فضای رسانه، تنها تصویر وقایع رخ داده را برایمان بازتولید می‌کند. رفتار جامعه در برخورد با این فرصت، چالشی جدی و تأمل برانگیز است. بازی با کلمات و مدعی بودن در حوزه‌های مختلف، اظهار نظرغیر کارشناسی، بی‌پروایی درانگ زدن، احساساتی شدن و واکنش نشان‌دادن نسبت به هر نوع رویدادی، تبدیل به امری رایج شده‌است. با تحول در حوزه‌ی فناوری‌های ارتباطی و اطلاعات، آموزش کاملا از انحصار نظام آموزشی خارج و به یک امر اجتماعی تبدیل شده‌است. به‌طوریکه کودک از همان شیرخوارگی درگیر آن می‌شود. برای آموزش چنین کودکی باید سیستم آموزشی آنچنان قوی و روزآمد باشد که تمامی جوانب امر را در نظر بگیرد. تحقق چنین امری، این روزها دور از دسترس اما اجتناب‌ناپذیر است.با اعلام حضوری شدن آموزش بعد از حدود دو سال آموزش‌های مجازی، برخی از مشکلات مدارس با حساسیت بیشتری مورد توجه‌ی جامعه قرار گرفته‌است. انتشار فیلمی از یک برنامه‌ی آغازین که دو نفر از عوامل مدرسه با قیچی و سطح زباله در بین صف دانش‌آموزان، یک به یک، مشتی از موهای بچه‌ها را قیچی می‌کنند، موجب شده بار انتقادات تندی به سیستم آموزش و پرورش وارد شود.در نظام آموزشی و مدارس ما آیین‌نامه‌های انضباطی کمتر مورد توجه است. وقتی دانش‌آموزی در مورد عدم انجام تکالیف خود مورد پرسش قرار می‌گیرد و بهانه‌ای می‌آورد، بعد از مدتی دانش‌آموز یاد ‌می‌گیرد که با دروغ‌گویی می‌تواند بر کم کاری‌های خود سرپوش بگذارد. این دانش‌آموز در بزرگ‌سالی در پی‌فرصت است تا از موقعیت شغلی خود سوء استفاده ‌کند، چون در کودکی آموخته‌است که این سوء استفاده‌ها هزینه‌ی چندانی ندارد. 
ادامه در صفحه 2