واردات پیشگی و طلبکاری از اقتصاد و منافع ملی

چند روز پیش و در دیدار رهبر انقلاب با گروه زیادی از دانش‌آموزان و دانشجویان، ایشان به موردی اشاره کردند که متاسفانه در حال و هوای 13 آبان آن طور که باید دیده نشد و از نظرها پنهان ماند. رهبر انقلاب تصریح کردند: «یکی از راه‌های رونق تولید، جلوگیری از واردات زائد و بی‌رویه است. چرا مسئولان جلوگیری نمی کنند از این مسئله؟ یک کسانی با واردات تنفّس می کنند؛ ثروت بادآورده‌شان وابسته به واردات است و نمی گذارند جلوی واردات زائد که تولید داخلی را به شکست میکشاند، گرفته شود».این جمله و یا این عبارت از رهبر انقلاب دقیقا همان دغدغه ای است که طی سالیان گذشته به عنوان یکی از سیاست های اصلی کشور بارها مطرح شده است و هنوز نیز با قاطعیت مطرح می شود اما همچنان واردات آشکار و پنهان در بازار ایران حضور دارند و برای تولید ایرانی خط و نشان می کشند.ظاهرا باید بپذیریم که تولیدگریزی در سیاست گذاری عمومی و یا فعالیت های روشمند دستگاه های اجرایی به گونه ای نهادینه شده است که هر چه این دستور ابلاغ می شود باز هم کار آن طور که باید به نفع تولید داخل به اتمام نمی رسد.البته کسی مخالف واردات نیست منتهی نکته اینجاست که بر حسب تجربه کشورهای توسعه یافته واردات باید در راستای تقویت نیرو و اندیشه تولید کنندگان بومی و ملی اتفاق بیفتد نه آن که واردات از سوی برنامه ریزان اجرایی و گروه های متنوعی از واردکنندگان به چماقی تبدیل شود که کارفرمای صنعتی و کارگر مولد ایرانی را نشانه رفته است.