ادامه از صفحه اول
 با این رویه در پایان سال ۱۴۰۰ هم چیزی برای ارزیابی شکست یا موفقیت وجود ندارد.
 شاخص های ده گانه بهبود فضای کسب و کار عبارتند از : فرآیند تاسیس و راه اندازی شرکت ، فرآیند اخذ مجوزها ، شرایط استخدام و اخراج نیروی کار ، ثبت مالکیت ، اخذ اعتبارت مالی ، حمایت از سرمایه گذاران ، پرداخت مالیات ، تجارت برون مرزی ، اجرای قراردادها و انحلال یک فعالیت . هرکدام از این شاخص ها به مراحل مختلفی تقسیم می‌شود ، مثلا شاخص تاسیس شرکت ۸ مرحله دارد و در نهایت معلوم می‌شود زمان و هزینه ثبت یک شرکت چقدر است ، نتیجه ارزیابی این شاخص با نتایج کشورهای دیگر در این مورد مقایسه شده رتبه ایران در قیاس با کشورهای دیگر مشخص می‌شود . متاسفانه شاخص بهبود فضای کسب و کار ایران در سال ۲۰۲۰ در بین ۱۹۰ کشور دنیا ۱۲۷ است که نه تنها رتبه بسیار بدی است بلکه نشان دهنده وضعیت فاجعه بار اقتصادی کشور است .
اگر مسئولین محترم ما واقعاً به دنبال رفع موانع تولید هستند ، مشخصاً اعلام کنند هدف ما از مانع زدائی تولید در سال ۱۴۰۰ بهبود ١٠ رتبه اي ( يا هر عدد ديگري ) در شاخصهای بهبود فضاي كسب و كار است ، تا در پايان سال١٤٠٠ بتوان دقيقاً نتيجه را به عينه و با عدد و رقم ارزیابی کرد .
و اما جواب سوال خیر است اگر همانند سال‌های گذشته نامگذاری ها فقط زینت بخش سربرگ مکاتبات اداری ، خیابان‌ها (با نصب بنرهای چندمتری ) و برگزاری جلسات بیهوده 
مسئولان باشد.