بررسی « اقتصاد سرآمد» ازتفاوت عملکرد چينی ها در گوادر با هندی ها در چابهار،از زمين تا آسمان!
هندي ها در قواره يک شريک تجاری در بندر چابهار نيستند
گروه دریامحور - محمد مونسان (عضو هيات مديره انجمن مهندسي دريايي ايران) - سفير هند در تهران اخيرا اعلام نموده است که مي خواهيم 85 ميليون دلار در چابهار هزينه کنيم که تا کنون 20 ميليون دلار آن را هزينه کرديم!. اين در حالي ست که چيني ها اعلام کرده بودند 46 ميليارد دلار در گوادر پاکستان سرمايه گذاري مي کنند که بعدا آن را به 54 ميليارد دلار افزايش دادند. مقايسه همين دو عدد به خوبي نشان مي دهد که ايران براي يک مبلغ ناچيز، خود را براي سال ها معطل کشوري نموده است که همواره وقت کشي نموده و از تحريم هاي آمريکا تبعيت نموده است. متاسفانه يک خط رسانه اي مشکوک در تمام اين سال ها، به دنبال تملق و بزرگنمايي عملکرد ناچيز و غيرقابل توجيه هندي ها در چابهار بوده است که نتيجه اي جز اتلاف وقت و واگذاري ميدان رقابت به رقيب پاکستاني خود در گوادر نداشته است.
اين در حالي ست که در ايران در ازاي مبلغ سرمايه گذاري بسيار ناچيز و تحقيرآميز 85 ميليون دلاري هندي ها و تأخيرهاي چندساله و مکرر ايران، دولت و مجلس ايران هيچ اقدام جدي را در اين زمينه اعمال نکرده اند.
امروزه وضعيت طوري است که خود هندي ها اعلام مي کنند که تاکنون در چابهار صرفا 20 ميليون دلار هزينه کرده اند!. البته بي مبالاتي هندي ها در انجام تعهدات خود، نمونه هاي مکرر دارد که از جمله آن، توسعه ميدان نفتي کاشگان قزاقستان توسط هندي ها مي باشد که در نهايت لغو گرديد.
برخی رسانه ها به جاي اعمال فشار
به هندي ها، تبليغات چي شده اند
متاسفانه رسانه هاي ملي و استاني نيز به جاي نقش مطالبه گري و اعمال فشار به هندي ها براي عمل به تعهدات خود صرفا نقش تبليغات چي و ثناگويي در اقدامات اندک و با تأخير هندي ها را در پيش گرفتند به گونه اي که مثلا با نصب چند دستگاه جرثقيل در بندر چابهار يک بوق تبليغاتي عظيم و احتمالا هدايت شده در اغلب رسانه ها به راه مي افتاد که در واقع يک تحقير بزرگ ملي قلمداد مي شد. ظاهرا برخي رسانه ها فرق ميليون دلار و ميليارد دلار را به خوبي درک نمي کنند يا نمي خواهند درک کنند وگرنه اين همه شور و شعف از يک اقدام کوچک، عادي و طبيعي نيست.
پيشنهاد مي کنم که يک بازديد ميداني براي نمايندگان مجلس و خبرنگاران از بندر گوادر برگزار شود تا تفاوت حجم فعاليت بين گوادر و چابهار را درک کنند.
چرا بايد يک کشور توانمند و ثروتمند با 85 ميليون نفر جمعيت، خود را معطل 20 ميليون دلار سرمايه گذاري هندي ها کرده باشد و همچنان چشم انتظار باشد تا احتمالا پس از چند سال ديگر 65 ميليون دلار ديگر از طرف هندي ها اختصاص يابد. اين در حالي ست که چيني ها تا کنون در خود بندر گوادر 757 ميليون دلار سرمايه گذاري تجهيزاتي و تاسيساتي نموده اند که به سرعت نيز در حال افزايش است و به بيش از 1/1 ميليارد دلار خواهد رسيد. ما ايراني ها به جاي جشن و پايکوبي براي اقدامات کوچک و محدود هندي ها بايد يک عزاي عمومي اعلام کنيم چراکه فرصت تاريخي توسعه همه جانبه بندر چابهار و سواحل مکُران و کل نيمه شرقي کشور به دليل تعلل هاي مکرر هندي ها و تبعيت بي چون و چراي آن ها از تحريم هاي آمريکا باعث شده است که کشور پاکستان و بندر گوادر با سرعت رشد خيره کننده، جاي چابهار را گرفته و خود را به عنوان هاب منطقه اي تجاري و نفتي مطرح کند.
مديران کشور بايد هرچه زودتر بپذيرند که هندي ها به علل زير، هرگز در قواره و اندازه يک شريک تجاري مطمئن و قدرتمند در بندر چابهار نبوده، نيستند و نخواهند بود:
1) تبعيت بي چون و چرا از تحريم هاي آمريکا حتي علي رغم دريافت معافيت از تحريم در زمان ترامپ 2) عدم تمکن مالي متناسب با حجم سرمايه گذاري مورد نياز 3)عدم توانايي فني و مديريتي مناسب در راهبري پروژه هاي بزرگ.
متاسفانه سازمان بنادر در روزهاي اخير مجددا با راه اندازي بوق هاي تبليغاتي توخالي، مشارکت هندي ها در بندر چابهار را تبليغ نمود و همان راه اشتباه و بي نتيجه دولت قبل در اتکا به هندي ها در چابهار و ديپلماسي اقتصادي التماسي را مي پيمايند. آن ها از اين نکته غافلاند که از ديد تحليلگران اقتصادي دنيا، صراحتا دارند ايران و ايراني را تحقير مي کنند که به خاطر مبالغ ناچيز و واقعا تحقير آميز هندي ها حدود يک دهه است که خود را معطل نموده و همچنان چشم انتظار اقدامات هندي ها هستند.
شايد اگر از همان 10 سال قبل توسعه بندر چابهار به جاي هندي ها به چيني ها سپرده مي شد وضعيت از زمين تا آسمان متفاوت بود. اميدوار هستيم که در برنامه جامع 25 ساله ايران و چين، سهم مناسبي براي توسعه فازهاي بعدي بندر چابهار و توسعه سواحل مکُران و همچنين توسعه زيررساخت هاي گردشگري ساحل و دريايي ديده شود. همچنين تحريم هاي روسيه در جنگ اوکراين که احتمالا براي سال هاي طولاني ادامه خواهد داشت، روس ها را نيز به سرمايه گذاري در سواحل چابهار و کريدور ترانزيتي آن ترغيب کند.
اين در حالي ست که در ايران در ازاي مبلغ سرمايه گذاري بسيار ناچيز و تحقيرآميز 85 ميليون دلاري هندي ها و تأخيرهاي چندساله و مکرر ايران، دولت و مجلس ايران هيچ اقدام جدي را در اين زمينه اعمال نکرده اند.
امروزه وضعيت طوري است که خود هندي ها اعلام مي کنند که تاکنون در چابهار صرفا 20 ميليون دلار هزينه کرده اند!. البته بي مبالاتي هندي ها در انجام تعهدات خود، نمونه هاي مکرر دارد که از جمله آن، توسعه ميدان نفتي کاشگان قزاقستان توسط هندي ها مي باشد که در نهايت لغو گرديد.
برخی رسانه ها به جاي اعمال فشار
به هندي ها، تبليغات چي شده اند
متاسفانه رسانه هاي ملي و استاني نيز به جاي نقش مطالبه گري و اعمال فشار به هندي ها براي عمل به تعهدات خود صرفا نقش تبليغات چي و ثناگويي در اقدامات اندک و با تأخير هندي ها را در پيش گرفتند به گونه اي که مثلا با نصب چند دستگاه جرثقيل در بندر چابهار يک بوق تبليغاتي عظيم و احتمالا هدايت شده در اغلب رسانه ها به راه مي افتاد که در واقع يک تحقير بزرگ ملي قلمداد مي شد. ظاهرا برخي رسانه ها فرق ميليون دلار و ميليارد دلار را به خوبي درک نمي کنند يا نمي خواهند درک کنند وگرنه اين همه شور و شعف از يک اقدام کوچک، عادي و طبيعي نيست.
پيشنهاد مي کنم که يک بازديد ميداني براي نمايندگان مجلس و خبرنگاران از بندر گوادر برگزار شود تا تفاوت حجم فعاليت بين گوادر و چابهار را درک کنند.
چرا بايد يک کشور توانمند و ثروتمند با 85 ميليون نفر جمعيت، خود را معطل 20 ميليون دلار سرمايه گذاري هندي ها کرده باشد و همچنان چشم انتظار باشد تا احتمالا پس از چند سال ديگر 65 ميليون دلار ديگر از طرف هندي ها اختصاص يابد. اين در حالي ست که چيني ها تا کنون در خود بندر گوادر 757 ميليون دلار سرمايه گذاري تجهيزاتي و تاسيساتي نموده اند که به سرعت نيز در حال افزايش است و به بيش از 1/1 ميليارد دلار خواهد رسيد. ما ايراني ها به جاي جشن و پايکوبي براي اقدامات کوچک و محدود هندي ها بايد يک عزاي عمومي اعلام کنيم چراکه فرصت تاريخي توسعه همه جانبه بندر چابهار و سواحل مکُران و کل نيمه شرقي کشور به دليل تعلل هاي مکرر هندي ها و تبعيت بي چون و چراي آن ها از تحريم هاي آمريکا باعث شده است که کشور پاکستان و بندر گوادر با سرعت رشد خيره کننده، جاي چابهار را گرفته و خود را به عنوان هاب منطقه اي تجاري و نفتي مطرح کند.
مديران کشور بايد هرچه زودتر بپذيرند که هندي ها به علل زير، هرگز در قواره و اندازه يک شريک تجاري مطمئن و قدرتمند در بندر چابهار نبوده، نيستند و نخواهند بود:
1) تبعيت بي چون و چرا از تحريم هاي آمريکا حتي علي رغم دريافت معافيت از تحريم در زمان ترامپ 2) عدم تمکن مالي متناسب با حجم سرمايه گذاري مورد نياز 3)عدم توانايي فني و مديريتي مناسب در راهبري پروژه هاي بزرگ.
متاسفانه سازمان بنادر در روزهاي اخير مجددا با راه اندازي بوق هاي تبليغاتي توخالي، مشارکت هندي ها در بندر چابهار را تبليغ نمود و همان راه اشتباه و بي نتيجه دولت قبل در اتکا به هندي ها در چابهار و ديپلماسي اقتصادي التماسي را مي پيمايند. آن ها از اين نکته غافلاند که از ديد تحليلگران اقتصادي دنيا، صراحتا دارند ايران و ايراني را تحقير مي کنند که به خاطر مبالغ ناچيز و واقعا تحقير آميز هندي ها حدود يک دهه است که خود را معطل نموده و همچنان چشم انتظار اقدامات هندي ها هستند.
شايد اگر از همان 10 سال قبل توسعه بندر چابهار به جاي هندي ها به چيني ها سپرده مي شد وضعيت از زمين تا آسمان متفاوت بود. اميدوار هستيم که در برنامه جامع 25 ساله ايران و چين، سهم مناسبي براي توسعه فازهاي بعدي بندر چابهار و توسعه سواحل مکُران و همچنين توسعه زيررساخت هاي گردشگري ساحل و دريايي ديده شود. همچنين تحريم هاي روسيه در جنگ اوکراين که احتمالا براي سال هاي طولاني ادامه خواهد داشت، روس ها را نيز به سرمايه گذاري در سواحل چابهار و کريدور ترانزيتي آن ترغيب کند.