آغاز طرح‌های دریا و لزوم خروج سواحل از بلاتکلیفی
بی‌گمان طرح‌های دریا و عمران سواحل از ظرفیت‌های بالقوه اقتصادی و فرهنگی در شمال کشور به‌شمار می‌رود که در صورت برنامه‌ریزی، اجرا و نظارت بهینه و منطبق با اصول علمی می‌تواند بسترساز تحول و شکوفایی اقتصادی در این پهنه سرسبز شود.
به گزارش اقتصادسرآمد، با آغاز اجرای طرح‌های دریا در مازندران نگرانی در مورد نیازهای فرهنگی و امنیتی سواحل در تابستان افزایش یافته است.
با توجه به آماده‌سازی ۹۵ طرح دریا در نوار ساحلی مازندران طی تابستان امسال و دسترسی آسان‌تر مردم به ویژه مسافران تابستانی به مناطق شنای دریا در نوار ۳۳۸ کیلومتری این استان و نیز عدم آمادگی زیرساختی این مناطق خدمات‌دهی به مسافران طرح‌های دریا به دغدغه جدی این روزهای مردم و مسؤولان این خطه تبدیل شده است.
با اجرای طرح آزادسازی حریم ۶۰ متری سواحل دریا در مازندران که با شجاعت مثال‌زدنی رئیس جمهور محترم عملیاتی شد، هم‌اکنون چگونگی بهره‌برداری از این مناطق که آزادانه و بدون برنامه‌ریزی در دسترس مردم به ویژه مسافران قرار دارد، چالش عمده محسوب می‌شود که در صورت عدم چاره‌اندیشی فوری تبعات فرهنگی و امنیتی را شاهد خواهیم بود.
واقعیت این است در حالی نوار ساحلی آزادانه در دسترس مردم قرار دارد که اولا متولی مشخصی برای سواحل وجود ندارد (هر چند استاندار مازندران در جلسه اخیر هماهنگی آغاز طرح‌های دریا سازمان همیاری شهرداری‌های استان را متولی طرح‌های دریا معرفی کرد) دوم اینکه نقش دستگاه‌ها برای ایفای وظایف در این سواحل تعریف نشده و از این رو نمی توان دستگاه‌ها را به دلیل تعلل در انجام وظیفه در سواحل بازخواست کرد که این مسئله ضعف اساسی در ارتباط با سواحل به شمار می‌رود.
از سوی دیگر با توجه به افزایش سطح دسترسی به مناطق شنا در طول ساحل و ناآشنایی مسافران با موقعیت جغرافیایی این مناطق که طبعا افزایش شمار غریق در تابستان را در پی دارد، این نگرانی جدی باید پاسخ درخور یابد که چگونه از این رویداد تلخ می‌توان جلوگیری کرد؟
از دیگر سو با توجه به گستردگی امکانات و اقامتگاه‌های عمدتا دولتی در سواحل که هم‌اکنون با طرح آزادسازی سواحل آینده آنها با علامت سئوال روبرو است، هیچ‌گونه برنامه‌ای درباره مردمی‌سازی این امکانات وجود ندارد و به نظر می‌رسد دولت باید در این زمینه تصمیم عاجلی بگیرد تا هدف عمده طرح آزادسازی سواحل که بهره‌مند شدن مردم از مزایای کامل آن است، تحقق یابد.
نکته اساسی اما درباره طرح‌های دریای مازندران که سالانه میلیون‌ها مسافر را پذیرایی می‌کنند این است که در همه ادوار گذشته تاکنون هیچ طرح فرهنگی در مورد غنای برنامه‌های اوقات فراغت مردم در سواحل خزر برپایه باورهای اعتقادی و ارزش‌های نهادینه شده فرهنگی به مرحله اجرا گذاشته نشد و از این رهگذر خسارت‌های فراوانی با توجه به هجوم رویکردهای فرهنگی مسافران در مناطق گردشگری مازندران به بار آمده که تداوم آن خسارت‌ها را فزونی خواهد بخشید.
بی‌گمان طرح‌های دریا و عمران سواحل از ظرفیت‌های بالقوه اقتصادی و فرهنگی در شمال کشور به‌شمار می‌رود که در صورت برنامه‌ریزی، اجرا و نظارت بهینه و منطبق با اصول علمی می‌تواند بسترساز تحول و شکوفایی اقتصادی در این پهنه سرسبز شود.
بهر روی با توجه به اهمیت فراوان مشکلات و آسیب‌های مورد نظر در طرح‌های دریا می‌طلبد وزارت کشور با نگاه عمیق به زوایا و ابعاد طرح‌های دریا نسبت به تدوین و اجرای اصولی طرح‌های فرهنگی در سواحل شمال کشور اقدام و نگرانی‌های منطقی و به جای صاحب‌نظران را در موارد پیش گفته برطرف کند.فارس
به گزارش اقتصادسرآمد، با آغاز اجرای طرح‌های دریا در مازندران نگرانی در مورد نیازهای فرهنگی و امنیتی سواحل در تابستان افزایش یافته است.
با توجه به آماده‌سازی ۹۵ طرح دریا در نوار ساحلی مازندران طی تابستان امسال و دسترسی آسان‌تر مردم به ویژه مسافران تابستانی به مناطق شنای دریا در نوار ۳۳۸ کیلومتری این استان و نیز عدم آمادگی زیرساختی این مناطق خدمات‌دهی به مسافران طرح‌های دریا به دغدغه جدی این روزهای مردم و مسؤولان این خطه تبدیل شده است.
با اجرای طرح آزادسازی حریم ۶۰ متری سواحل دریا در مازندران که با شجاعت مثال‌زدنی رئیس جمهور محترم عملیاتی شد، هم‌اکنون چگونگی بهره‌برداری از این مناطق که آزادانه و بدون برنامه‌ریزی در دسترس مردم به ویژه مسافران قرار دارد، چالش عمده محسوب می‌شود که در صورت عدم چاره‌اندیشی فوری تبعات فرهنگی و امنیتی را شاهد خواهیم بود.
واقعیت این است در حالی نوار ساحلی آزادانه در دسترس مردم قرار دارد که اولا متولی مشخصی برای سواحل وجود ندارد (هر چند استاندار مازندران در جلسه اخیر هماهنگی آغاز طرح‌های دریا سازمان همیاری شهرداری‌های استان را متولی طرح‌های دریا معرفی کرد) دوم اینکه نقش دستگاه‌ها برای ایفای وظایف در این سواحل تعریف نشده و از این رو نمی توان دستگاه‌ها را به دلیل تعلل در انجام وظیفه در سواحل بازخواست کرد که این مسئله ضعف اساسی در ارتباط با سواحل به شمار می‌رود.
از سوی دیگر با توجه به افزایش سطح دسترسی به مناطق شنا در طول ساحل و ناآشنایی مسافران با موقعیت جغرافیایی این مناطق که طبعا افزایش شمار غریق در تابستان را در پی دارد، این نگرانی جدی باید پاسخ درخور یابد که چگونه از این رویداد تلخ می‌توان جلوگیری کرد؟
از دیگر سو با توجه به گستردگی امکانات و اقامتگاه‌های عمدتا دولتی در سواحل که هم‌اکنون با طرح آزادسازی سواحل آینده آنها با علامت سئوال روبرو است، هیچ‌گونه برنامه‌ای درباره مردمی‌سازی این امکانات وجود ندارد و به نظر می‌رسد دولت باید در این زمینه تصمیم عاجلی بگیرد تا هدف عمده طرح آزادسازی سواحل که بهره‌مند شدن مردم از مزایای کامل آن است، تحقق یابد.
نکته اساسی اما درباره طرح‌های دریای مازندران که سالانه میلیون‌ها مسافر را پذیرایی می‌کنند این است که در همه ادوار گذشته تاکنون هیچ طرح فرهنگی در مورد غنای برنامه‌های اوقات فراغت مردم در سواحل خزر برپایه باورهای اعتقادی و ارزش‌های نهادینه شده فرهنگی به مرحله اجرا گذاشته نشد و از این رهگذر خسارت‌های فراوانی با توجه به هجوم رویکردهای فرهنگی مسافران در مناطق گردشگری مازندران به بار آمده که تداوم آن خسارت‌ها را فزونی خواهد بخشید.
بی‌گمان طرح‌های دریا و عمران سواحل از ظرفیت‌های بالقوه اقتصادی و فرهنگی در شمال کشور به‌شمار می‌رود که در صورت برنامه‌ریزی، اجرا و نظارت بهینه و منطبق با اصول علمی می‌تواند بسترساز تحول و شکوفایی اقتصادی در این پهنه سرسبز شود.
بهر روی با توجه به اهمیت فراوان مشکلات و آسیب‌های مورد نظر در طرح‌های دریا می‌طلبد وزارت کشور با نگاه عمیق به زوایا و ابعاد طرح‌های دریا نسبت به تدوین و اجرای اصولی طرح‌های فرهنگی در سواحل شمال کشور اقدام و نگرانی‌های منطقی و به جای صاحب‌نظران را در موارد پیش گفته برطرف کند.فارس