رویایی لرزان
حسین سلاح ورزی
تجارت خارجی ایران به کدام سو میرود؟ پاسخ دو کلمه است: تضعیف مستمر. در طول یکدهه گذشته، میانگین رشد تجارت فرامرزی در سراسر جهان، حدود دوبرابر رشد تولید ناخالص جهانی بوده است؛ این یعنی اقتصاد دنیا هر روز بیشتر از روز قبل به تقسیم کار تخصصی در مقیاس جهانی و توسعه زنجیره ارزش تولید و تجارت فرامرزی وابسته میشود؛ اما متاسفانه سهم ایران از این سفره، کوچک است و به دلایل متعدد، کوچکتر نیز خواهد شد.مهمترین دلایلی که موجب شدهاند تاکنون نشانی از اصلاح و بهبود مشاهده نشود، به شرح ذیل هستند.۱) ریسک سیاسی: ریسک سیاسی، اولین و سادهترین پارامتری است که هر تاجر نوپایی، در ساختن یک رابطه اقتصادی فرامرزی بزرگ و پایدار به آن فکر میکند. سرمایهگذاران و فعالان تجاری، هر اندازه که در توسعه کسبوکار ریسکپذیر باشند، در عرصه سیاست محتاط هستند. هر بار که انتشار خبری، ریسک افزایش تنش سیاسی میان ایران و کشورهای بزرگ منطقه را در محاسبات تجار افزایش میدهد و هر بار که وقوع رویدادی سبب میشود تا کشورهای بزرگ و مهم منطقه، در پذیرش مهمانان ایرانی مانند قبل، شایق و گشادهرو نباشند، اولین چیزی که در این روند آسیب میبیند، برنامههای راهبردی تعریف همکاری تجاری میان فعالان اقتصادی کشورهاست و متاسفانه در مسیر ترمیم و احیای شرایط، برنامههای جدی و بلندمدت همکاری اقتصادی و تجاری، آخرین چیزی است که به وضعیت طبیعی باز میگردد.۲) ارتباط با کانونهای اصلی زنجیره ارزش جهانی تولید و تجارت: در جهان امروز، تجارت بینالملل در چارچوب نقشآفرینی در زنجیره ارزش جهانی تولید و تجارت درک میشود. کشورهای همسایه و همجوار ایران، هیچیک در زمره کانونهای اصلی زنجیره ارزش تولید و تجارت جهانی نیستند و هر یک برای بهرهگیری مناسب از اهرم...
ادامه در صفحه 2