ایران هنوز الگوی بهینه کشت ندارد
چرا مدیریت آب در کشور صحیح نیست؟
عاطفه نظارتی‌زاده - سعید حمزه عضو هیئت علمی دانشگاه تهران معتقد است که مدیریت پراکنده و جزیره‌ای بزرگترین مشکل مدیریت آب در ایران است. وی با بیان این که ایران در حیطه مدیریت منابع آب و به صورت کلان‌تر در حوزه محیط‌زیست با مشکلات زیادی مواجه است، اظهار کرد: برخی از این مشکلات جهانی هستند و به تغییر اقلیم و گرمایش جهانی برمی‌گردد که نباید نادیده گرفته شود؛ اما مسلما قسمت بزرگی از مشکلات هم به سوءمدیریت یا مدیریت پراکنده و جزیره‌ای برمی‌گردد.عضو هیئت علمی دانشگاه تهران با اشاره به این که امروز در جهان مدیریت یکپارچه و سیستمی منابع آب مطرح است، افزود: رسیدن به مدیریت یکپارچه منابع آب در درجه اول نیازمند داشتن نگاهی ملی برای مدیریت آب است. به این معنا که مدیریت آن را از مدیریت منطقه‌ای و استانی به مدیریت ملی تبدیل کنیم.
فعالیت سازمان‌ها در ایران، هماهنگ و یکپارچه نیست
وی با تصریح بر این که متاسفانه تاکنون از منظر حوزه آبریز به مسئله آب کشور نگاه نشده و بیشتر مدیریت منطقه‌ای مطرح بوده است، گفت: مشکل دیگری که وجود دارد این است که بین خیلی از سازمان‌ها، هماهنگی یکپارچه و مدیریت شده وجود ندارد. مثلا بین سازمان جهان کشاورزی، سازمان محیط زیست و وزارت نیرو، هماهنگی مناسب وجود ندارد.حمزه در ادامه خاطرنشان کرد: منظورم از سطح هماهنگی بسیار پایین این است که مثلا وزارت کشاورزی قصد دارد سطح زیر کشت را افزایش دهد؛ اما افزایش سطح زیر کشت مستلزم در اختیار داشتن منابع آبی کافی است. از طرف دیگر، وزارت نیرو قصد صرفه‌جویی در مصرف آب را دارد.عضو هیئت علمی دانشگاه تهران با تاکید بر این که ایجاد هماهنگی بین سازمان‌ها نیازمند نهاد بالاتری است تا بتواند این هماهنگی را ایجاد کند، یادآور شد: متاسفانه ایران هنوز الگوی بهینه کشت ندارد. به همین دلیل، مشخص نیست که هر منطقه کشور با توجه به پتانسیل‌های خاک و اقلیمی‌اش، برای کاشت چه محصولی مناسب است.
سطح علمی دانشگاه‌های ایران در زمینه مدیریت آب مورد استفاده قرار نمی‌گیرد
وی با بیان این که دانشگاه‌های ایران از نظر علمی در زمینه مدیریت آب و استفاده از داده‌های ماهواره‌ای در سطوح بالایی قرار دارند؛ اما این توان علمی به درستی مورد استفاده قرار نمی‌گیرد، افزود: مشکل این است که ارتباط بین دانشگاه و صنعت به خوبی برقرار نشده است.حمزه با ذکر مثالی یادآور شد: مثلا در مدلسازی هایی که انجام می‌دهیم باید نقشه خاک کشور در مقیاس مناسب یا الگوی کشت کشور را در اختیار داشته باشیم؛ اما هنوز برای این اطلاعات پایه موارد بهینه‌ای وجود ندارد و مستلزم سرمایه گذاری در کشور است. شاید هر ارگانی داشته باشه؛ اما چون ارتباط بین ارگان‌ها برقرار نیست، قابل استفاده برای همه نیست.عضو هیئت علمی دانشگاه تهران در پایان اظهار کرد: سازمان‌ها انتظار دارند که برنامه‌ای از دانشگاه دریافت کنند و به یکباره همه مشکلات‌شان حل شود. این انتظار واقعی نیست.