به گزارش اقتصادسرآمد از مارین نیوز، در جهان امروز که با بحران‌های پیچیده و هم‌زمان مواجه است - از تهدیدات نظامی و فشارهای اقتصادی گرفته تا تغییرات اقلیمی و اختلال در زنجیره‌های جهانی تأمین - هیچ سازوکاری به‌اندازه زنجیره‌های تامین کارآمد، مردم‌محور و پایدار نمی‌تواند نقش تعیین‌کننده‌ای در حفظ امنیت، معیشت و اقتدار یک ملت ایفا کند. در این میان، زنجیره‌های تامین دریایی به‌عنوان یکی از راهبردی‌ترین ابزارهای توسعه و تاب‌آوری، جایگاهی ویژه در آینده‌نگری ملی کشورها یافته‌اند.
ملت ایران با قرار گرفتن در سمت راست تاریخ و با وحدت و همدلی بی سابقه چهره جامعه ای مقاوم و پیروز در مقابل تهدیدات بزرگترین نیروی نظامی جهان را از خود نشان داده است. تجربه‌ اخیر ملت ایران در واکنش به حمله گستاخانه آمریکا و رژیم صهیونیستی، بار دیگر حقیقتی بنیادین را آشکار ساخت: زنجیره ‌های تامین کالا و خدمات، هنگامی که با وحدت، همدلی و تعهد نهادهای مختلف جامعه پیوند بخورند، از کارکرد های استاندارد خود فراتر می‌روند و به ساختار هایی زنده، منعطف و راهبردی در تأمین امنیت ملی و تاب ‌آوری اجتماعی بدل می‌شوند.
در شرایطی که دشمن تلاش می‌کرد با هدف قرار دادن زیرساخت ‌های کلیدی و تهدیدات ترکیبی، جامعه را دچار بحران کند، ملت ایران تصویری متفاوت به نمایش گذاشت: از یک سو، توان موشکی و بازدارندگی نظامی کشور نشان داد که تهدید، پاسخ دارد؛ و از سوی دیگر، زنجیره‌های تأمین مبتنی بر مشارکت مردمی در حوزه‌هایی راهبردی چون امنیت غذایی، انرژی، آب، سوخت و اطلاعات، با کارکردی فراتر از انتظار، حیات اجتماعی را پایدار نگاه داشتند.
این عملکرد برجسته حاصل صرفاً طراحی فنی زنجیره‌ها نبود، بلکه نتیجه درهم‌تنیدگی واقعی میان نهادهای حکومتی، سازمان‌های مردمی، بخش خصوصی، نیروهای نظامی و گروه‌های داوطلب بود؛ شبکه‌ای که با تعهد مشترک به سرنوشت ملی، زنجیره‌ای از همکاری و هم‌افزایی را شکل داد. در این چارچوب، زنجیره‌  تامین حمل و نقل دریایی به دلیل نقش بی بدیل در امنیت تجارت دریایی و بازار انرژی و  زنجیره تامین مواد زنده دریایی از اهمیت ویژه ای برخوردار هستند.
در این میان، زنجیره حمل و نقل و لجستیک دریایی کشور نه ‌فقط به‌عنوان مسیرهای انتقال کالا، بلکه به‌عنوان ستون‌های تاب‌آوری و حیات اجتماعی عمل کردند. زنجیره‌هایی که با تکیه بر زیر ساخت های بنادر، ناوگان تجاری، مراکز لجستیک و حمل و نقل ترکیبی شکل گرفته‌اند، زمانی به نقطه‌ی حداکثری اثربخشی در خدمت رسانی می‌رسند که در بستر اعتماد اجتماعی، شفافیت، و روح همکاری جمعی عمل کنند.
نکته کلیدی اینجاست که تاب‌آوری واقعی، نه صرفاً در تکنولوژی یا تجهیزات، بلکه در هم‌افزایی انسانی و فرهنگی نهفته است. هنگامی که زنجیره تأمین با روحیه‌ای جمعی و مأموریتی ملی فعال می‌شود، به نهادی فراسازمانی تبدیل می‌شود که می‌تواند هم‌زمان در برابر تهدیدات مقاومت کند، خدمات حیاتی را حفظ نماید، و پیام اقتدار ملی را به جهان مخابره کند.
اکنون روشن است که آینده‌ی کشور در گرو تقویت همین زنجیره‌هاست، زنجیره‌هایی که فراتر از استانداردهای صرفاً اقتصادی، باید بر پایه ارزش‌های ملی، تعامل نهادی، و حکمرانی هوشمند و متعهد به حفظ دارایی هایی دریایی شکل گیرند. این الگو، نه‌فقط برای تاب‌آوری در برابر جنگ، بلکه برای شکوفایی در دوران صلح نیز حیاتی است.