نگاهی به پایان فعالیت سکوی رسانه‌ای «گفتمان دریا»
ایرج گلشنی- ایجاد سکوهای مجازی، کار به نسبت آسانی است و با فن و تکنولوژی روز، کار یک‌روزه‌ای می‌تواند باشد. این باعث شده حجم بزرگی از سایت و سکو برای انجمن‌ها و ادارات و گروه‌های فعال در دسترس قرار گیرد، اما اداره یک سایت کار آسانی نیست. با این نگاه سایت‌ها(سکوها) را به حداقل دودسته می‌توان تقسیم کرد:
گروه کپی‌گذار
گروه بزرگی از سکوهای مجازی، کپی‌گذار خبرها و تحلیل‌های این و آن هستند و اغلب خود توان خبرسازی، خبرنویسی و مخصوصا تحلیل پدیده‌ها را ندارند و بودجه‌ای هم صرف تولید محتوا نمی‌کنند. این گروه از سایت‌ها، بیشتر مصرف داخلی و محدود و اثرگذاری اندک دارند و اغلب برای اطلاع داخلی اعضای خود کاربرد دارند. سطح اثرگذاری پایین این رسانه‌های درون‌بخشی، محدود است و مدیران آن چندان رغبتی به سرمایه‌گذاری بیشتر ندارند. اغلب رسانه‌های مجازی حوزه دریا در این گروه قرار می‌گیرند و این یکی از نشانه‌های توسعه‌نیافتگی است.
گروه تولید محتوا
گروه دیگری از رسانه‌های دریایی هستند که با قدرت تولید محتوا کرده و کمتر از خبرهای دیگران استفاده می‌کنند. این گروه با برخورداری از تیم قوی تحلیلگر و نیز خبرنگاران خبره، علاوه‌بر تولید خبر، تولید محتوا در قالب‌های دیگر از جمله تحلیل را در دستور کار خود قرار می‌دهند. هزینه‌ای که این رسانه‌ها برای تولید محتوا می‌کنند معمولا بالاست و موضوعاتی را که به تحلیل می‌نشینند، اغلب چالش‌برانگیز است. گروه کپی کار، وارد چالش و مناقشه و جدل منطقی و تحلیلی نمی‌شود.
این خبررسان‌های داخلی، معمولا علاقه و مسئولیتی در برابر کل جامعه یا کلیت جامعه دریایی احساس نمی‌کنند و فقط به خود و فعالیت‌های خود می‌پردازند. اغلب مخاطبان و بازدیدکنندگان از این سایت‌ها هم محدود به اعضای آن‌ها می‌شوند.
گروه تولید محتوا، اما نگاهی جامع و فراگیر به پدیده‌ها و مخاطبان در سطح ملی و حتی فراملی دارند و از این روست که تلاش می‌کنند نظر و دیدگاه کارشناسان خبره را در قالب مصاحبه، خبر و تحلیل و... منتشر کنند و نیز طیف وسیعی از مخاطبان در داخل و خارج کشور را مدنظر قرار می‌دهند.
سکوهای رسانه‌ای دریایی
تعداد قابل‌توجهی از سکوهای اطلاع‌رسانی در حوزه دریا قرار دارند. تقریبا به ازای هر انجمن یا گروه فعال دریایی یک سکو احداث شده است، اما همه آن‌ها بعد ملی و قوی ندارند و تعداد کمی از آن‌ها به سراغ تحلیل موضوعات می‌روند. سکوی «گفتمان دریا» که این تحلیل به مناسبت آن نوشته شده است، یکی از این رسانه‌های دریایی است که با مجموعه آموزشی دریایی سیراف پشتیبانی می‌شود. این سکو مدتی است که به‌روز نشده و فعالیتی ندارد. آیکون‌های خبری آن چند صباحی است که بی‌تکرار باقی مانده و آخرین مطالب تاریخ روز دریانوردی را نشان می‌دهد.
این سکو هم تا حدودی از نوع اول است و اغلب مطالب خبری را از منابع دیگر استفاده می‌کند. حسن کارش این است که با رعایت اخلاق رسانه‌ای، مطالب را با ذکر منبع بازنشر می‌دهد. مواردی هم هست که مرتبط با مجموعه آموزشی و فناوری سیراف است که تولیدی است و اثر خبری بیشتری دارد. به هر روی، سکوهای خبری- تحلیلی دریایی همه مهم و ارزشمند هستند و حیف است که هرکدام به هر دلیلی خاموش شوند؛ مخصوصا اگر عنوان زیبایی مانند «گفتمان‌دریا» داشته باشند.
انتظار می‌رود سکوی گفتمان دریا مجدد فعالیت کند و علاوه بر خبرهای داخلی خود، به معنای واقعی به سمت «گفتمان» برود. می‌دانیم که معنا و مفهوم گفتمان در یک فرایند مفاهمه دو یا چندجانبه براساس منطق و استدلال بسیار باشکوه است و انتظار می‌رود به سمت ماهیت خود بازگردد و این‌بار با محتوای مورد انتظار به جامعه دریایی کشور خدمت کند.
گروه کپی‌گذار
گروه بزرگی از سکوهای مجازی، کپی‌گذار خبرها و تحلیل‌های این و آن هستند و اغلب خود توان خبرسازی، خبرنویسی و مخصوصا تحلیل پدیده‌ها را ندارند و بودجه‌ای هم صرف تولید محتوا نمی‌کنند. این گروه از سایت‌ها، بیشتر مصرف داخلی و محدود و اثرگذاری اندک دارند و اغلب برای اطلاع داخلی اعضای خود کاربرد دارند. سطح اثرگذاری پایین این رسانه‌های درون‌بخشی، محدود است و مدیران آن چندان رغبتی به سرمایه‌گذاری بیشتر ندارند. اغلب رسانه‌های مجازی حوزه دریا در این گروه قرار می‌گیرند و این یکی از نشانه‌های توسعه‌نیافتگی است.
گروه تولید محتوا
گروه دیگری از رسانه‌های دریایی هستند که با قدرت تولید محتوا کرده و کمتر از خبرهای دیگران استفاده می‌کنند. این گروه با برخورداری از تیم قوی تحلیلگر و نیز خبرنگاران خبره، علاوه‌بر تولید خبر، تولید محتوا در قالب‌های دیگر از جمله تحلیل را در دستور کار خود قرار می‌دهند. هزینه‌ای که این رسانه‌ها برای تولید محتوا می‌کنند معمولا بالاست و موضوعاتی را که به تحلیل می‌نشینند، اغلب چالش‌برانگیز است. گروه کپی کار، وارد چالش و مناقشه و جدل منطقی و تحلیلی نمی‌شود.
این خبررسان‌های داخلی، معمولا علاقه و مسئولیتی در برابر کل جامعه یا کلیت جامعه دریایی احساس نمی‌کنند و فقط به خود و فعالیت‌های خود می‌پردازند. اغلب مخاطبان و بازدیدکنندگان از این سایت‌ها هم محدود به اعضای آن‌ها می‌شوند.
گروه تولید محتوا، اما نگاهی جامع و فراگیر به پدیده‌ها و مخاطبان در سطح ملی و حتی فراملی دارند و از این روست که تلاش می‌کنند نظر و دیدگاه کارشناسان خبره را در قالب مصاحبه، خبر و تحلیل و... منتشر کنند و نیز طیف وسیعی از مخاطبان در داخل و خارج کشور را مدنظر قرار می‌دهند.
سکوهای رسانه‌ای دریایی
تعداد قابل‌توجهی از سکوهای اطلاع‌رسانی در حوزه دریا قرار دارند. تقریبا به ازای هر انجمن یا گروه فعال دریایی یک سکو احداث شده است، اما همه آن‌ها بعد ملی و قوی ندارند و تعداد کمی از آن‌ها به سراغ تحلیل موضوعات می‌روند. سکوی «گفتمان دریا» که این تحلیل به مناسبت آن نوشته شده است، یکی از این رسانه‌های دریایی است که با مجموعه آموزشی دریایی سیراف پشتیبانی می‌شود. این سکو مدتی است که به‌روز نشده و فعالیتی ندارد. آیکون‌های خبری آن چند صباحی است که بی‌تکرار باقی مانده و آخرین مطالب تاریخ روز دریانوردی را نشان می‌دهد.
این سکو هم تا حدودی از نوع اول است و اغلب مطالب خبری را از منابع دیگر استفاده می‌کند. حسن کارش این است که با رعایت اخلاق رسانه‌ای، مطالب را با ذکر منبع بازنشر می‌دهد. مواردی هم هست که مرتبط با مجموعه آموزشی و فناوری سیراف است که تولیدی است و اثر خبری بیشتری دارد. به هر روی، سکوهای خبری- تحلیلی دریایی همه مهم و ارزشمند هستند و حیف است که هرکدام به هر دلیلی خاموش شوند؛ مخصوصا اگر عنوان زیبایی مانند «گفتمان‌دریا» داشته باشند.
انتظار می‌رود سکوی گفتمان دریا مجدد فعالیت کند و علاوه بر خبرهای داخلی خود، به معنای واقعی به سمت «گفتمان» برود. می‌دانیم که معنا و مفهوم گفتمان در یک فرایند مفاهمه دو یا چندجانبه براساس منطق و استدلال بسیار باشکوه است و انتظار می‌رود به سمت ماهیت خود بازگردد و این‌بار با محتوای مورد انتظار به جامعه دریایی کشور خدمت کند.