به گزارش اقتصادسرآمد، پیش از این در نقدهای تحلیلی بارها به انجمن مهندسی ایران پرداختیم و گله‌مند بودیم از حاشیه‌ها و غصه دار بودیم که چرا انجمن، وارد برنامه‌ها و فعالیت‌هایی می‌شود که از اساس در شان و منزلت او نیست. 

اصالت انجمن مهندسی دریایی ایران، یک ریشه علمی است و این خصیصه به آن شخصیت فرهنگی، اجتماعی می‌دهد و کارکرد واقعی آن را معنا می‌بخشد.
دور شدن از اصالت، آسیب است. ریشه می سوزاند. موجود اجتماعی را از اعتبار ساقط می‌کند.
انجمن هم به مثابه یک انسان زنده، پویا و باشخصیت از این قاعده مستثنی نیست. 
این است که انتظار منطقی این است که در شان خود رفتار کند. شان او علمی و مهندسی است و در این قواره مورد قضاوت قرار می‌گیرد.

نهمین همایش صنایع فراساحل
برگزاری برنامه ریزی شده در دل دانشگاه بزرگ صنعتی شریف، با حضور افراد موثر و در بطن علاقه‌مندان و فعالان دریایی برگزار شد، این درست همان انتظاری است ‌که از انجمن مهندسی دریایی ایران می رفت و این از نگاه این قلم، یک بازگشت باشکوه به اصالت است.

کم و کیف نهمین همایش صنایع فراساحل
وقتی نگاه به اصل و اصالت انجمن به عنوان اولویت اول برای ما معنا پیدا کند، مسائل کمی و کیفی در رتبه های بعدی قرار می گیرد ، زیرا اگر اصالت برود، همه چیز از دست می رود، اما کم و کیف چیزی است که در فرایند زمان می تواند مدیریت شود و بهبود یابد.
اصالت مانند نفس است، اگر برود، موجود می میرد، اما کم و کیف مانند زیورآلات است که به این موجود افزوده می شود. طلا و زیورآلات را می توان به مرور زمان انباشته کرد، به شرطی که موجود با شخصیت و اصالت خود زنده و محترم و معتبر بماند.

نقصان‌های همایش
با نگاه به اصالت انجمن و همایش، کسی نباید به سراغ کشف نقص در غذا و آب و پذیرایی و.‌‌... برود، زیرا این برنامه ماهیت علمی دارد و فقط با محک علم قابل سنجش است. اگر وزن علمی داشته باشد، همه چیز درست است و اگر وزن علمی نداشت، هیچ چیز قابل قبول نخواهد شد.
بنابراین، اکنون کسی تحلیل گر نیست که نهار چه بود و چرا خدمات اجرایی چنین و چنان بود، زیرا اینجا کسی برای تفریح و تماشا و خورد و خوراک نیامده بود. همه آمده بودند یک نکته به دانش دریایی خود بیفزایند. بنابراین شاخص و ملاک و معیار اینجا این است: 
چه گفت؟ کی گفت؟ چرا گفت؟

هم‌نشینی دو خوب
نهمین همایش علمی فراساحل، با ترکیب انجمن مهندسی دریایی ایران و دانشگاه بزرگ صنعتی شریف ساخته و پرداخته شده است و این یعنی یک معجون برای دریاهای ایران. دو خوب که هم نشین شوند، اکسیر پویایی خلق می‌کنند.
دانشگاه شریف که فقط به اسم شریف نیست، بلکه به مسمی هم شریف است. دانشگاه ارجمندی که اهل دانش، به احترامش کلاه از سر بر می‌دارند. با استادان و دانشجویانی خوشفکر، دانشمند و با انگیزه. این همه نعمت در همایش نهم جمع بود تا در نوع خود حال دریاهای غریب ایران را بهتر کند. چه از این بهتر و چه از این فاخرتر؟

ظرفیت و شایستگی انجمن 
اگر بارها در تریبون «سرآمددریایی ایران» فریادی زدیم و و در روزنامه «سرآمد»نقدی نوشتیم برای همین بود که بگوییم و بخواهیم که انجمن مهندسی دریایی ایران، این ظرفیت و شایستگی را دارد که هم نشین بزرگانی چون دانشگاه شریف باشد. بگو با که نشستی، تا بگویم که هستی، اینجا معنا و مصداق پیدا می‌کند. یعنی انتظار داریم انجمن علمی ما با بزرگان علم بنشیند و همایش و کنفرانس علمی برگزار کند و به تولید دانش بومی و کشف راه کارها با عظمت فکری اهالی دانش مبادرت
 نماید.
سخن علم از زبان صاحب علم
همایش‌های تشریفاتی و دولتی که بر مبنای سخنرانی چند مقام دولتی پایه گذاری و اجرا می‌شوند، به هیچ وجه ارزش و اعتبار علمی ندارند حتا اگر صدبار در پوسترشان کلمه زبان بسته علم را بنویسند. علم اگر زبان داشت، زنده و مرده آن‌ها را می شست و کنار می‌گذاشت.
سخن علم باید از زبان علم شناس جاری شود و بس. علم شناس مانند استادان بزرگ دانشگاه شریف، امیرکبیر، دریایی هرمزگان، دریایی چابهار، دریایی مازندران و.‌‌‌..

حرف آخر «سرآمد»
در این رابطه، در نهمین همایش علمی فراساحل، هر چه گفته شد مستقیم مرتبط با موضوع بود و کسی حاشیه نرفت.
و دیگر هر که سخنرانی کرد، دقیقا یک حرفه ای تمام عیار بود. دریایی بود، موضوع را می‌شناخت. مانند دکتر فاخر سوار بر مطلب بود. دیگران هم، مستقیم و سال ها تجربه فعالیت دریایی دارند. شعار سیاسی و گفتار فرمایشی نداشتند. شهامت نقد مانند مدیرعامل کشتی‌سازی صدرا داشتند، متکی به آمار و ارقام نو بودند، مجهز به راه کار و از همه مهمتر، آماده بودند حرفی که می زنند را اجرا کنند و...