سلطانی، کارشناس اقتصادی می گوید
آغازی خوب برای دیپلماسی گازی ایران با یک تیر و چند نشان
کارشناس اقتصادی امضای قرارداد سوآپ گاز ترکمنستان به آذربایجان از خاک ایران را آغازی بر دیپلماسی گازی ایران دانست و گفت: این رویداد، موضع ایران را در مذاکرات وین تقویت می‌کند.
به گزارش اقتصادسرآمد، علیرضا سلطانی معتقد است: امضای این قرارداد هم‌زمان با برگزاری دور تازه مذاکرات وین را باید به فال نیک گرفت. این رویداد، موضع ایران را در مذاکرات تقویت خواهد کرد و پیام مشخصی به طرف‌های مذاکره است که ایران گام‌های بزرگی را برای رفع تحریم‌ها برداشته و در عین حال با گسترش ارتباطات سیاسی و اقتصادی با کشورهای همسایه و منطقه، تلاش دارد فراتر از برجام، مناسبات اقتصادی خارجی خود را گسترش دهد.گفت‌وگوی شانا با علیرضا سلطانی، کارشناس اقتصادی در ادامه می‌آید:ارزیابی شما از امضای قرارداد سوآپ گاز ترکمنستان به آذربایجان از خاک ایران چیست؟امضای توافق سوآپ گازی ایران، ترکمنستان و آذربایجان، آغازی خوب و دامنه‌دار برای دیپلماسی گازی ایران است که در ماه‌های نخست آغاز به‌کار دولت سیزدهم رقم خورد. این قرارداد افزون بر اینکه بن‌بست مناسبات گازی ایران به ترکمنستان را شکست، به پایداری عرضه گاز در استان‌های شمال شرقی کشور کمک کرد و در عین حال زمینه‌ای برای رفع مخاطره‌های سیاسی و امنیتی اخیر بین ایران و آذربایجان و گشایش در روابط دوجانبه با این کشور به‌وجود آورد. در واقع این رویداد بزرگ، تیری بود که چند نشان را هدف گرفت.آیا این قرارداد می‌تواند گام نخست ایران برای تبدیل شدن به هاب انرژی باشد؟ یکی از مسائل مغفول در سیاست همسایگی ایران، عدم بهره‌برداری از ظرفیت‌ها و مزیت‌های اقتصادی ایران در تنظیم مناسبات اقتصادی و سیاسی با کشورهای همسایه است. ایران بزرگ‌ترین ذخایر هیدروکربوری دنیا (نفت و گاز) را دارد، اما به دلایل مختلف از این ظرفیت برای توسعه و گسترش روابط با همسایگان کمتر بهره‌برداری کرده است.
ظرفیت گازی ایران، این فرصت را در اختیار کشور قرار داده تا افزون بر بهره‌برداری اقتصادی، به گسترش مناسبات سیاسی، صلح و ثبات منطقه‌ای کمک کند. این فرصت در نگاه نخست در قالب عرضه گاز به کشورهای همسایه است که تاکنون در مورد ترکیه و عراق محقق شده، اما درباره دیگر کشورهای همسایه مانند پاکستان و افغانستان، همچنین کشورهای حوزه قفقاز هنوز در قالب قرارداد یا طرح باقی مانده است. ضمن اینکه ظرفیت انتقال گاز به ترکیه و عراق هم خیلی بیش از میزانی است که هم‌اکنون به این کشورها صادر می‌شود.
به گزارش اقتصادسرآمد، علیرضا سلطانی معتقد است: امضای این قرارداد هم‌زمان با برگزاری دور تازه مذاکرات وین را باید به فال نیک گرفت. این رویداد، موضع ایران را در مذاکرات تقویت خواهد کرد و پیام مشخصی به طرف‌های مذاکره است که ایران گام‌های بزرگی را برای رفع تحریم‌ها برداشته و در عین حال با گسترش ارتباطات سیاسی و اقتصادی با کشورهای همسایه و منطقه، تلاش دارد فراتر از برجام، مناسبات اقتصادی خارجی خود را گسترش دهد.گفت‌وگوی شانا با علیرضا سلطانی، کارشناس اقتصادی در ادامه می‌آید:ارزیابی شما از امضای قرارداد سوآپ گاز ترکمنستان به آذربایجان از خاک ایران چیست؟امضای توافق سوآپ گازی ایران، ترکمنستان و آذربایجان، آغازی خوب و دامنه‌دار برای دیپلماسی گازی ایران است که در ماه‌های نخست آغاز به‌کار دولت سیزدهم رقم خورد. این قرارداد افزون بر اینکه بن‌بست مناسبات گازی ایران به ترکمنستان را شکست، به پایداری عرضه گاز در استان‌های شمال شرقی کشور کمک کرد و در عین حال زمینه‌ای برای رفع مخاطره‌های سیاسی و امنیتی اخیر بین ایران و آذربایجان و گشایش در روابط دوجانبه با این کشور به‌وجود آورد. در واقع این رویداد بزرگ، تیری بود که چند نشان را هدف گرفت.آیا این قرارداد می‌تواند گام نخست ایران برای تبدیل شدن به هاب انرژی باشد؟ یکی از مسائل مغفول در سیاست همسایگی ایران، عدم بهره‌برداری از ظرفیت‌ها و مزیت‌های اقتصادی ایران در تنظیم مناسبات اقتصادی و سیاسی با کشورهای همسایه است. ایران بزرگ‌ترین ذخایر هیدروکربوری دنیا (نفت و گاز) را دارد، اما به دلایل مختلف از این ظرفیت برای توسعه و گسترش روابط با همسایگان کمتر بهره‌برداری کرده است.
ظرفیت گازی ایران، این فرصت را در اختیار کشور قرار داده تا افزون بر بهره‌برداری اقتصادی، به گسترش مناسبات سیاسی، صلح و ثبات منطقه‌ای کمک کند. این فرصت در نگاه نخست در قالب عرضه گاز به کشورهای همسایه است که تاکنون در مورد ترکیه و عراق محقق شده، اما درباره دیگر کشورهای همسایه مانند پاکستان و افغانستان، همچنین کشورهای حوزه قفقاز هنوز در قالب قرارداد یا طرح باقی مانده است. ضمن اینکه ظرفیت انتقال گاز به ترکیه و عراق هم خیلی بیش از میزانی است که هم‌اکنون به این کشورها صادر می‌شود.