چرا حمله به ایران بعید است؟
ادامه از صفحه اول
اگر به دلایل جداگانه آمریکا و متحدان منطقه ای آن و در راس آنها اسرائیل، بخواهند به یک حمله نظامی احتمالی به تاسیسات نطنز مبادرت کنند، چالش های فنی و سیاسی عدیده به مانع اصلی آنها در این زمینه تبدیل خواهد شد. اولا ذینفع اصلی در این قضیه اسرائیل است که اگر می توانست تا کنون آن را انجام داده بود. ایران کشوری بزرگ و پرجمعیت است و مثل عراق 1981 و سوریه 2007 نیست. دانش هسته ای ایران بومی شده و از بین رفتنی نیست و تاسیسات هسته ای آن در نقاط مختلف کشور پراکنده اند.فرض دوم این است که آمریکا در این حمله احتمالی با اسرائیل همکاری کند. در این صورت احتمال دارد که برنامه هسته ای ایران ده سال عقب بیفتد، اما راه خروج آن از ان، پی، تی و محدودیت های پروتوکلی باز می شود و واکنش متقابل ایران می تواند جرقه یک جنگ گسترده را در خاورمیانه بزند. امری که با روح سیاست خارجی ترامپ مغایر و با سلیقه نیروهای اجتماعی هوادارش منافات دارد.از آنچه گفته شد، می توان نتیجه گرفت که دستکم در کوتاه مدت هیچ حمله مستقیم نظامی به ایران در کار نیست. تهران هم بی صبرانه منتظر رفتن ترامپ و آمدن بایدن است و مراقب است بهانه ای به جنگ طلبان منطقه ای ندهد. با این مقدمه، باز می گردیم به سوالات دوم و سوم ابتدای این نوشته: در سال 2008 اسرائیل که نگران انتقال قدرت از بوش به اوباما بود، به صورت معناداری تهدیدهای آشکار و پنهان برای حمله به سایت های اتمی ایران را افزایش داد. در واقع آن زمان به نظر می رسید، یک حمله هوایی در صورت چراغ سبز آمریکا قریب الوقوع است. این اتفاق البته هرگز رخ نداد، اما از مجموعه اقدامات و روندهای سیاسی، رسانه ای و دیپلماتیک اسرائیل و لابی های آن در ماه های آخر بوش، شاکله سیاست ایرانی اوباما در آمد. مقدمه این تحول، حمله مشترک سایبری آمریکا و اسرائیل با ویروس استاکس نت به تاسیسات اتمی ایران بود که به طرز عجیبی موفقیت آمیز از کار در آمد. به نظر می رسد مشابه این سیاست دست پیش گرفتن و "گربه را دم حجله بایدن" کشتن در حال تکرار است. شرایط نسبت به 12 سال قبل تغییری اساسی کرده و اسرائیل در راه مقابله با ایران از هم پیمانی استراتژیک آشکار امارات متحده عربی و عربستان برخوردار است. اما نگرانی تل آویو این است که با رفتن ترامپ سیاست فشار حداکثری آمریکا، جایش را به نرمش و مذاکره بدهد. این دقیقا نگرانی دشمنان سابق و متحدان امروز اسرائیل یعنی ریاض و ابوظبی هم هست. سال 2005 زمانی که برنارد لوئیس از احتمال همگرایی عرب ها و اسرائیل، در ذیل سرفصل تقابل با ایران سخن می گفت، سخنش زیادی پیشگویانه به نظر می رسید، اما سفر غیرمترقبه و تاریخی بنیامین نتانیاهو به عربستان، نشان داد که توازن قدرت جدیدی در منطقه در حال شکل گرفتن است که اسرائیل و کشورهای عرب ستون های اساسی آن را تشکیل می دهند. ائتلاف عبری – عربی که از منظر ایدئولوژی، ناسازگار و متناقض است، به لحاظ استراتژیک، مخلوق برتری طلبی ایران و ترکیه در خاورمیانه است. در واقع سفر نتانیاهو به عربستان را باید بخش مهمی از کارزار اسرائیل برای شکل دادن به سیاست خاورمیانه ای بایدن دانست. دیگر حلقه های این کارزار، اعمال تحریم های جدید علیه ایران، پررنگ کردن گزینه نظامی، تغییرات در کابینه ترامپ و مانورهای سیاسی و دیپلماتیک است. روندی که غایت خود را در انسداد گفت وگو میان تهران و واشنگتن و مین گذاری مسیر بازگشت آمریکا به برجام می داند.با این اوصاف سیاست بایدن در مقابل ایران چگونه خواهد بود؟ یحتمل ترکیبی از اوباما و ترامپ. بازگشت به برجام احتمالا به اضافه کردن ضمیمه های موشکی و سیاست خاورمیانه ای مشروط می شود و در کوتاه مدت حملات سایبری به مراکز اتمی و برخی اقدامات مستقیم و موردی اسرائیل کماکان در دستور کار باقی می ماند. دشواره اصلی البته تقسیم حوزه های نفوذ در خاورمیانه است. رقبای عرب ایران با پشتیبانی آمریکا و اسرائیل، خواهان عقب نشینی آن از منطقه هستند. به نظر می رسد ایران با درک این مهم، حاضر به بده بستان با عربستان به هدف خارج کردن آن از ائتلاف منطقه ایش و خارج کردن فرش از زیر پای سیاست فشار حداکثری است. در مقابل اسرائیل که برای نخستین بار رسما وارد ائتلاف های سیاسی و نظامی منطقه شده و فرصتی گرانبها برای الحاق سرزمین های اشغالی به دست آورده، با تثبیت خود به عنوان رکن امنیتی آن، در پی منزوی کردن ایران و مقابله با نفوذ ترکیه است.مخلص کلام اینکه بایدن با خاورمیانه ای متفاوت از گذشته روبه رو خواهد شد و سیاست آن در قبال ایران از متغیرهای جدیدی تاثیر می پذیرد که در زمان اوباما وجود نداشتند.
* کارشناس مسائل بین الملل
اگر به دلایل جداگانه آمریکا و متحدان منطقه ای آن و در راس آنها اسرائیل، بخواهند به یک حمله نظامی احتمالی به تاسیسات نطنز مبادرت کنند، چالش های فنی و سیاسی عدیده به مانع اصلی آنها در این زمینه تبدیل خواهد شد. اولا ذینفع اصلی در این قضیه اسرائیل است که اگر می توانست تا کنون آن را انجام داده بود. ایران کشوری بزرگ و پرجمعیت است و مثل عراق 1981 و سوریه 2007 نیست. دانش هسته ای ایران بومی شده و از بین رفتنی نیست و تاسیسات هسته ای آن در نقاط مختلف کشور پراکنده اند.فرض دوم این است که آمریکا در این حمله احتمالی با اسرائیل همکاری کند. در این صورت احتمال دارد که برنامه هسته ای ایران ده سال عقب بیفتد، اما راه خروج آن از ان، پی، تی و محدودیت های پروتوکلی باز می شود و واکنش متقابل ایران می تواند جرقه یک جنگ گسترده را در خاورمیانه بزند. امری که با روح سیاست خارجی ترامپ مغایر و با سلیقه نیروهای اجتماعی هوادارش منافات دارد.از آنچه گفته شد، می توان نتیجه گرفت که دستکم در کوتاه مدت هیچ حمله مستقیم نظامی به ایران در کار نیست. تهران هم بی صبرانه منتظر رفتن ترامپ و آمدن بایدن است و مراقب است بهانه ای به جنگ طلبان منطقه ای ندهد. با این مقدمه، باز می گردیم به سوالات دوم و سوم ابتدای این نوشته: در سال 2008 اسرائیل که نگران انتقال قدرت از بوش به اوباما بود، به صورت معناداری تهدیدهای آشکار و پنهان برای حمله به سایت های اتمی ایران را افزایش داد. در واقع آن زمان به نظر می رسید، یک حمله هوایی در صورت چراغ سبز آمریکا قریب الوقوع است. این اتفاق البته هرگز رخ نداد، اما از مجموعه اقدامات و روندهای سیاسی، رسانه ای و دیپلماتیک اسرائیل و لابی های آن در ماه های آخر بوش، شاکله سیاست ایرانی اوباما در آمد. مقدمه این تحول، حمله مشترک سایبری آمریکا و اسرائیل با ویروس استاکس نت به تاسیسات اتمی ایران بود که به طرز عجیبی موفقیت آمیز از کار در آمد. به نظر می رسد مشابه این سیاست دست پیش گرفتن و "گربه را دم حجله بایدن" کشتن در حال تکرار است. شرایط نسبت به 12 سال قبل تغییری اساسی کرده و اسرائیل در راه مقابله با ایران از هم پیمانی استراتژیک آشکار امارات متحده عربی و عربستان برخوردار است. اما نگرانی تل آویو این است که با رفتن ترامپ سیاست فشار حداکثری آمریکا، جایش را به نرمش و مذاکره بدهد. این دقیقا نگرانی دشمنان سابق و متحدان امروز اسرائیل یعنی ریاض و ابوظبی هم هست. سال 2005 زمانی که برنارد لوئیس از احتمال همگرایی عرب ها و اسرائیل، در ذیل سرفصل تقابل با ایران سخن می گفت، سخنش زیادی پیشگویانه به نظر می رسید، اما سفر غیرمترقبه و تاریخی بنیامین نتانیاهو به عربستان، نشان داد که توازن قدرت جدیدی در منطقه در حال شکل گرفتن است که اسرائیل و کشورهای عرب ستون های اساسی آن را تشکیل می دهند. ائتلاف عبری – عربی که از منظر ایدئولوژی، ناسازگار و متناقض است، به لحاظ استراتژیک، مخلوق برتری طلبی ایران و ترکیه در خاورمیانه است. در واقع سفر نتانیاهو به عربستان را باید بخش مهمی از کارزار اسرائیل برای شکل دادن به سیاست خاورمیانه ای بایدن دانست. دیگر حلقه های این کارزار، اعمال تحریم های جدید علیه ایران، پررنگ کردن گزینه نظامی، تغییرات در کابینه ترامپ و مانورهای سیاسی و دیپلماتیک است. روندی که غایت خود را در انسداد گفت وگو میان تهران و واشنگتن و مین گذاری مسیر بازگشت آمریکا به برجام می داند.با این اوصاف سیاست بایدن در مقابل ایران چگونه خواهد بود؟ یحتمل ترکیبی از اوباما و ترامپ. بازگشت به برجام احتمالا به اضافه کردن ضمیمه های موشکی و سیاست خاورمیانه ای مشروط می شود و در کوتاه مدت حملات سایبری به مراکز اتمی و برخی اقدامات مستقیم و موردی اسرائیل کماکان در دستور کار باقی می ماند. دشواره اصلی البته تقسیم حوزه های نفوذ در خاورمیانه است. رقبای عرب ایران با پشتیبانی آمریکا و اسرائیل، خواهان عقب نشینی آن از منطقه هستند. به نظر می رسد ایران با درک این مهم، حاضر به بده بستان با عربستان به هدف خارج کردن آن از ائتلاف منطقه ایش و خارج کردن فرش از زیر پای سیاست فشار حداکثری است. در مقابل اسرائیل که برای نخستین بار رسما وارد ائتلاف های سیاسی و نظامی منطقه شده و فرصتی گرانبها برای الحاق سرزمین های اشغالی به دست آورده، با تثبیت خود به عنوان رکن امنیتی آن، در پی منزوی کردن ایران و مقابله با نفوذ ترکیه است.مخلص کلام اینکه بایدن با خاورمیانه ای متفاوت از گذشته روبه رو خواهد شد و سیاست آن در قبال ایران از متغیرهای جدیدی تاثیر می پذیرد که در زمان اوباما وجود نداشتند.
* کارشناس مسائل بین الملل
ارسال دیدگاه
عناوین این صفحه
-
آزادی نیروهای ارشد منطقه آزاد اروند با قرار وثیقه آزاد
-
تیشه به ریشه ثروت ملی
-
اگر ایران به تعهداتش بازگردد بایدن نیز همین کار را انجام می دهد
-
بعضی به آمریکا «گرا» می دهند که با ما بهتر می توانید کار کنید
-
چرا حمله به ایران بعید است؟
-
عمل موفقیت آمیز محافظ شهید فخریزاده
-
دستور رئیسجمهور دستور برای مقابله با اقدامات ناامنکننده
-
فرماندهان سپاه هیچگونه صفحه وکانال رسمی درشبکههای اجتماعی ندارند
-
ارتباط سفر پمپئو به سرزمینهای اشغالی و ترور دانشمند ایرانی
-
رد ابطال نتایج انتخابات توسط دیوان عالی پنسیلوانیا
-
اختلافات عربستان و امارات بر سر مدیریت پرونده اطلاعاتی یمن
-
رئیس سایق بنیاد شهید درگذشت
اخبار روز
-
پرداخت تسهیلات قرضالحسنه به کسب و کارهای آسیبدیده
-
یک سر و گردن بالاتر از همه
-
آشنایی با کفپوش عایق برق فشار قوی
-
«معلم خصوصی ارزان و آنلاین برای شب امتحان» با یک تلفن!
-
تقدیرشرکت آب و نیرو از قهرمانان ورزشی شهرستان گتوند در مسابقات جهانی
-
راه اندازی کارگاه تولید شمش آلومینیوم از ضایعات
-
آمادگی پیام رسان بله برای ارائه خدمات به مسافران سرزمین وحی
-
پرداخت 2200 میلیارد تومان از مطالبات مراکز دانشگاهی طرف قرارداد
-
توزیع ۳۵ هزار بسته معیشتی در مناطق سیل زده استان سیستان و بلوچستان
-
تغییر نگاه به سرمایهگذاریها موجب شده تا بسیاری از دعواهای حقوقی با مذاکرات حل شود
-
بهسازی فضاهای بی دفاع شهری جهت کاهش آسیب های اجتماعی
-
تجهیز بیش از ۱۰۰۰ هکتار از زمینهای کشاورزی اردبیل به سیستم آبیاری تحت فشار
-
بهینهسازی طرح روسازی دال خط کوهاندار برای رفع معضل راهآهنهای کویری
-
استفاده از ظرفیت های مردمی در پروژه های اشتغال زایی با همت بنیاد برکت در سال جهش تولید با مشارکت مردم
-
اتمام خط کشی محوری جنوب به شمال خیابان ولیعصر (عج)
-
بهرهبرداری از نخستین نیروگاه خورشیدی حمایتی کشور در کاشان
-
تلاش مضاعف، برنامه محوری و تخصص گرایی - هم افزایی، سودآوری
-
اهمیت طراحی وبسایت برای کسب و کارهای سنتی
-
آغاز بهکار TV شهری در ورودی ساختمان منطقه دو پایتخت
-
۱۰۰ ساختمان بلند در پایتخت روی گسل قرار دارد