این بزرگوار، شورای‌عالی مجددا به زمین چسبید. در دولت چهاردهم نه‌تنها مورد توجه قرار نگرفت، بلکه با تعیین یک‌نفر به عنوان رکن هماهنگی اجرای سیاست‌های توسعه دریاپایه، عملا و عینا این شورا را از رده کاری خارج کرد.
جایگاه دبیر شورا
طبق همان قانون مصوب، وزیر صمت دبیر این شوراست. در انبوه مشاغل و دبیر شوراهای مختلف، دبیر شورای‌عالی صنایع دریایی انگار بار اجباری و اضافه‌ای است؛ زیرا هیچ اهتمامی برای احیای این شورا و اثرگذاری آن دیده نمی‌شود. براساس قانون، در صورت عدم‌حضور رئیس‌جمهور، جلسات این شورا با حضور معاون اول رئیس‌جمهور هم رسمیت دارد که این هم اتفاق نیفتاده است و آقای عارف تاکنون جلسه‌ای رسمی در قالب این شورا تشکیل نداده است. یعنی شورا عملا بیکار و رها شده است. اعضای این شورا، جمعی از وزرای مختلف دولت هستند که این‌ها هم حتی یک‌بار کنار دبیر شورا ننشسته و در قالب شورای‌عالی صنایع دریایی جلسه‌ای برگزار نکرده‌اند.
این شورا در عمر 15ساله خود،4رئیس‌جمهور را از سرگذرانده است. 11دبیر شورا داشته و 7رئیس دبیرخانه تعویض کرده است! این در حالی است که تعداد جلسات رسمی این شورا با حضور رئیس شورا به تعداد انگشتان یک دست هم نمی‌رسد! چگونه است که یک شورای تقریبا بیکار که نه خروجی دارد و نه جلسه‌ای، این همه تغییرات را تجربه می‌کند؟
در 15سال فعالیت شورای موسوم به شورای‌عالی صنایع دریایی ایران، آنچه از این شورا به چشم آمد، فقط نمایشگاه بازی و گشت‌وگذار مسئولان دبیرخانه آن در نمایشگاه‌های مختلف کشور بوده، به همراه یک سخنرانی تکراری. سخنران شورای‌عالی از بس تکراری سخن می‌گفت که می‌شد کلمه‌های بعدی او را پیش‌بینی کرد و کسی هم متوجه نشد که دلیل این همه سخنرانی‌های تکراری و واژه‌های تکراری و پیام‌های تکراری چه بود؟
تعویض دبیرخانه‌ای!
با این اوضاع، دبیرخانه شورا هم کاملا بیکار است و هیچ‌گونه فعالیتی ندارد. نشان به آن نشان که طی دوسال اخیر، هیچ خبر موثری از سوی فعالیت این دبیرخانه منتشر نشده است. تلاش چندماهه ما برای مصاحبه با مسئول سابق دبیرخانه هم به نتیجه نرسید. چون حرفی برای گفتن نداشت. دبیرخانه تعطیل گزارش کار دارد؟ با این وضعیت، شاهد تغییر در سمت دبیرخانه‌ای هستیم و هادوی به جای سالاری مسئولیت دبیرخانه را به عهده گرفته است. سوال این است که این تغییر چرا؟ چه اهمیتی دارد؟ دبیرخانه‌ای که فعالیت ندارد، تغییر و تحول می‌خواهد چه کار؟ قرار بود که هادوی مصاحبه کند و از برنامه های خود رونمایی داشته باشد که با همان سیاست دبیرخانه قبلی، امروز و فردای ایشان هم به چندهفته رسید و گویا این انشاءالله به زودی به اندازه تمام عمر مسئولیت وی در دبیرخانه شورای‌عالی صنایع دریایی باشد.
از کی بپرسیم؟
یاد مرحوم نوذری بخیر، روحش شاد، برنامه‌ای داشت که اصلا کلامش این بود: خودت بگو از کی بپرسم؟ الان این وصف حال ما و شورای‌عالی صنایع دریایی که در حقیقت همان شورای خالی است که نمی‌دانیم از کی بپرسیم؟ رئیس که نیست. دبیر که نیست و مسئول دبیرخانه‌ای می‌ماند که وعده مصاحبه امروز و فردا می‌دهد و نتیجه دور قبلی تکرار خواهد شد. ما از کی باید بپرسیم که درباره شورای‌عالی از کی بپرسیم؟ افکار عمومی انتظار دارد. سوال دارد و مایل است از فعالیت این شورا مطلع شود؛ اما سکوت سربرجی و شکستن سکوت در سر برج که حقوق داده‌اند یا نه؟!
سخنی با رئیس‌جمهور
دولت شما، به بهانه کاهش هزینه‌ها بخشی از سازمان‌های تخصصی را تخریب کرد. نمونه روشن آن «سازمان شیلات ایران» است. ساختاری تخصصی که مستقیم با سفره و تغذیه سالم مردم سروکار دارد با انبوهی از رقبای چغر و مجموعه بزرگی از صنایع که بعد استراتژیک دارند. به راحتی با مصوبه یک تیم چندنفره، قانون مجلس را که ساختار شیلات ایران را مصوب کرده بود به هم زدید و شیلات را به اغما بردید. وقتی دولت شما می‌تواند چنین کار نابخردانه‌ای با شیلات بکند تا هزینه‌های جاری را کاهش دهد، چرا با شورای‌عالی صنایع دریایی نمی‌کنید که عملا بیکار است و فقط دارد هزینه می‌کند. شورای هزینه را باید منحل کرد نه ساختاری مثل شیلات را. با روندی که شورای موسوم به شورای‌عالی صنایع دریایی دارد، در حالتی که بود و نبودش یکی است. در وضعی که بودنش فقط هزینه محض است، نگه داشتن چنین شورایی برای چیست؟
روز از نو، روزی از نو
تغییر در این شورا، برای اهالی دریا آب ندارد، اما برای عده‌ای نان دارد. دوباره شروع یک سری سخنرانی‌های تکراری، نمایشگاه‌گردی، هتل‌گردی، هزینه ایاب و ذهاب و بلیت گران هواپیما و صبحانه و ناهار و شام و دیگر هیچ. آفتابه‌لگن هفت‌دست و شام و ناهار هیچ که می‌گویند، دقیقا توصیف حال و احوال شورای‌عالی صنایع دریایی است. اگر از این شورا بپرسید چرا هستی؟ با تعجب به شما نگاه خواهد کرد و به‌سان نگاه عاقل‌اندر‌سفیه خواهد گفت: کدام بودن؟