بازساخت روستایی؛ محور آینده توسعه در ایران

سرزمین ایران، چه زمانی که پهناورترین سرزمین کره خاکی بود و چه امروز که در زمره 20 کشور وسیع دنیاست، سرزمینی روستانشین بوده است و گذر زمان و طی شدن دوران تاریخی متوالی باعث نشده که این واقعیت جغرافیایی در پهینه ایران، کم‌اهمیت جلوه نماید و موضوعی حاشیه‌ای در نظر گرفته شود. اما آنچه مبنای نگارش این یادداشت قرارگرفته، توجه به این نکته مهم و تأثیرگذار است که علیرغم تداوم تاریخی و جغرافیایی روستانشینی در ایران، نگاه به روستا به‌عنوان پدیده‌ای راکد و کم اثر – به‌سان موجودیت سنتی آن- نه‌تنها دور از واقعیت و خیال‌پردازانه است، بلکه منشأ تصمیماتی خواهد بود که با نادیده گرفتن تغییرات صورت گرفته، زمینه عدم توفیق برنامه‌ها و نهایتاً فرایند توسعه در روستاها را فراهم می‌آورد.مفهوم بازساخت روستایی، مفهومی جدید در ادبیات برنامه‌ریزی توسعه روستایی است که با نگاهی به گذشته و سیر تاریخی روستاها، تغییرات و تحولات صورت گرفته در روستاها را به‌عنوان مبنای تصمیمات و الزامات توسعه‌ای در نظر می‌گیرد. برنامه‌ریزی متکی بر رویکرد بازساخت، با نگاهی راهبردی به درون و بیرون سیستم سکونتگاهی، 4 حوزه را مبنای شناخت شرایط موجود و گزینش واکنش مناسب قرار می‌دهد:
الف- حوزه‌های درون سیستم سکونتگاه‌های روستایی
1-دگرگونی‌های اجتماعی- اقتصادی و محیطی- اکولوژیکی
تصویر سنتی از روستاهای کشور به‌عنوان فضاهای سکون و...
ادامه در صفحه 2