سالی که نکوست...
بهزاد مومنی مقدم
«افكار عمومي قدرت ناپيدايي است كه بي گنج، بي محافظ و بي ارتش، براي شهر، براي دربار و حتي براي قصر پادشاهان قانون وضع ميكند.» این جملهایست که ژاك نكه، وزير دارايي لويي شانزدهم (به عنوان اولین مطرح کننده عبارت Public Opinion یا همان افکار عمومی) از آن برای توصیف این مفهوم ناپیدا اما عظیم و قدرتمند استفاده میکند.بنده نیز که همیشه قدرت افکار عمومی را درک کرده و تلاش میکنم در موضوعات به فراخور توجه افکار عمومی بپردازم، با این تصور که تعدد رویدادهای این روزها ذهن مخاطبانم را سخت به خود مشغول کرده است، انتشار بخش دوم سلسله مطالب «سالی که نکوست ...» را به تأخیر انداختم.کمی بعد اندیشیدم که اتفاقاً حوادث این روزها بسیار با بخش دوم مطالبم همخوانی دارد و شاهدی است از غیب که صحت ادعاهایم را ملموستر و عینیتر میسازد.اینک از دریچه افکار عمومی به چند گزاره زیر که برگرفته از رویدادهای روزهای اخیر هستند توجه کنید.نخست: ولادیمیر پوتین با اقناع اکثریت قاطعی از افکار عمومی ملت روسیه و با داشتن سطحی قابل اتکاء از سرمایه اجتماعی در نزد مردمش به اوکراین حمله میکند.
دوم: مسلماً پوتین و سایر دولتمردان همراهش، برآوردی واقعی و علمی از افکار عمومی مردم اوکراین را نیز در محاسبات خود لحاظ کردهاند و قطعاً اگر میدانستند که سرمایه اجتماعی رئیس جمهور اوکراین به اندازهای خواهد بود که بتواند مردمش را بر علیه ارتش روسیه بسیج نماید، در حمله به این کشور به خود تردید راه میدادند.سوم: در این میان اعضاء ناتو با علم به قدرت ناپیدای افکار عمومی، دامی از همین جنس برای روسیه تنیدهاند...
صفحه 2