گروه صنعت، تولید و تجارت- در آشفته‌بازار اقتصادی که هیچ کالایی در کشور از افزایش بی‌حساب‌وکتاب قیمت در امان نمانده است شاید بتوان با نخریدن یا کم خریدن برخی اقلام زندگی گذراند، ولی حذف برخی کالاها، حیات فرهنگی جامعه را به خطر می‌اندازد که از جمله این کالاها «چادر بانوان» است.ورود سالانه ۱۰۰ میلیون متر پارچه چادر مشکی و مصرف آن یعنی ایران بزرگ‌ترین مصرف کننده این نوع از پارچه است، پارچه‌ای که پس از گذشت ۱۰۰ سال از مصرف آن در ایران برای اولین بار و البته پس از تلاش‌ها و شکست‌های متعدد توانستیم در داخل کشور تولید کنیم اما تولید این «کالای داخلی» چه فراز و فرودهایی داشت، چرا تاکنون موفق به تولید این محصول که نه تنها جنبه تجاری بلکه جنبه فرهنگی دارد نشده بودیم؟ برای ادامه کار چه مشکلات و موانع و البته چه راه کارهایی وجود دارد؟ آیا باید واردات پارچه چادر مشکی متوقف شود؟
به گزارش اقتصادسرآمد، در ارتباط با میزان تقاضا و مصرف و خرید چادر مشکی، آمار دقیقی وجود ندارد، اما با در نظر گرفتن جمعیت بیش از ۴۰ میلیون نفری جامعه زنان در ایران، این واقعیت محرز می‌شود که ضریب تقاضا و خرید برای این محصول چقدر است و به هر ترتیب حتی افراد و گروه‌هایی که پوشش و حجاب آن‌ها با اولویت چادر مشکی محقق نمی‌شود نیز حداقل نسبت به خرید یک دست چادر مشکی برای استفاده از آن در برخی مراسم خاص، مبادرت می‌ورزند.با این اوصاف و با طرح این مقدمه، می‌توان به عمق ضرورت تولید این محصول در کشور آگاه شد، در چنین بستر و شرایطی، تمرکز بر تولید چادر مشکی علاوه بر اشتغالزایی و گردش مالی مطلوب باعث تقویت بنیه داخلی کشور نیز خواهد شد.
ایران هم‌اکنون بزرگ‌ترین کشور مصرف‌کننده چادر مشکی در جهان است و سالانه چیزی حدود 80 میلیون مترمربع چادر مصرف می‌کند. به همین دلیل از ابتدای انقلاب اسلامی، مسؤولان دولت‌های مختلف درصدد کاهش وابستگی به واردات این کالا بودند، اما هنوز هم به واردات چادر محتاجیم. با نگاهی به تاریخچه تولید چادر مشکی متوجه می‌شویم برای اولین بار چادر مشکی توسط سوئیس و سپس کره‌جنوبی و ژاپن وارد کشورمان شد تا این‌که سال 67 طبق طرحی که وزارت صنعت داد قرار شد پنج کارخانه تولید چادر مشکی به بهره‌برداری رسیده تا کشور در این زمینه خودکفا شوداما این طرح روی کاغذ ماند و تنها شرکت نساجی حجاب در سال 68 خط تولید 800 هزار متری تولید این کالا را آغاز کرد، ولی پس از مدت کوتاهی تولیدش متوقف شد. در دهه 70 نیز شرکت کرپ ناز هرسین کرمانشاه و یک شرکت نساجی در بروجرد تولید پارچه مشکی را آغاز کردند، ولی شرکت بروجردی به دلیل کیفیت پایین و مهم‌تر از آن مافیای واردات پس از چند سال تولید خود را متوقف کرد.
 در دهه 80، شرکت‌های نای زرین خوانسار و ایران مرینوس قم به قافله تولیدکنندگان این کالا پیوستند تا در کنار کرپ ناز کرمانشاه نیاز کشور به چادر مشکی را تأمین کنند، ولی هر کدام از این شرکت‌ها در ادامه با مشکلاتی روبه‌رو شده و بازار را دودستی به همتایان چشم‌بادامی خود باختند تا چادر مشکی چینی، کره‌ای، تایلندی و ویتنامی بر سر زنان ایرانی برود. هم‌اکنون مصرف چادر مشکی در ایران حدود 80 میلیون مترمربع در سال است که از این میزان حدود 15 درصد (ده میلیون مترمربع) آن توسط کارخانه حجاب شهرکرد تأمین می‌شود و مابقی از راه واردات و با تخصیص 120 میلیون دلار ارز صورت می‌گیرد. این در حالی است که به نظر می‌رسد با اختصاص این 120 میلیون دلار به احداث شش کارخانه دیگر، کل نیاز داخل تأمین می‌شود و دیگر احتیاجی به واردات نخواهد بود. از سوی دیگر راهکارهایی همچون حذف 9 درصدی مالیات بر ارزش افزوده برای تولیدکنندگان، کاهش تعرفه 32 درصدی واردات و جلوگیری از قاچاق این کالا به کشور می‌تواند قیمت این کالا را به‌شدت کاهش دهد.
نایب رییس کمیسیون صنایع مجلس شورای اسلامی اظهار کرد: پوشاکی که وارد کشور شده رقم بسیار بالایی از قاچاق را به خود اختصاص داده است در حالیکه در کشورهای مبدا به خاطر کرونا نمی‌توانند محصولات‌شان را بفروشند و حتی به دلیل مسائل محیط زیستی نمی‌توانند آنها را بسوزاند، حاضر هستند به رایگان هم در اختیار خریداران بگذارند، لذا با قیمت‌های بسیار پایین آنها را می‌فروشند و تجار آنها را به کشورهای خودشان می‌برند.
علی جدی در مورد میزان واردات پارچه چادر به کشور اظهار داشت: سالانه نزدیک به ۹۰ میلیون متر مربع مصرف پارچه‌ی چادر مشکی در کشور است که تقریبا از این مقدار، حدود ۱۰ میلیون متر مربع تولید داخلی است و باقی‌ از کشورهای چین، کره، تایلند، ژاپن و کشورهایی که در حوزه‌ی آسیا هستند وارد می‌شود.
وی افزود: تولید چادر جزو اولویت‌های وزارت صمت است، از همین روی الان چندین مجموعه فاز تولید چادر مشکی را شروع کردند. برای مثال یک مجموعه‌ در  شهر قزوین کار خود را شروع کرده و در شهرکرد هم فاز دوم را شروع کردند. پروژه‌های تولید نزدیک ۴۰_۵۰ میلیون متر مربع در حد نصب و راه‌اندازی هستند.