printlogo


«سرآمد» بررسی می‌کند؛
بهانه گیری ترامپ  پشت توقیف  نفتکش‌های ونزوئلا

تداوم دزدی دریایی در کارائیب با گارد ساحلی آمریکا
​​​​​​​گروه انرژی- مهدی فرخ‌پور - محاصره کشتی‌های نفتکش ونزوئلا در دریای کارائیب توسط ایالات متحده آمریکا، دزدی دریایی است. تحرکات نظامی آمریکا با استقرار ده‌ها فروند ناو رزمی، هواپیماهای جنگنده و هزاران نیروی تفنگدار در دریای کارائیب با اراده دولت قلدرمآب آمریکا با هدف تسلط بر ذخایر نفت ونزوئلا و بهانه قاچاق موادمخدر، به صحنه‌ای ملتهب و ناپایدار تبدیل شده است. ایالات متحده تاکنون با توقیف 3کشتی نفتکش متعلق به کشور ونزوئلا این عملیات را بخشی از ماموریت ضدقاچاق موادمخدر معرفی کرده، اما دولت ونزوئلا آن را تهدیدی مستقیم علیه حاکمیت ملی خود با هدف چپاول منابع و منافع خود -به‌خصوص ذخایر نفتی- می‌داند. 
به گزارش «اقتصاد سرآمد»، مهدی فرخ‌پور، استاد مرکز آموزش تخصص‌های دریایی باقرالعلوم‌(ع) رشت در نوشتاری به بررسی و تحلیل عملکرد نیروهای نظامی گارد ساحلی ایالات متحده آمریکا در توقیف نفتکش‌های حامل نفت ونزوئلا پرداخته است. این مطلب را در ادامه می‌خوانید:
ونزوئلا با بیش از ۳۰۰میلیارد بشکه نفت در رتبه نخست ذخایر نفتی در بین تمامی کشورهاست. صنعت نفت بر اقتصاد ونزوئلا حکومت می‌کند. یک‌سوم تولید ناخالص داخلی و بیش از  ۸۰درصد صادرات را تشکیل می‌دهد. همچنین مطابق برخی گزارش‌ها بیش از نیمی از درآمد دولت وابسته به این صنعت است.
تحرکات نظامی ماه‌های گذشته برگرفته از سیاست‌های چپاولگرانه دولت ترامپ در دریای کارائیب در دهه‌های اخیر کم‌نظیر بوده است. با استقرار گسترده و تجمع نیروهای نظامی آمریکا در دریای کارائیب موجب افزایش شدت تنش‌ها میان واشنگتن و دولت نیکلاس مادورو شده است. این تنش‌ها حامل پیام‌های آشکار و پنهانی از آمادگی طرفین برای رویارویی، ارسال و تفهیم می‌شود. 
کشور ونزوئلا با دارا بودن بیش از ۲۸میلیون نفر جمعیت و وسعتی معادل با ۸۸۱هزار کیلومترمربع با زبان اسپانیایی و دین مسیحیت در سواحل شمالی آمریکای‌جنوبی و جزایر کارائیب از شرق با گویان و از جنوب با برزیل و غرب با کلمبیا همسایه است. کشور ونزوئلا از سال ۱۵۲۲ میلادی مستعمره اسپانیا بود و در نهایت در سال ۱۸۱۱ به استقلال رسید.
براساس قوانین موجود، نفر اول حاکمیت در کشور ونزوئلا رئیس‌جمهور آن کشور است که به مدت ۶سال توسط رای‌گیری مستقیم انتخاب می‌شود و وظیفه اداره دولت و حکومت را برعهده دارد. با مرگ هوگو چاوز در سال ۲۰۱۳ نیکلاس مادورو به قدرت رسید. کشور ونزوئلا با دارا بودن موقعیت ممتاز جغرافیایی از لحاظ اقتصادی فرازونشیب‌های زیادی را سپری کرده است. همچنین باید دانست که ارتش ونزوئلا در همان سال استقلال ۱۸۱۱ ‌شکل گرفت.

منابع نفتی ونزوئلا؛جذاب برای ترامپ
بی‌شک مهم‌ترین جذابیت ونزوئلا برای دولت ترامپ منابع نفتی است. کشور ونزوئلا دارای بیش از ۳۰۰میلیارد بشکه نفت ذخایر نفتی است و جزو ۵کشور نخست و از موسسان تشکیل سازمان اوپک بوده است. با وجود تحریم‌های گسترده و فشارهای دولت ایالات متحده آمریکا، امروزه چین با خرید روزانه ۴۰۰هزار بشکه نفت در روز به‌عنوان بزرگ‌ترین خریدار نفت این کشور تبدیل شده است.
کاخ سفید در ابتدا با هدف فشار حداکثری به کشور ونزوئلا با ایجاد تعرفه‌های ۲۵درصدی علیه خریداران نفتی، لغو مجوز شورون برای فعالیت در میادین نفتی این کشور موفق به توقف خرید نفت از کشور ونزوئلا توسط ابرخریداران نفتی از جمله چین، هند و روسیه نشد تا اینکه در نهایت از گزینه تهدید و نظامی بهره جست. 
اقدامی که آمریکا علیه دولت مستقر در ونزوئلا انجام می‌دهد نقض فاحش اصول و قوانین بین‌المللی است. وزارت خارجه ونزوئلا اعلام کرده است که ما سرقت آشکار نفتکش ونزوئلا توسط ایالات متحده آمریکا در کارائیب را محکوم می‌کنیم و آن را یک دزدی دریایی بین‌المللی می‌دانیم. از طرف دیگر، رئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا در طی یک سخنرانی اعلام کرد که نفت خودمان را از ونزوئلا پس خواهیم گرفت که اشاره به اخراج شرکت‌های آمریکایی از ونزوئلا بوده است.

محاصره نفتکش‌ها و دزدی دریایی آمریکا
محاصره کشتی‌های نفتی ونزوئلا توسط آمریکا همان دزدی دریایی است. ونزوئلا از شورای امنیت که یک نهاد بین‌المللی است، درخواست جلسه و خواستار اتمام این نقض قوانین بین‌المللی توسط آمریکا را داده است؛ اما نهاد‌های بین‌المللی امروز آن مقدار اعتبار و توانایی را ندارند که مانع سلطه‌گری و نقض قوانین توسط کشور‌های زورگو و قلدرمآب همچون آمریکا شوند.
واقعیت این است که به نظر می‌رسد دونالد ترامپ و دولت مستقر در ایالات متحده آمریکا در حال حاضر به بهانه مقابله با قاچاق موادمخدر، دموکراسی و حقوق‌بشر و تحریک اپوزیسيون داخلی شروع به مخالفت و تحرکات نظامی، تحریم و تهدیدات بین‌المللی، سیاسی، نظامی و اقدام به توقف منافع ملی نفتی ونزوئلا کرده است. 
دولت زورگو و استعمارگر آمریکا هدفش جلوگیری از تفکر مقاومت برگرفته از افکار مردم ونزوئلا و رهبرانی همچون هوگو چاوز و نیکلاس مادورو و همچنین گسترش سیطره و کنترل کامل بر ذخایر و چاه‌های نفت ونزوئلا و کاهش هزینه‌های واردات و تامین انرژی است. دولت آمریکا به‌دنبال تغییر رژیم و تغییر تفکرات مقاومت و استقلال در کشور ونزوئلاست.
آمریکا همچنین با هدف گماردن حاکمان و دولت وابسته و مورد نظر خود، به‌دنبال استخراج منافع و منابع طبیعی و نفتی ارزان و رایگان از کشور ونزوئلاست. یکی دیگر از اهداف فرامنطقه‌ای آمریکا، تقابل اقتصادی با چین و کاهش قدرت روسیه است. واشنگتن در یک پیشنهاد بی‌شرمانه، سناریوی اخراج و تبعید رئیس‌‌جمهور ونزوئلا نیکلاس مادورو‌ ۶۳ساله را به کشور قطر اعلام کرده است.
در حالی‌که تنش‌های فزاینده میان ونزوئلا با ایالات متحده آمریکا به اوج خود رسیده است، نیکلاس مادورو ضمن استفاده از تمامی ظرفیت نیروهای مسلح، همه مردم را به بسیج کامل برای دفاع از موجودیت کشور فراخوانده و با تشکیل کمپین مقاومت ملی، شکست را ممنوع دانسته است.

نتیجه‌گیری
چپاول و غارتگری عریان امروز آمریکا در دریای کارائیب و دزدی کشتی‌های نفتکش ونزوئلا بخشی از واقعیت تاریخ آمریکاست. کشوری که نماد لیبرالیسم و استفاده از ظرفیت نهاد‌های بین‌المللی برای صلح و گفت‌وگو و مشارکت و همکاری را شعار می‌دهد؛ امروز با تفکر مختص به خود با برافراشتن پرچم دزدان دریایی در کارائیب با تهدید، تحریم و تحرکات نظامی به‌دنبال سیطره بر بزرگ‌ترین ذخایر نفتی دنیاست. 
رئیس‌جمهور ونزوئلا نیز در مقابل حرکت خودسرانه کاخ سفید اعلام کرده که ما از دولت ایالات متحده آمریکا می‌خواهیم دخالت غیرقانونی و سرسختانه خود را در امور داخلی ونزوئلا و آمریکای‌لاتین را متوقف کند و سیاست تغییر رژیم‌ها و کودتا‌های دولتی و تهاجمی خود را کنار بگذارد. نیکلاس مادورو در ادامه اعلام کرده است؛ ونزوئلا متعلق به مردمی شریف، مستقل و شجاع است و هرگز مستعمره هیچ امپراتوری نخواهد بود، ثروت خاک ونزوئلا هرگز توسط مهاجمان بیگانه یا هیچ امپراتوری غارت نخواهد شد.