گروه تحلیل- امید متین- شعارهای سال، راهبردهای سیاستی و برنامه ای کشور هستند و از اهمیت بسیار بالایی برخوردارند. هر سال، بر اساس نیازهای کشور، شعاری محوری قرار داده می شود تا همه نگاه ها و اقدامات به آن سو بچرخد و در نکات محوری که تعیین می کند، موفقیت های چشمگیر حاصل شود.شعارها، سال ها را به هم وصل می کند و مسیر و روند رو به بهبود را نشان می دهد. بیان می کند که از نقطه الف در سال جاری باید به نقطه ب برسیم و در این مسیر، مسائل و مشکلاتی که مانع حرکت سریع جامعه است را از میان برداریم.
رهبر فرزانه انقلاب اسلامی، همواره راهبردهای سال را در قالب شعار سال بیان فرموده اند و مجموعه دولت و ملت از نظر شرعی و میهنی مکلف و موظف به حرکت در چارچوب آن شعار هستند.  امسال سال تولید، دانش بنیان و اشتغال آفرین بود. معنا روشن است:
در تولید باید به بهره وری و سرعت بالا برسیم. مجموعه قوانین باید بازنگری می شد و قوانین دست و پا گیر و بروکراسی تولیدشکن را باید بر می داشتیم. در مسیر بهبود، روی دانش بنیان ها سرمایه گذاری کنیم و همه حرکت ها را از بنیان بر اساس علم، دانش و فنون نوین قرار دهیم. مغزها به کار گرفته شوند و اندیشه ها در چارچوب یک حرکت مشخص رو به جلو قرار بگیرند. اکرام و احترام نخبگان مورد توجه قرار گیرد، فرار مغزها به پایان برسد و به ایده های علمی توجه شود و سرمایه لازم برای تحقیق و توسعه و اجرای طرح های کاربردی فراهم آید.
و نیز روند به سمت و سویی باشد که معضل بیکاری را از میان بردارد و جوانان سرگردان کار نباشند. دولت ها هم بر اساس همین شعارها هم بر سر کار می آیند و هم باید ملزم به تحقق آن باشند. سال 1401 سال دولت سیزدهم بود. رئیسی به عنوان سرسلسله دولت سیزدهم باید جواب روشن و دقیق بدهد که شعار سال را تا چه میزان محقق کرده است؟
در بخش تولید، حرکت و جهش خاصی ملموس نشد و قوانین و مقررات با همان سنگینی بر  دوش تولیدکنندگان سنگینی می کند و تولیدکنندگان جدید را هم به سختی و زحمت انداخته است. تولید به مثابه تولید سال قبل و قبل تر بود و به زعم ما دولت دراین باره کاری نکرده که کارستان باشد. 
به طور ویژه، انتظار داشتیم ساخت و ساز در بخش مسکن رونق فراوان یابد زیرا شعارش برای رئیس دولت نه تنها محوری بلکه حیثیتی بود. بخش مسکن می توانست لوکوموتیو پیشران سایر صنایع باشد و با حرکت جمع بزرگی از صنایع، رشد و شکوفایی رخ دهد و با گردش سرمایه ملی و مردمی، تولید به جهشی قابل قبول برسد که می دانیم و می دانید که چنین نشد و آن شعار در حد شعار ماند و کسی هم در باره آن چه گفته و آن چه نکرده، محاکمه نشد و نمی شود. 
باید دانست و تاکید کرد که شعار را برای شعاردادن نمی گویند، بلکه برای عمل کردن است. شعار را باید نقشه راه دانست. باید بر دیده گذاشت تا چشم چیزی جز آن را نبیند؛ اما اگر بگویی و پشت گوش بیندازی، کاری حاصل نمی شود. 
در باره دانش بنیان ها وضعیت به همین منوال گذشت. دانش بنیان ها از یک سو بهانه ای دست عده ای سودجود داد تا دکان باز کنند؛ اما عده ای هم بودند که با جان و دل مایه گذاشتند و به معنای واقعی کلمه به دریا زدند تا ماهی دانش کاربردی صید کنند. اینان از دایره توجه خارج شدند. دایره توجهی که ما انتظار داشتیم رسم نشد. حمایتی که باید می شد، نشد و دانش بنیان ها از نظر کمی بسیار شکل گرفتند، اما در کیفیت در اجرای اندیشه هایشان در ماندند. 
و اشتغال که دیگر جای هیچ بحث و تحلیلی ندارد. کیست که نداند که وضعیت اشتغال امسال بدتر از پارسال است؟ اگر تولید و دانش بینان حرکت می کرد، شغل خلق می شد؛ اما از برنامه عقب ماند. رییس جمهور اعلام کرد که یک میلیون شغل ایجاد کرده است؛ در حالی که نیمی از این عدد مربوط به شکست و نابودی مشاغلی بود که در دو پدیده کرونا و ضعف اینترنت از بین رفت و بعد از کرونا بخشی از آنها احیا شد. آماری که رئیس می دهد با آماری که مرکز آمار ایران رو کرده است، بیش از 500 هزار رقم تفاوت دارد. بدیهی است که آمار مرکز آمار ایران معتبر است و گفته رئیسی در این باره فاقد اعتبار، زیرا ایشان بر اساس قاعده باید آمارشان را از آن جا دریافت می کردند نه مانند بعضی ها از توی ماشین!
شعار سال آینده با این روند، در ادامه سال اخیر خواهد بود؛ زیرا این تمام نشده که رهبر برای راهبری کلان به سراغ مسائل دیگر برود. کم کاری ما همه چه دولت و چه ملت باعث می شود که به مرز موفقیت کامل نرسیم. البته هیچ کس منکر زحمت ها نیست و همه قدردان تلاش ها هستیم؛ اما این تلاش ها آن نیستند که باید باشند. زمانی تلاش معنا دارد که آمارها حکایت از بهبود قوی داشته و مردم وزن موفقیت را در سفره های خود حس کنند. در غیر این صورت، بیان آمارهای واهی و شعاری و سیاسی فایده ندارد. 
باید گفت و تاکید کرد که شعار سال را نمی توان با شعار پیش برد. یک شعار هست و آن شعار سال است و دیگر باید «شعاربس» اعلام کرد و برای تحقق آن یک شعار که راهبرد عینی و فکری و یدی ماست،  حرکت کنیم.