بررسی بروزرسانی شناورسازی در گفت و گوی « اقتصادسرآمد» با دبیرکل اتحادیه مالکان کشتی ایران
ضرورت گذر از شناورسازی سنتی به صنعتی
گروه دریامحور - ضعف شرکتها در صدور مجوزها، نبود هم افزایی میان ارگان های دریایی و در غیاب هماهنگی نهادهای دریایی با طرحهای توسعه فناوری معضلات صنعت دریایی کشور هستند که این امر موجب شده که هیچ شهر صاحب نام در حوزه بندری نداشته و بنادر کشور نیز جایگاه خاصی در میان کشورهای جهان به خود اختصاص نداده باشد. به اعتقاد بسیاری از کارشناسان صنایع دریایی در سالهای اخیر این جایگاه به شدت نزول کرده است؛ به طوری که جمع زیادی از فعالان این بخش خروج از ایران را به بقا در رکود ترجیح داده و رخت هجرت بر تن کرده و از ایران کوچ کردهاند.
به گزارش اقتصاد سرآمد، در گذشته کوچ ساخت شناورسازان کشتی را شاهد بودیم و امروز با پدیده هجرت تعمیرکاران شناور به کشورهای عربی و حاشیه خلیج فارس در ۴ تا ۵ سال اخیر رو به رو هستیم اما این در حالی است دولتمردان کشور داعیه مبارزه با بیکاری و تلاش برای اشتغالزایی را دارند اما چرا برای ممانعت از خروج سرمایههای ملی در حوزه ساخت و تعمیر شناور به رغم نیاز جدی به آن اقدام سودمندی صورت نمی دهند.
بخش دولتی برای تعمیرات شناورها با کندی خاصی همراه است و این خود یک چالش از چالش های موجود در این صنعت است و لذا تا زمانی که شرکتها در جلب نظر مشتریان خود موفق عمل نکنند مشخص است که موجب نارضایتی مشتریان میشود، در نتیجه عملکرد نادرست مشتریان قطعا نیازهای خود را از طریق کشورهای عربی برطرف خواهند کرد. اکثر کشورها امروزه با ایجاد کارخانههای تعمیر و تجهیز کشتی در محل گذرکشتیها علاوه بر اینکه نیاز کشتیها را برطرف میکنند از این طریق درآمد خوبی را نیزمتوجه منافع ملی خود میکنند. موضوعی که متأسفانه در کشور ما کمتر به آن پرداخت شده است ایران میتوانست از طریق تعمیرات کشتی علاوهبر رفع نیاز کشتیهای کشور با تعمیر سایر کشتیهای عبوری درآمد خوبی کسب کرده و از خروج ارز نیز جلوگیری کند. اما چرا چنین نشده و کشتی سازان ما در حال کوچ از ایران هستند.
رد شایعات کوچ تعمیرکاران شناور از کشور
یحیی ضیایی، دبیرکل اتحادیه مالکان کشتی ایران در گفت و گو با اقتصادسرآمد ضمن تاکید برضرورت گذر از شناورسازی سنتی به صنعتی، به روزنامه خبرنگار ما گفت: ایرادی که به اکثر کارگاه های لنج سازی سنتی وارد است اینکه اساس کار این کارگاهها به صورت سنتی و فاقد نقشههای طراحی نوین است هرچند تا به امروز با همین روشها نیاز کشور برآورده شده است ولی با پیشرفت صنعت شناور سازی دنیا باید ساخته های ایرانی نیز به لحاظ سازه به استانداردهای جهانی نزدیک شوند.
شناورسازی ایران و ضرورت به روز رسانی
وی تاکید کرد: شناور سازی در کشور باید بر اساس استانداردهای تعریف شده جهانی صورت بگیرد ولذا مسئولیت نظارت بر این امر توسط سازمان بنادر و دریانوردی به موسسات رده بندی واگذار شده است تا تولید شناورهای استاندارد داخلی رونق پیدا کند.
رونق بر تعمیرگاههای کشتی حاکم است
وی با بیان ابن که کوچ تعمیرکاران از کشور شایعهای است که برخی سودجویان بر ان دامن میزنند، افزود: در حال حاضر اکثر شناورهای ما در سایت های داخلی تعمیر و به آب های دریایی باز می گردند، امروز ایران ما بی نیاز از کشورهای امارات و سنگاپور در تعمیر کشتی است.
انتظار کشتیها در صف تعمیرگاههای داخلی
ضیایی با یادآوری این مهم که ایزایکو، درویشی و صدرا، تعمیرگاههایی هستند با صفی از درخواست تعمیر مواجه هستند، گفت: شناور سازیهای کوچک در کشور یا باید ارتقاء پیدا کنند یا خطر تعطیلی را به جان بخرند چرا در صحنه اقتصاد بین الملل این بحث هزینه – فایده است که تعیین کننده ادامه حیات است.
در مملکت ما پذیرش ورشکستگی سخت اتفاق میافتد موضوعی بود که ضیایی به آن اشاره کرد و اقتصاد سرآمد گفت: تعمیرکاران و شناورسازان ایرانی در دیگر کشورها جایگاهی ندارند تنها بازار ایران است که با آغوش باز پذیرای متخصصان داخلی است.
این روزها در سایتهای خبری دریایی و غیر دریایی تقریبا همه مسئولین و دست اندر کاران صنایع دریائی کشور به اتفاق از دادن سفارش ساخت کشتی به خارج از کشور انتقاد میکنند و هر روز به تعداد معترضان افزوده می شود که این همه توجه به این صنعت و حمایت از صنایع دریائی در خور توجه و خوشحالی است. اما شناورسازان و تعمیرکاران همواره به دلیل نبود بازار کار مناسب گلایه داشته و از این موضوع ابراز نارضایتی می کنند.
چرا با این همه هیاهوی پنهان در شناورسازی و تعمیرکاران این بخش، هیچ کس از دلیل تعطیل شدن یکی پس از دیگری شناورسازان در ابعاد کوچکتر سخن به میان نمی آورد، انتقاد کردن کار ساده ای شده که برخی شاید برای فرار از واقعیت به آن متوسل میشوند. اما ان سخن گفتن زمانی ارزش پیدا می کند که راه حلی نیز برای برون رفت از این مشکل در آن یافت شود. مشکل عمده این صنعت نه تکنولوزی و نه نبود توانائی ساخت است بلکه مشکل سرمایه گذاری در این بخش است که باید توسط دولت انجام پذیرد یا بانک ها که متاسفانه هیچ کدام گام تاثیرگذاری در این مسیر برنداشته اند.