راهکارهای اصلاح رتبه نامطلوب ایران در تولید دیاکسیدکربن
آترین اسکندری
کشورمان ایران، مطابق آمارهای جهانی، جایگاه مطلوبی از جنبه تولید دیاکسیدکربن ندارد. علیرغم این که در دهه گذشته رشد اقتصادی نهچندان مطلوبی را تجربه کردیم، در سال ۲۰۱۷حدود ۱.۹٪ دیاکسیدکربن تولیدشده در دنیا متعلق به ایران بوده است. عدم تناسب این سهم از تولید آلاینده با کشورمان زمانی بیشتر هویدا میشود که این را در کنار سهممان از اقتصاد جهانی موردبررسی قرار میدهیم. سهمی که چند برابر کمتر از ۱.۹٪ تولید کربن در سال ۲۰۱۷ است.در دهه ۹۰ با اعمال تحریمهای ظالمانه علیه کشورمان، قاطبه صنایع کشور، دسترسی مناسب و آسانی به فناوریهای روز دنیا نداشتند. این مسأله ازجمله دلایل آمار بالای تولید کربن توسط کشورمان با توجه به شاخصهای اقتصادی موجود میباشد؛ متأسفانه این مسأله هم (زیان زیستمحیطی تحریمها و تأثیر مستقیم بر روی شهروندان کشور) مورد غفلت رسانههای داخلی برای مقابله با پروپاگاندای رسانههای غربی قرار گرفته و بهطور مبسوط کمتر به آن پرداخته شده است.در پیشنویس قطعنامه کنفرانس بینالمللی تغییرات اقلیمی (CP.26) که چندی پیش برگزار گردید قید شد که بایستی تا سال ۲۰۳۰ انتشار کربن، کاهشی حدود %۴۵ نسبت به سال ۲۰۱۰ داشته باشد.رئیس سازمان حفاظت از محیطزیست که در این اجلاس به نمایندگی از کشورمان حضور داشتند در موضعی عقلایی عنوان کردند که جمهوری اسلامی ایران آمادگی دارد تا در صورت لغو تحریمها، توافقنامه پاریس را بپذیرد. پارلمان اروپا در سال ۲۰۲۱ قوانین سختگیرانه ای برای ورود کالاهایی با پای کربن (Carbon Print) طی سالهای آتی وضع کردند.ایالاتمتحده نیز اعلام کرده است که قصد دارد تا سال ۲۰۳۵ تولید گازهای گلخانهای را به صفر برساند.با توجه به آنچه گفته شد، به نظر میرسد، اگر کشورمان طی سالهای آتی به سمت صنایع و تجهیزاتی با تولید کربن کمتر و...
ادامه در صفحه 2