میدان نبرد با اسرائیل فقط نظامی نیست
ادامه از صفحه اول
هم ارزشمند و مهم است اما نکته قابل توجه آن است که مسلمانان در طول تاریخ برای هیچ کجا بیشتر از بیتالمقدس نجنگیدهاند. جنگهای صلیبی در قرون وسطی که پنج، شش قرن به طول کشید، نشان از اهمیت آن دارد.
تحولات چند دهه اخیر به ضرر فلسطین بوده و توسعهطلبی و زیادهخواهی اسرائیل را به همراه داشته است. فروپاشی شوروی، پایان جنگ سرد، حادثه ۱۱ سپتامبر، افزایش اسلامستیزی در غرب، بهار عربی و ظهور داعش مسائلی هستند که همگی به سود فلسطین نبودهاند.
ریاست جمهوری دونالد ترامپ در آمریکا و نزدیکی او با تندروترین سیاستمداران اسرائیلی از جمله نتانیاهو هم موجب شد تا صهیونیستها در چهار سال گذشته هر کاری میخواهند انجام دهند و آمریکا هم هرچه اسرائیل خواسته، انجام داده است.
بهترین رویکرد برای دریافت چشمانداز طرح معامله قرن، نگاه به طرحهای قبلی برای حل منازعه و ایجاد نوعی سازش میان طرف فلسطینی و اسرائیلی است. هیچ کدام از آنها زمینه اجرا پیدا نکردهاند اما زمینهای را فراهم کردهاند که صهیونیستها اهدافشان را به پیش ببرند.
احتمال عملیاتی نشدن طرح معامله قرن بسیار زیاد است اما این طرح موجب دستاندازی، چپاول و تجاوز بیشتر صهیونیستها خواهد شد و اشغال سرزمینهای فلسطینی را تحکیم خواهد بخشید.
زیادهخواهی و توسعهطلبی صهیونیستها دارد که به چیزی کمتر از همه چیز رضایت نمیدهند و هیچ گاه هم به تعهدات صوریای که دادهاند، پایبند نبودهاند. دوم، حمایت بیقید و شرط آمریکا از اقدامات رژیم صهیونیستی و سومین دلیل عدم توجه به زمینهها، ریشهها و واقعیتهای تاریخی، اجتماعی فلسطین است.
در حالی که اسرائیل مهمترین تهدید جهان اسلام است اما هماکنون برای بسیاری از کشورهای اسلامی، رژیم صهیونیستی خطر اول محسوب نمیشود.کشورهای اسلامی هماکنون به جای آنکه با یکدیگر وحدت داشته باشند، با یکدیگر درگیر هستند و حتی برخی از آنها به دلیل وجود رقابتهای منطقهای اقدام به عادیسازی رابط با اسرائیل کرده یا در حال انجام آن هستند.
شاید تنها نکته مثبت در مورد معامله قرن این باشد که کشورهای اسلامی متوجه عمق فاجعه شوند و ببینند آمریکا و اسرائیل هیچ حقی برای اعراب و مسلمانان قائل نیستند و به فکر چاره باشند.
افکارعمومی و ملتهای کشورهای عربی متوجه رویکردهای یکجانبه آمریکا و اسرائیل شدهاند اما هنوز حکام و نخبگان آنها متوجه این مسئله نشدهاند. از قدیم گفتهاند عدو شود سبب خیر. اگر معامله قرن حکام و نخبگان کشورهای عربی را هم بیدار کند و آنها متوجه وضعیت کنونی شوند، شاید معامله قرن برای جهان اسلام خیر داشته باشد، هرچند من احتمال این مسئله را اندک میدانم.
ایران پس از پیروزی انقلاب اسلامی سیاست متفاوتی نسبت به رژیم صهیونیستی در پیش گرفت و در صف مقدم مقابله با اسرائیل از زمان پیروزی انقلاب اسلامی بوده است و در سطوح رسمی و غیررسمی آرمان آزادی قدس شریف را در پیش برده است.
ضعف در ارتباط و همکاری با گروههای حامی فلسطین در سایر کشورها را از جمله آسیبهای پیشبرد سیاستهای مرتبط با آرمان فلسطین است و برخی در ایران فکر میکنند که ما فقط حامی فلسطین هستیم و دیگر هیچ کس به فکر فلسطین نیست در حالی که این فکر اشتباه است. گروههای زیادی هم در کشورهای دیگر از جمله اروپا حضور دارند که حامی حقوق فلسطینیان و مخالف توسعهطلبی اسرائیل هستند.توانمندی گروههای مقاومت بسیار افزایش یافته و این توانمندی روز به روز هم در حال فزونی است. حزبالله شاهکار است و مقاومتی که دارد، تحسینبرانگیز بوده و به سطح بازدارندگی رسیده است. حماس و جنبش جهاد اسلامی هم این مسیر را طی میکنند که جای امیدواری است. نکته قابل توجه این است که میدان نبرد با اسرائیل فقط نظامی نیست بلکه انسانی، حقوقی، اقتصادی و سیاسی هم است و برای پیشبرد مقابله با رژیم صیهونیستی نباید تنها به رویارویی نظامی اکتفا کرد.
*تحلیلگر مسائل سیاست خارجی