رییس اتاق بازرگانی ایران و چین؛

انگار برای توسعه راه‌های بین المللی برنامه نداریم

رییس اتاق بازرگانی ایران و چین اظهار داشت: فرصت‌طلبی در حوزه بین المللی یک هنر است اما ما در حوزه حمل و نقل نشان دادیم یا این هنر را نداریم و یا هنرمندان ما در سیاست‌گذاری نیستند. حوزه حمل و نقل بسیار از مواردی مانند نفت و گاز مفیدتر هستندبه گزارش اقتصادسرآمد، مجید رضا حریری در کنفرانس «راه ابریشم نو و خاورمیانه» اظهار کرد: مزیت‌های ترانزیتی در کشور ما به طور تاریخی مورد توجه قرار نگرفته است از اوایل دهه 40 سرمایه‌گذاری زیادی را صرف حوزه‌هایی مانند فولاد کردیم که نتیجه آن جز از بین رفتن محیطز زیست و ... نبوده است. اگر بخشی از این هزاران میلیارد را در ترانزیت سرمایه‌گذاری می‌کردیم هم جواب بهتری می‌گرفتیم  هم امنیت و اشتغال بیشتری داشتیم و هم معضلات زیست محیطی امروز را نداشتیم. موقعیت ترانزیتی ما از منابع زیرزمینی ما بهتر است اما از آن استفاده نشده است.وی افزود:‌ از چند دهه پیش پیش‌بینی می‌شود که درگیری‌هایی بین چین و آمریکا ایجاد شود از آنجا که در راه‌های دریایی چند تنگه وجود دارد که یک سمت آن در اختیار آمریکاست اگر درگیری به وجود بیاید مسیر رفت و آ‌مد چین مختل می‌شود به همین دلیل چین شروع به راه‌سازی کرده و نواحی شرقی و غربی را به هم متصل می‌کند جاده ابریشم از چین به بنادر بارسلون و لندن می‌رسد.رییس اتاق مشترک بازرگانی ایران و چین بیان کرد: تا اول نوامبر 2021، 1400 لاین قطار از مناطق شرقی چین به اروپا رفته که حدود یک میلیون و 400 هزار کانتینر را در برمی‌گیرد در حالی که در همین مدت سه تا چهار قطار از چین به اینچه ‌برون آمده‌اند در حالی که ما تحریم هستیم انگار برای توسعه این راه‌ها برنامه‌ای نداریم.وی تصریح کرد: مشکل دیگر این است که بار از چین به ایران می‌آید اما از ایران باری برای بردن ندارند. در حالی که محصولات ما بیشتر در نیمه شمالی کشور قرار دارد آنها را از طریق مسیر فرسوده جاده‌ای به بندرعباس می‌فرستند تا از این طریق به چین ارسال کنند. محصولات معدنی در نیمه شمالی کشور را می‌توان با اتصال‌های کوتاه به راه آهن وصل کرد تا ما هم بتوانیم بخشی از این یک میلیون و 400 هزار کانتینر را استفاده کنیم. چرا که هم صرفه اقتصادی داشته و هم ایجاد امنیت می‌کند. هیچ یک از مدیران در یک دهه گذشته چنین تغییری را ایجاد نکرده‌اند.حریری تصریح کرد:‌ موضوع دیگر این است که ما چگونه می‌خواهیم از پروژه یک جاده یک کمربند استفاده کنیم. در این مورد هم مثل همیشه فکر می‌کنیم که دنیا باید معطل ما باشد و تصوراتی مانند دور زده شدن ایران را می‌پرورانیم در حلالی که این یک راه نیست بلکه کانسپت است که کشورها باید خود را در آن تعریف کنند، نباید با ذهنیت قدیمی طوری رفتار کنیم که نه بهره‌ای به شرکای ما برسد و نه حتی زیرکی و فرصت‌طلبی خود را نشان بدهیم.