انتخاب عکس دیدار «امانوئل مکرون» رییس جمهور فرانسه با «فیروز»، خواننده پر آوازه جهان عرب ، برای تصویر صفحه اول یک روزنامه اقتصادی شاید کمی عجیب به نظر برسد. اما کیست که نداند چنین دیداری چه معانی ای از سیاست، اقتصاد و جامعه را که در خود حمل نمی کند؛از همه مهمتر این که، هیچ نهادی، توان رویارویی با نهاد فرهنگ یک جامعه را ندارد و برای رشد سیاسی و اقتصادی و اجتماعی یک جامعه، نخست باید به نهاد فرهنگ آن جامعه پرداخت.
امانوئل مکرون در فاصله قریب یک ماه پس از انفجار تلخ و هولناک بیروت- این عروس نگون بخت خاورمیانه- بنا به قولی که در کوچه و خیابان های این شهر به مردمان خسته از فساد و بیداد سیاست مداران لبنانی داده بود، دوشنبه شب بار دیگر به پایتخت لبنان بازگشت.
درست در همان روزی که سیاسیون این کشور«مصطفی ادیب» را به عنوان نخست وزیر جدید پس از «حسان دیاب» معرفی کرده بودند. این بار اما در آغاز سفر مکرون، خبری از دیدار با میشل عون و نبیه بری و دیگر سیاست مداران لبنانی نبود؛ آقای رییس جمهور، مستقیم از فرودگاه به خانه نماد 85 ساله وحدت ملی لبنان رفت؛ زنی که به قول خبرنگار خبرگزاری فرانسه، صدایش از رباط تا بغداد در گوش مردمان عرب می پیچد.«فیروز» که صدای جادویی اش در ترانه اعجاب انگیز «لبیروت»، هر شنونده ای را چه لبنانی باشد و چه غیر از آن، مسحور جادوی هنر او می کند؛ ترانه ای که در گرماگرم جنگ داخلی لبنان خوانده شده و این بار پس از انفجار بیروت، باز همچون بانگ ققنوس در خرابه های این شهر طنین انداخت.
این دیدار که یک ساعت و ربع طول کشید و طی آن فیروز هم تابلویی به مکرون هدیه داد،برای مردم بیروت و اصحاب رسانه چنان جالب توجه بود که بلافاصله در رسانه های سرتاسر جهان، تصویر و جزییات آن مخابره شد. دیداری که در خود چندین پیام داشت و بدون شک امانوئل مکرون با عالی ترین نشان فرهنگی فرانسه – لژیون دونور- در دست، راهی خانه فیروز شد تا ضمن اعطای این نشان به بانوی بزرگ و پرآوازه جهان عرب، همان چندین پیام را به گوش مردم لبنان، مردم خاورمیانه و مردم جهان برساند؛ اینکه اگر او در خیابان های بیروت مانند یک رهبر لبنانی قدم می زند و مردم را در آغوش می کشد و اگر با طمطراقی خیره کننده و با آستین های بالازده ، سیاستمداران لبنانی را مورد عتاب و خطاب قرار می دهد، قدرتی است که از پیوند فرهنگی و تاریخی میان این دو کشور سرچشمه می گیرد. دوشنبه شب جمع مردمان حاضر در مقابل خانه فیروز نیز گواه روشنی بر همین سخن بودند؛ مردمی با پلاکاردهایی در دست که روی آنها نوشته شده بود:« در قسمت اشتباه تاریخ نایست» و فریاد می زدند ما مصطفی ادیب را هم نمی خواهیم.در هنگام خروج از خانه فیروز، مکرون برای صحبت با جمعیت متوقف شد.او به معترضان و خبرنگاران گفت: همان قولی را که به فیروز دادم به شما هم می دهم. قول داده‌ام هر کاری را برای اصلاحات و بهبود اوضاع لبنان انجام دهم. قول می‌دهم رهایتان نمی‌کنم.مکرون دیدارش با فیروز را «قدرتمند و لذت‌بخش» توصیف کرد و گفت: به فیروز گفتم او نماینده لبنان برای من است و بسیاری از آوازهایش حس نوستالژیک دارد.مکرون گفت که آواز «برای بیروت» (لبیروت) فیروز که از شبکه های مختلف لبنان روی تصاویر انفجار بزرگ آگوست قرار گرفت را بیشتر از بقیه دوست دارد. او پس از خروج از منزل فیروز به خبرنگار «النهار» گفت که با فیروز درباره تأثیری که از وی گرفته و از حالت نوستالژیک آواز‌های فیروز سخن گفته است. مکرون همچنین گفت:فیروز همه قصه‌های عاشقانه است.رییس جمهور فرانسه این را هم اضافه کرد که با فیروز درباره آنچه از لبنان دوست می‌داریم صحبت کرده  و این خواننده را یک نماد خواند که جایگاه بالایی در دل‌های مردم فرانسه دارد.او همچنین گفت :به فیروز قول دادم و به شما هم قول می‌دهم که برای تحقق اصلاحات و ساختن لبنانی بهتر هر کاری که بتوانم بکنم، قول می‌دهم که تنهایتان نگذارم.فیروز در یکی از معروف‌ترین آهنگ‌هایش که قبل از جنگ‌های داخلی این کشور بین سال‌های 1990- 1975 منتشر شد، می‌خواند: «شما را در تابستان و زمستان دوست دارم». در آن زمان لبنان به «سوئیس خاورمیانه مشهور بود» و با رستوران‌ها و سواحلش بت‌های هالیوود را به خود جذب می‌کرد.ترانه‌های او در میان هر دین و جناحی از مسلمانان تا مسیحیان و دروزیان شنیده می‌شد.
فیروز مورد تحسین دیگر روسای جمهور فرانسه نیز قرار گرفته است. «فرانسوا میتران»در سال 1988 نشان «هنر و ادب» را به فیروز داد و «ژاک شیراک» نیز در سال 1998 «لژیون افتخاری» را به او تقدیم کرد.
“گفتنی است «نهاد رزق وديع حداد» که با نام فیروز شناخته می‌شود برای اولین بار در سال 1975 در یک برنامه فرانسوی در تلویزیون‌های اروپا ظاهر شد.