والدین و فرزندان در ارکان آموزش و پرورش!
محمد صالح زاده
پس از وقفه ای تقریبا طولانی که به اجبار پاندمی کرونا بساط آموزش و پرورش! در کشور حضورا تعطیل بود و به لطف وجودِ فضای مجازی در این فضا ادامه دار بود. با آغاز سال یکهزار و چهارصد و یک در یک اقدام عجیب و قابل تامل به یکباره اعلام شد ؛ که پس از تعطیلات عید نوروز مجدد مدارس و تمامی مراکز آموزشی از ابتدایی گرفته تا تحصیلات عالی (دانشگاه ها) مجدد به حالت اصلی خود برمی گردند. در واقع اعلام حضوری مراکز آموزش از بهار 1401 پس از یک وقفه ی اجباری کلید خورد. حالا بماند که نمیدانیم در طی این تقریبا دو ماه و خورده ای باقی مانده ، چرا این تصمیمِ مهم به این شکل عجولانه اتخاذ شده است.در شرایطی که هنوز شرِ این بیماریِ سال های آخر قرن گذشته بر سال های آغازین قرن جدید سنگین است و با در نظر گرفتن زمانِ اندک باقی مانده از سال تحصیلی جاری تفاوتی ایجاد نمی شد که این زمان اندک هم به صورت مجازی طی شود که با این امر مهم؛ ضریب خطر ابتلا به این بیماری که با وجود واکسیناسیون هنوز حس می شود را بتوان کاهش داد. اما همه ی این نکات ذکر شده نتوانست در روزهای پایانی تعطیلات نوروز، آن حس غم انگیز غروب سیزده را از یاد دانش آموزان که پس از این مدت به مجازی بودن فراگیری علم عادت نموده بودند ، بگیرد. با حضوری شدن مدارس و دیگر مراکز علمی و آموزشی به فاصله کمتر از یک ماه با انتشار ویدیویی در فضای مجازی از یک مدرسه که دقیق مشخص نبوده ، که کجای کشور است؟ و از بس محتوای ویدیو زشت و در عصر حاضردور از ذهن بود ، آنچنان هم مهم نبود که کجای کشور این اتفاق توسط ارکان آموزش و پرورش! افتاده است. هر کجا باشد؛ هر استان ،چه مرکز چه غرب چه شرق چه شمال و چه جنوب. اصل مطلب محتوای آن بود؛ همانقدر که زننده و زشت است همانقدر عجیب و همانقدر نیز ملموس.
ادامه در صفحه 2
پس از وقفه ای تقریبا طولانی که به اجبار پاندمی کرونا بساط آموزش و پرورش! در کشور حضورا تعطیل بود و به لطف وجودِ فضای مجازی در این فضا ادامه دار بود. با آغاز سال یکهزار و چهارصد و یک در یک اقدام عجیب و قابل تامل به یکباره اعلام شد ؛ که پس از تعطیلات عید نوروز مجدد مدارس و تمامی مراکز آموزشی از ابتدایی گرفته تا تحصیلات عالی (دانشگاه ها) مجدد به حالت اصلی خود برمی گردند. در واقع اعلام حضوری مراکز آموزش از بهار 1401 پس از یک وقفه ی اجباری کلید خورد. حالا بماند که نمیدانیم در طی این تقریبا دو ماه و خورده ای باقی مانده ، چرا این تصمیمِ مهم به این شکل عجولانه اتخاذ شده است.در شرایطی که هنوز شرِ این بیماریِ سال های آخر قرن گذشته بر سال های آغازین قرن جدید سنگین است و با در نظر گرفتن زمانِ اندک باقی مانده از سال تحصیلی جاری تفاوتی ایجاد نمی شد که این زمان اندک هم به صورت مجازی طی شود که با این امر مهم؛ ضریب خطر ابتلا به این بیماری که با وجود واکسیناسیون هنوز حس می شود را بتوان کاهش داد. اما همه ی این نکات ذکر شده نتوانست در روزهای پایانی تعطیلات نوروز، آن حس غم انگیز غروب سیزده را از یاد دانش آموزان که پس از این مدت به مجازی بودن فراگیری علم عادت نموده بودند ، بگیرد. با حضوری شدن مدارس و دیگر مراکز علمی و آموزشی به فاصله کمتر از یک ماه با انتشار ویدیویی در فضای مجازی از یک مدرسه که دقیق مشخص نبوده ، که کجای کشور است؟ و از بس محتوای ویدیو زشت و در عصر حاضردور از ذهن بود ، آنچنان هم مهم نبود که کجای کشور این اتفاق توسط ارکان آموزش و پرورش! افتاده است. هر کجا باشد؛ هر استان ،چه مرکز چه غرب چه شرق چه شمال و چه جنوب. اصل مطلب محتوای آن بود؛ همانقدر که زننده و زشت است همانقدر عجیب و همانقدر نیز ملموس.
ادامه در صفحه 2